Μέρος επιστολής ενός διασωθέντος κρατουμένου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη ναζιστική Γερμανία.
«Αγαπητοί εκπαιδευτικοί,
Βγήκα ζωντανός από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα μάτια μου είδαν πράγματα, που δεν θα έπρεπε να τα δει ανθρώπου μάτι. Είδα θαλάμους αερίων που κατασκευάστηκαν από καλά εκπαιδευμένους μηχανικούς. Είδα παιδιά να φαρμακώνονται από άριστα εκπαιδευμένους γιατρούς. Είδα βρέφη να θανατώνονται από καλά καταρτισμένες νοσοκόμες. Είδα γυναίκες και μωρά να δολοφονούνται και να ρίχνονται στην πυρά από απόφοιτους πανεπιστημίων.
Αυτά είδα και γι’ αυτό είμαι δύσπιστος απέναντι στην εκπαίδευση. Τώρα πια, ένα ζητώ από τους εκπαιδευτικούς. Να βοηθούν τους μαθητές τους να γίνουν άνθρωποι. Οι προσπάθειες των εκπαιδευτικών δεν επιτρέπεται να έχουν ποτέ ως αποτέλεσμα εκπαιδευμένα τέρατα, ψυχοπαθείς με διπλώματα, σπουδαγμένους Άιχμαν.
Αξία έχουν η ανάγνωση, η γραφή και η αριθμητική, μόνο όταν συμβάλλουν στο να γίνουν τα παιδιά μας άνθρωποι.
Στην φετινή επέτειο της «Γιορτής των Ελληνικών Γραμμάτων και Παιδείας», το Δελτίο μας συμμετέχει με αναφορά σε κείμενα που εκφράζουν σοβαρό προβληματισμό για το απειλητικό μέλλον που διαγράφεται γι αυτά, αλλά και έντονη παρότρυνση για τη διαφύλαξη και αναζωπύρωσή τους. Πρώτη επιλογή μας από βαρυσήμαντες παρουσιάσεις, για την περιεκτική συντομία της, είναι η Ομιλία του Ακαδημαϊκού, Ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου UCLA, Πάνου Α. Λιγομενίδη που εκφώνησε στο Συνέδριο της «Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς», που πραγματοποιήθηκε στην Ακαδημία Αθηνών με Θέμα «Η Ελληνική Γλώσσα: χθες,σήμερα, αύριο», 8-10 Μαρτίου 2013.
ΓΛΩΣΣΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ Πάνος Α. Λιγομενίδης Ακαδημαϊκός, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου UCLA
ΕΙσαγωγή
Θα σας πω πρώτα μια μικρή Ιστορία. “Ήταν η δεκαετία του ’60. Τότε έργαζόμουν στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος ‘Άντζελες
(το άλλιώς γνωστό UCLA) και συμμετείχα σε μία επιστημονική αποστολή στην Βορειοανατολική Βραζιλία. Μια μέρα, οί ντόπιοι
έπιστήμονες μας κάλεσαν για γεϋμα σε ενα έστιατόριο της πρωτεύουσας (Ceara), ταβέρνα θα έλεγα, που φημιζόταν για το καλό
φαγητό. Άνήκε στην οικογένεια του Γιώργου και της Νεφέλης. Άπ’ όπου καθόμαστε διέκρινα το σπίτι της οίκογένειας στο πίσω μέρος
του έστιατορίου και πρόσεξα κολλημένη στην πόρτα του σπιτιοϋ μία μικρή έλληνική σημαία. Ό Γιώργοτ, ο καταστηματάρχης, περίπου
στην ηλικία μου, με πλησίασε και μου είπε: «Εσύ είσαι έλληνόπουλο», έλληνόπουλο κοντά σαράντα χρόνων. Άφοϋ ήπιαμε το ούζάκι
που μας τράταρε η Νεφέλη, μου έφεραν να γνωρίσω τον γιό τους, τον Ευριπίδη. Τον ρώτησα αν ήξερε ποιός ήταν ο Ευριπίδης και μου
απάντησε με καλά έλληνικά πως ήταν ένας άρχαϊος ποιητής. Με τα καινούργια του παπούτσια ο Ευριπίδης φοροϋσε ενα εΊδος
φουστανέλας, πουκάμισο άσπρο, και χωριάτικο γιλέκο με χρυσά κουμπιά. Ρώτησα αν ο Εύριπίδης ντύνεται έτσι κάθε μέρα. «Μα
σήμερα είναι 25 Μαρτίου» μου άπάντησε παραξενεμένος άπό την ερώτησή μου ο Γιώργος.
