Αθήνα 30
Του Θανάση Μπολέτη
Η Ελλάδα σε έναν ακόμη τομέα εναλλακτικού τουρισμού βρίσκεται σε «ασθμαίνουσα» θέση μεταξύ πολλών ευρωπαικών χωρών. Πρόκειται για τον καταδυτικό τουρισμό, ο οποίος τις τελευταίες δεκαετίες αποτελεί ένα «χόμπι» που συναρπάζει σε παγκόσμιο επίπεδο εκατομμύρια αυτοδύτες.
Σε διεθνές επίπεδο η καταδυτική βιομηχανία αναπτύσσεται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου και οι τζίροι που δημιουργούνται από την συγκεκριμένη μορφή τουρισμού ανέρχονται σε δεκάδες δισεκατομμύρια δολλάρια.
Στην Ευρώπη-αφορά άμεσα την χώρα μας, υπάρχουν περίπου 4 εκατομμύρια αυτοδύτες οι οποίοι αναζητούν καταδυτικά πάρκα αλλά τέτοιες προσφορές αν εξαιρέσουμε την Ισπανία την Μάλτα και την Κροατία δεν υπάρχουν. Ειδικά στην Ελλάδα η οποία διαθέτει απεριόριστες δυνατότητες πλήρους ανάπτυξης της καταδυτικής τουριστικής βιομηχανίας λόγω των χιλιάδων νησιών και των ακτογραμμών της, δυστυχώς η ανάπτυξη αυτού του είδους τουρισμού προσκρούει στα ανυπέρβλητα «γρανάζια» της γραφειοκρατίας και στην ανικανότητα όσων διαχειρίζονται τα τουριστικά προιόντα της Ελλάδος.
Σε πολιτικό επίπεδο και όσοι διαμορφώνουν την τουριστική πολιτική της Ελλάδος δεν έχουν ακόμη «απεγκλωβιστεί» από τον παραδοσιακό τουρισμό και αφήνουν στις καλένδες λόγω άγνοιας τις διεθνείς τάσεις του εναλλακτικού τουρισμού στον οποίο υπάγεται και ο καταδυτικός τουρισμός.
Κάποιες προσπάθειες που έγιναν να αναθεωρηθεί η υπάρχουσα νομοθεσία για την διευκόλυνση δημιουργίας καταδυτικών πάρκων όχι μόνο δεν απέδωσαν αλλά δημιούργησαν περισσότερα γραφειοκρατικά εμπόδια, καθιστώντας έτσι προβληματική την αξιοποίηση του Ελληνικού θαλάσσιου πλούτου. Ακόμη η Ελληνική Πολιτεία παραμένει αδρανής ακόμη και στην αρχαιολογική αξιοποίηση 1500 ναυαγίων και πολλών βυθισμένων πολιτειών που βρίσκονται σε ελληνικές θάλασσες.
Υπάρχουν καταγεγραμμένα αρχαία Βυζαντινά, και Ρωμαικά ναυάγια τα οποία μπορούν να προσελκύσουν χιλιάδες δύτες από όλόκληρο τον κόσμο. Δυστυχώς θέλουμε ακόμη πολύ δρόμο ώστε να αξιοποιήσουμε με αποτελεσματικό τρόπο τους ενάλιους αρχαιολογικούς χώρους. Κάποια βήματα που έχουν γίνει είναι εξαιρετικά μικρά. Χρειάζεται ισχυρό νομοθετικό πλαίσιο και ισχυρή πολιτική θέληση και γνώσεις ώστε να αναπτυχθεί ο καταδυτικός τουρισμός. Η ιδιωτική πρωτοβουλία παρά το γεγονός ότι δείχνει ενδιαφέρον για την δημιουργία καταδυτικών πάρκων στα νησιά, εν τούτοις το νομοθετικό πλαίσιο εκτός από την γραφειοκρατία βάζει θέμα ότι τα καταδυτικά αυτά πάρκα πρέπει να είναι μακριά τουλάχιστον τρία ναυτικά μίλια από ενάλιους αρχαιολογικούς χώρους. Αν λάβουμε υπόψη ότι οι ενάλιοι αρχαιολογικοί χώροι είναι διάσπαρτοι με τη ρύθμιση αυτή περιορίζονται οι δυνατότητες για ιδιωτικά καταδυτικά πάρκα. Τουλάχιστον ας αξιοποιηθούν οι ενάλιοι αρχαιολογικοί χώροι που είναι ναυάγια βυθισμένες πόλεις κλπ. Είναι ενδεικτικό να αναφέρουμε ότι η Μάλτα εισπράττει ετησίως από τον καταδυτικό τουρισμό το 27% του ΑΕΠ της, η Κροατία τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει σημαντικά τον καταδυτικό τουρισμό, ενώ η Ισπανία από το 1990 δίνει μεγάλη βαρύτητα σε αυτή τη μορφή τουρισμού. Στα νησιά Medes ο καταδυτικός τουρισμός αποφέρει τεράστια έσοδα. Η Ελλάδα απ΄ ότι φαίνεται επιθυμεί να παραμένει «ουραγός» και σε τέτοιες μορφές τουρισμού, αν και θα μπορούσε να βρίσκεται σε περίοπτη θέση σε διεθνές επίπεδο.