Ό Γιώργος; Σεφέρης, στην ομιλία του κατά την τελετή παραλαβής του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας, εΊχε πει: «ΕΊναι μικρός ο τόπος
μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που την χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή.
Στην διάρκεια της τρισχιλιετοϋς Ιστορίας της, η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχθηκε τις άλλοιώσεις που δέχεται
κάθε τί ζωντανό, άλλα δεν παρουσίασε ποτέ κανένα χάσμα».
- Γλώσσα- η εθνική ταυτότητα ενός λαού
Η «γλώσσα» ένός λαοϋ, ώς κοινός καθημερινός τρόπος περιγραφής και έπικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, διαμορφώνει,
αποτυπώνει και έξασφαλίζει την διαχρονική έθνική ταυτότητα τού λαού που την χρησιμοποιεί, έκφράζει την προσωπικότητά του και
διερμηνεύει την ψυχή του. Μέσα άπό την χρήση του λόγου και άπό την έκφραση της γλώσσας την όποία χρησιμοποιεί, ό Ιδιος ό
άνθρωπος ώς πλάσμα συνειδητό, πνευματικό και ελεύθερο, άλλα και το έθνος μέσα στο όποιο εξελίσσεται ώς λαός, μαρτυρούν και
καταθέτουν τον άγώνα τους με το μυστήριο της ύπαρξης. Ο Ήσίοδος είχε πεϊ: «Γλώσσης τοι θησαυρός εν άνθρώποισι άριστος».
- Διαχρονικότητα
Ή ‘Ελληνική γλώσσα, κατ’ έξοχήν νοηματική, όμιλεϊται και γράφεται για περισσότερα άπό 3.000 χρόνια, άπό τούς ‘Ομηρικούς χρόνους
μέχρι σήμερα. ‘Ιστορικά, ή ‘Ελληνική γλώσσα είναι ή μητέρα-τροφός πολλών άλλων ευρωπαϊκών γλωσσών. Ή διαχρονικότητα της
‘Ελληνικής γλώσσας είναι άδιαμφισβήτητη και αυταπόδεικτη.
Ή έλληνική γλώσσα διαιωνίζει την διάδοση της ελληνικής διανόησης, των ύψιστων άξιών της έλευθερίας του πνεύματος και της
Δημοκρατίας, της καλλιτεχνικής δημιουργίας ώς έκφρασης Ιδεών και Ιδανικών, και της πίστης στην άλληλεγγύη της Χριστιανοσύνης,
που όλα μαζι έξασφαλίζουν την διαχρονικότητά της και την παγκοσμιότητα των άξιών του έλληνικοϋ πολιτισμού.
Παραφράζοντας αύτήν τη φορά τον Σεφέρη, θα έλεγα ότι το βασίλειο της ελληνική; γλώσσας και του έλληνικοϋ πολιτισμού είναι στις
καρδιές και στα πνεύμα δλων των άνθρώπων της γης.
- Μετάλλαξη
Ή ‘Ελληνική γλώσσα, κατά την μακρόχρονη εξέλιξή της (άπό την αρχαϊκή στην αρχαία, στην έλληνιστική, στην βυζαντινή, στην νεοελ
ληνική), μεταλλάσσεται και άλλοιώνεται σε διαλέκτους, άλλα διατηρεϊται με άδιάκοπη συνέχεια στα θεμέλια της έκφρασης των
παγκόσμιων ανθρωπιστικών αξιών και των ανακαλύψεων της έπιστήμηι; και της τεχνολογίας. Στην διάρκεια της μακροχρόνιας εξέλιξής
της ή ‘Ελληνική γλώσσα έχει αναπτύξει και έχει διαμορφώσει πλούσιους ίδιωματικούς τρόπους έκφρασης, όπως είναι οί έκφραστικοί
ίδιωματισμοί των βυζαντινών χρόνων, οί λογοτεχνικοί ίδιωματισμοί του Παπαδιαμάντη και του Μακρυγιάννη και οί χαρακτηριστικοί
ίδιωματισμοί τής ποιητικής γλώσσας του Καβάφη ή του ‘Ελύτη.
- Οι συνέπειες από την αποδυνάμωση της επικοινωνίας ανάμεσα στους δύο πνευματικούς πολιτισμούς του ανθρώπου
Το ετος 1959, ό γνωστός ‘Άγγλος συγγραφέας C. Ρ. Snow έκφώνησε μία σημαντική διάλεξη με θέμα: «Οί δύο πνευματικοί πολιτισμοί
του ανθρώπου, οί κλασικές μελέτες και οί θετικέ; έπιστήμες», και άκολούθως δημοσίευσε το αξιόλογο βιβλίο του με τον ίδιο τίτλο
(The two CulturesHumαnities & Sciences), το όποιο προκάλεσε εκτεταμένη και έντονη δημόσια συζήτηση και διαμάχη.
Το κύριο μήνυμα ήταν ότι ή αποδυνάμωση της έπικοινωνίας ανάμεσα στούς δύο πνευματικούς πολιτισμούς του ανθρώπου,
ανάμεσα στις άνθρωπιστικές σπουδές και στις επιστήμες, στάθηκε ώς το μείζον έμπόδιο να λυθούν τα μεγάλα
προβλήματα μιας ραγδαία άναπτυσσόμενης τεχνολογικής κοινωνίας, περισσότερο στις κοινωνίες της Δύσης.
Ο Snow απέδωσε την αποδυνάμωση της έπικοινωνίας ανάμεσα στούς δύο πνευματικούς πολιτισμούς στην εξασθένηση των
άνθρωπιστικών σπουδών στην παιδεία και στην έπισφαλή και άμετρη εξειδίκευση της παιδείας των επιστημόνων ώς ταχεία
προσαρμογή στις άνάγκες της αγοράς έργασίας. Ή αποτυχία της παιδείας στην έπιτυχή αντιμετώπιση των άναγκών που προ
έκυψαν απο την ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη έχουν οδηγήσει στην ελλειμματική παιδεία επιστημόνων που στερούνται τις βάσεις
των άνθρωπιστικών σπουδών, και ανθρώπων των Γραμμάτων που δεν κατανοούν σημαντικές έπιστημονικές έννοιες, όπω; π.χ. τον 2ο
νόμο της θερμοδυναμικής.
Ή Έλληνικη γλωσσα, μέσα άπο την παράδοση και τον νοηματικό πλούτο της, έμπνέει την ανάγκη για ανθρωπιστική παιδεία.
Ή ραγδαία άνάπτυξη τών επιστημών και της τεχνολογίας ιδιαιτέρως άπό τα μέσα του 20ού αιώνα) εχει προαγάγει την εξειδίκευση σε
έπαγγελματική κατάρτιση. Για τη γρήγορη Ικανοποίηση των αναγκών της άγοράς έργασίας, άστοχες άποφάσεις των ιθυνόντων της
πολιτικής στην Έλλάδα είχαν ώς συνέπεια την υποβάθμιση της άνθρωπιστικήο παιδείας, ιδιαίτερα όσον άφορά στην παιδεία των
επιστημόνων, άλλα όχι μόνο. Το αύξανόμενο αϊσθημα του ύλικοϋ εόδαιμονισμοϋ και ή άπαξίωση των άνθρωπιστικών σπουδών και
της σημασία; της έλληνικης γλώσσας ώς θεμελίου του πνευματικού πολιτισμού, είχε ώς άποτέλεσμα την ύποβάθμιση της
έmκοινωνίας μεταξυ τών δύο πνευματικών πολιτισμών.
Δυστυχως, και ή πνευματική ελιτ των άκατανόητων «προοδευτικών» του έλλαδικοϋ χώρου, συχνά χαρακτηρίζοντας την προστασία της
γλώσσας ώς συντηρητισμό και οπισθοδρόμηση, δεν προέβαλαν αναχώματα στην άπαξίωση της σημασίας της ‘Ελληνικήι; γλώσσας, στη
λεξιπενία, στούς βαρβαρισμούς και στην άπρέπεια.
- Υποβάθμιση
Ή απαράδεκτη ύποβάθμιση της σημασίας της έλληνικης γλώσσας ώς θεμελίου της έθνικής μας ταυτότητας και ύπόστασης, δεν
φαίνεται να είναι ένα τυχαϊο η συγκυριακό φαινόμενο, άλλα μάλλον μια κατευθυνόμενη επιχείρηση, στην όποία, άτυχώς,
συμμετέχουν έντόπιοι άδαεϊς μαζ] με έξωτερικούς άσπονδους φίλους και έχθρούς.
Παρά την υποβάθμιση, ή οποία προκαλείται άπό την ραγδαία άνάπτυξη του ύλιστικοϋ εύδαιμονισμοϋ που κατακλύζει τις οικονομικά
άναπτυγμένες χωρες, και παρά την ροπή πρό μιμητική λατινοποίηση της καθημερινή; έπικοινωνίας, ή Γλώσσα ή Έλληνικη διατηρείται
και άνθεί, με τις διάφορες διαλέκτους και τούς χαρακτηριστικούς ίδιωματισμούς της, στην έλληνική ομογένεια σε ολόκληρη την
ύφήλιο.
- Προστασία
Ή ‘Ελληνική γλώσσα δεν προστατεύεται επαρκώς στις ήμέρες μας, όπως συμβαίνει με την στοχευόμενη προστασία άλλων έθνικών
γλωσσών. Άπεναντίας, θα λέγαμε ότι, συχνά και επίμονα, ενίοτε και για λόγους μικροπρέπειας, ή ‘Ελληνική Γλώσσα ύφίσταται την
άμετρη άσέλγεια ξένων και Έλλήνων «μεταρρυθμιστών». Αθόρυβα και πολυμέτωπα, άσπονδοι φίλοι και εχθροί απεργάζονται την
εξαφάνιση της Ελληνικής γλώσσας. Δυστυχώς, πολλές φορές, ή προσπάθεια αύτή βοηθιέται και άπό μερικούς ηιιεδαπούς
«προοδευτικούς ανθρώπους του πνεύματος» της διπλανής πόρτας.
Οι Ιστορικοί μας πληροφοροϋν για γλώσσες που συρρικνώνονται προοδευτικά και για λαούς πού, ώς συνέπεια, χάνουν την έθνική
τους ταυτότητα και έξαφανίζονται. Είδικα ή συρρίκνωση της ‘Ελληνικής γλώσσας θα σημάνει και την υποβάθμιση της πνευματικής
στάθμης αύτών που θα μπορούσαν να την γνωρίσουν, να την σπουδάσουν, να χαρούν τον απεριόριστο πλούτο και την αίωνόβια
όμορφιά της, και να την αγαπήσουν.
Σήμερα, στην έποχή της παγκοσμιοποίησης, περισσότερο παρά ποτέ, επιβάλλεται ή προστασία της ‘Ελληνικής γλώσσας και τής έθνικής
μας ταυτότητας. Απώλεια της έπαφής με την γλώσσα μας και άδιαφορία της καλλίτερης χρήσης θα σημάνουν για τον καθένα μας πρώτα
απώλεια της αύτογνωσίας μας και μετά, σιγά σιγά, την έξαφάνιση του όλιγάριθμου λαοϋ μας «που την μιλούσε».
- Η Ομογένεια
Ή ‘Ομογένεια, παρ’ ότι ζει σε άλλόγλωοσο περιβάλλον και σε συχνά δύσκολες συνθήκες έπικοινωνίας και διαβίωσης, έχει καταφέρει
να διατηρήσει μέσα άπό την έλληνική γλώσσα ακέραιη την ψυχική ένότητα, την έθνική ταυτότητα και την έθνική συνείδηση, πολλές
φορές καλλίτερα άπό τον ‘Ελληνισμό του ‘Ελλαδικού χώρου.
Για παράδειγμα, στην έλληνική ομογένεια της μεσημβρινής ‘Ιταλίας, έκεί που για αίώνες οί Έλληνόφωνες κάτοικοι γιορτάζουν την
δυναμική όμορφιά της γλώσσας και των εθίμων των παρωχημένων αίώνων του παρελθόντος τους, ίσως έκεϊ, ο ούρανός της ζωής τους
να φωτίζεται από μία αγάπη για την έλληνικότητα που έμείς «οί αλλοι» δεν την βλέπουμε η κουραζόμαστε για να την βροϋμε.
- Διαλογιστείτε και προβληματιστείτε
Ο υπαρκτός κίνδυνος είναι σήμερα χειρότερος και άπο έκεϊνον που πέρασε ο λαός μας στα χρόνια της μαύρης Τουρκικής κατοχής.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
———————————————————————-
Οι Ελληνες που ανησυχούν για το μέλλον της Ελληνικής γλώσσας, σ’αυτούς συγκαταλεγόμαστε και μεις τα μέλη του Ελληνικού Συνδέσμου, βλέπουν καθαρά τον υπαρκτό κίνδυνο βαθμιαίου αφανισμού της, καθώς τον στοιχειοθετούν, μεταξύ άλλων, με αρνητικές παρεμβάσεις στην Παιδεία του Έθνους από πολιτικούς ηγέτες, «ξεγελασμένους στον καιρό τους» όπως θα έλεγε ο ποιητής Γεώργιος Βερίτης, που θέλουν να οδηγήσουν τον Ελληνικό λαό μακρυά από τον ανεκτίμητο πολιτισμό του σε απατηλά μονοπάτια, δήθεν προόδου, αληθινά όμως οπισθοδρόμησης και σκοταδισμού. Σημαντική αγωνιστική προσπάθεια ενάντια στην ολισθηρή αυτή πορεία στην σύγχρονη Ελλάδα έχει αναλάβει το πολιτισμικό Σωματείο «Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά», του οποίου μία επίκαιρη ενέργεια παραθέτουμε κατωτέρω. Την φέρνει στην προσοχή μας ο συνεργάτης μας Δρ. Αχιλλέας Αδαμαντιάδης.
Αγαπητοί φίλοι και εραστές της Ελληνικής Γλώσσας,
Πήρα από ένα φίλο και συνάδελφο το κείμενο που σας αποστέλλω στο συνημμένο προς πληροφόρηση και τυχόν περαιτέρω ενέργειες σχετικά με τις απειλές που (“χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ” – Καβάφης) εκτοξεύονται εναντίον της γλώσσας και πολιτισμικής κληρονομιάς μας αλλά και της παγκόσμιας κληρονομιάς!
Οι εχθροί είναι εντός των πυλών!
Αχιλλέας
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΡΘΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
Το Δ.Σ. της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς διαμαρτύρεται εντονώτατα για την απόφαση της νέας ηγεσίας του Υπουργείου
Παιδείας (ΦΕΚ 941 Β’ /25-5-2015) να καταργηθεί η διδασκαλία του Επιταφίου του Περικλέους, που εύστοχα έχει χαρακτηρισθεί
«ευαγγέλιο της δημοκρατίας», και να μειωθεί σε μιά ώρα την εβδομάδα η διδασκαλία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας
στην Γ΄ τάξη Γενικού Λυκείου.
Επίσης, εκφράζει την πλήρη αντίθεσή του για τη δραστική μείωση της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στην Ομάδα
Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών της Γ΄ Λυκείου (από 10 που προβλέπονταν στον ν. 4186/2013 σε 4 (!) ώρες
εβδομαδιαίως), η οποία περιλαμβάνεται στην ίδια Υπουργική Απόφαση.
Τα άστοχα αυτά μέτρα του Υπουργείου Παιδείας παραγνωρίζουν το γεγονός ότι στον Επιτάφιο του Περικλέους
διατυπώνονται με ευκρίνεια ηθικές, κοινωνικές και δημοκρατικές αξίες, απαραίτητες για τον σύγχρονο άνθρωπο.
Αυτές τις αξίες είναι αυτονόητη και επιτακτική ανάγκη να εγκολπώνονται οι νέοι της Πατρίδος μας, όποιον επιστημονικό
κλάδο και αν ακολουθήσουν στις μελλοντικές τους σπουδές, και μάλιστα σε μια εποχή που η Ελληνική κοινωνία βιώνει
επώδυνα σοβαρή οικονομική κρίση, απότοκο βαθειάς κρίσης πολιτισμού, ηθικών και πνευματικών αξιών. Επιπλέον,
μέσω των αρχαίων Ελληνικών κειμένων κατανοείται η διαχρονία και η ενότητα της Ελληνικής γλώσσας και ενισχύεται η
εκφραστική και ο λεξιλογικός πλούτος του γραπτού και προφορικού λόγου.
Εξ άλλου η μείωση της διδασκαλίας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας σε μία μόνον ώρα εβδομαδιαίως στην Γενική Παιδεία
της Γ΄ Λυκείου υποβαθμίζει ουσιαστικά και τους βάρδους της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, που με το μεγάλο έργο τους
εμπλούτισαν τον Νεοελληνικό μας λόγο, γαλούχησαν γενιές και γενιές Νεοελλήνων, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην
μόρφωση των Ελλήνων πολιτών. Αυτήν ακριβώς την μόρφωση, με τη μείωση της διδασκαλίας της Αρχαίας και Νέας Ελληνικής
Λογοτεχνίας στερούν αβασάνιστα οι εισαγόμενες αλλαγές από τη σημερινή ελληνική νεολαία και αυριανούς πολίτες της χώρας
μας.
Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να επανεξετάσει τις αποφάσεις του για το πρόγραμμα της Γ΄Λυκείου και να μη μειώσει
την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας στη διαχρονία της. Είναι χρέος προς την νεότητα και τον πολιτισμό μας.
Η Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά θεωρεί ως καθοριστικής σημασίας τα προγράμματα και τα διδακτικά βιβλία, που αφορούν
την Ελληνική ανθρωπιστική κληρονομιά και την Ελληνική ιστορία και γλώσσα στη διαχρονική τους συνέχεια. Προτίθεται γι’ αυτό
ν’ αφιερώσει σ’ αυτό το θέμα μια από τις μεγάλες εκδηλώσεις της του έτους 2016.
Συγκεκριμένα, θα οργανώσει Επιστημονική Ημερίδα στην Αθήνα, στο πρώτο τρίμηνο του 2016, και θα καλέσει διακεκριμένους
ειδικούς και εξέχουσες προσωπικότητες των γραμμάτων να εξετάσουν και να συζητήσουν συστηματικά τα υπάρχοντα
προγράμματα και διδακτικά βιβλία όλων των τάξεων του Δημοτικού, του Γυμνασίου και του Λυκείου, στον
τομέα ειδικότερα της ανθρωπιστικής παιδείας, της Ελληνικής ιστορίας και της γλώσσας. Τα συμπεράσματα της Ημερίδος,
με μορφή παρατηρήσεων, εισηγήσεων και προτάσεων, θα υποβληθούν στο Υπουργείο Παιδείας.
Η Ελληνική γλωσσική αλλά και γενικότερα ανθρωπιστική κληρονομιά, Παιδεία και πολιτιστική ταυτότητα, είναι υπόθεση
ολόκληρου του Ελληνικού λαού και υποθήκη και επιταγή για την πολιτική του αρμόδιου Υπουργείου.
Με αυτό το πνεύμα, η Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά είναι πρόθυμη να συνεργασθεί με το Υπουργείο για την επανεξέταση
των προγραμμάτων και των διδακτικών βιβλίων, που χρειάζεται να επανεξετασθούν.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος Η Γενική Γραμματεύς
Καθηγητής Β. Φίλιας Καθηγήτρια Αριστέα Τόλια
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ έχει στόχο την ευαισθητοποίηση φορέων και μεμονωμένων ατόμων
που μπορούν να συμβάλουν με οποιονδήποτε τρόπο στην προαγωγή και διάδοση του ελληνικού λόγου. Καθήκον όλων
μας και ιδιαίτερα των νέων είναι η σωστή χρήση της γλώσσας μας για την πρόσβαση στην γνώση, που αποτελεί
την ισχυρότερη δύναμη για την επιβίωση του γένους και του πολιτισμού μας.
Σκοποί του Σωματείου είναι:
- Η πέραν πάσης πολιτικής τοποθετήσεως διαφύλαξη, προαγωγή και διάδοση της Ελληνικής
Γλώσσας ως και η αποτροπή κάθε βιαίας παραποιήσεως του λεκτικού και συντακτικού
περιεχομένου της.
- Η κατάδειξη της συνεχείας της Ελληνικής Γλώσσας και της συμβολής της στον παγκόσμιο
πολιτισμό με αναγωγή στις πηγές.
- Η ευαισθητοποίηση των Ελλήνων και ιδιαίτερα της νεολαίας, όσον αφορά εις την αξίαν
και τον οικουμενικό χαρακτήρα της Ελληνικής Γλώσσας, καθώς και τους κινδύνους που
διατρέχει.
- Η διαφύλαξη της ιστορικής ορθογραφίας και της παραδοσιακής γραφής της Ελληνικής
Γλώσσας.
- Η ενίσχυση κάθε προσπάθειας για την εκμάθηση και διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας σε
χώρες της αλλοδαπής.
- Η μέριμνα για την ενεργοποίηση του ισχύοντας νόμου περί αναγραφής όλων των
επιγραφών στην Ελληνική Γλώσσα και η αποτροπή της χρήσεως ξενικών λέξεων και όρων,
ιδίως στα διδακτικά βιβλία.
————————————————————-
Η ανθρωπιστική θεμελίωση της Παιδείας, σύμφωνα με τα ανωτέρω γραφόμενα, είναι όρος απαράβατος για την ποθητή επιτυχία του μορφωτικού της έργου. Η πίστη στην αρχή αυτη και η εφαρμογή της είναι ουσιώδη χαρακτηριστικά του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού μας, σύμφωνα με το αιώνιο πρότυπο που ενσάρκωσαν οι κορυφαίοι παιδαγωγοί, οι Τρεις Ιεράρχες της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, που και στις ημέρες μας εορτάζονται και προβάλλονται προς μίμησιν από τους εκπαιδευτικούς. Το ότι το σύστημα της σύγχρονης παιδείας μπορεί να παρεκκλίνει από τις αιώνιες αξίες που ιστορικά την καταξίωσαν, θα πρέπει πράγματι να μας προβληματίσει σοβαρά. Στον προβληματισμό μας, ας έχουμε πάντοτε υπόψη τα ολέθρια αποτελέσματα μιάς παιδείας χωρις Χριστιανικό Ανθρωπισμό. Επιτάσσουν αυτά να αγωνισθούμε με ζήλο σαν άτομα και σαν έθνος για να τον διατηρήσουμε “πάση θυσία» στους εκπαιδευτικούς μας σχεδιασμούς και μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Το μήνυμα που ακολουθεί αποτελεί συγκλονιστική μαρτυρία και πολύ εύγλωττη συνηγορία για τον σκοπό αυτό
Το κατωτέρω μήνυμα ελάβαμε από τον Ιερό Ναό Αγίας Κυριακής, Αμφιθέας-Παλαιού Φαλήρου
Μέρος επιστολής ενός διασωθέντος κρατουμένου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη ναζιστική Γερμανία.
«Αγαπητοί εκπαιδευτικοί,
Βγήκα ζωντανός από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα μάτια μου είδαν πράγματα, που δεν θα έπρεπε να τα δει ανθρώπου μάτι. Είδα θαλάμους αερίων που κατασκευάστηκαν από καλά εκπαιδευμένους μηχανικούς. Είδα παιδιά να φαρμακώνονται από άριστα εκπαιδευμένους γιατρούς. Είδα βρέφη να θανατώνονται από καλά καταρτισμένες νοσοκόμες. Είδα γυναίκες και μωρά να δολοφονούνται και να ρίχνονται στην πυρά από απόφοιτους πανεπιστημίων.
Αυτά είδα και γι’ αυτό είμαι δύσπιστος απέναντι στην εκπαίδευση. Τώρα πια, ένα ζητώ από τους εκπαιδευτικούς. Να βοηθούν τους μαθητές τους να γίνουν άνθρωποι. Οι προσπάθειες των εκπαιδευτικών δεν επιτρέπεται να έχουν ποτέ ως αποτέλεσμα εκπαιδευμένα τέρατα, ψυχοπαθείς με διπλώματα, σπουδαγμένους Άιχμαν.
Αξία έχουν η ανάγνωση, η γραφή και η αριθμητική, μόνο όταν συμβάλλουν στο να γίνουν τα παιδιά μας άνθρωποι.
————————————————————————————————————–
HELLENIC LINK, Inc
A NON PROFIT CULTURAL AND SCIENTIFIC ASSOCIATION
OF HELLENES AND PHILHELLENES INCORPORATED IN DELAWARE
Suite No. 278, 38-11 Ditmars Blvd, Astoria, New York 11105
WebSite: https://www.helleniclink.org Email: [email protected]
