Στη Μνήμη του Θ. Γ. Σπυρόπουλου
Της Νάνσυ Μπίσκα
Ήταν σπάνια προσωπικότητα ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος. Βαθιά στοχαστικός και ιδεολόγος συνδύαζε τις κοινωνικές αρετές του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, της ευαισθησίας για το φυσικό περιβάλλον και του ανιδιοτελούς πατριωτισμού. Μέχρι και τις τελευταίες μέρες της ζωής του αναζητούσε τρόπους να βοηθήσει τη γενέτειρα στη δύσκολη συγκυρία που διέρχεται.
Πίστευε ότι η κρίση που εκδηλώθηκε έντονα στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια, είναι παγκόσμια κρίση- πρωταρχικά- αξιακή και ακολούθως κοινωνική, πολιτική και οικονομική. Σε άρθρο του για την «Ανάγκη Συνειδησιακής Αλλαγής» σημείωνε πρόσφατα: «Πραγματικά ως κοινωνία, ενσυνείδητα, θέσαμε ως πρωταρχικό αξιακό γεγονός τα υλικά αγαθά και την καλοπέραση μας αδιαφορώντας για την πραγματικότητα που συνδιαμορφώναμε με τη στάση μας. Θέτοντας το ΕΓΩ υπεράνω του ΕΜΕΙΣ, αναζητήσαμε τη βολή μας, υπηρετήσαμε κομματικά συμφέροντα με στόχο να εξυπηρετηθούμε εμείς οι ίδιοι. Έτσι υποθάλψαμε την αναξιοκρατία, την αδιαφάνεια διαφθείροντας την πολιτική και κατά συνέπεια την κακοδιαχείριση της δημόσιας ζωής. Το κυνήγι του προσωπικού βολέματος, η ανοχή της ανομίας, η συνειδητή αυθαιρεσία και η αδιαφορία για το κοινωνικό σύνολο είχε ως αποτέλεσμα να καταργήσουμε την κυριαρχία του λαού και να δώσουμε εν λευκώ εξουσία στους πολιτικούς. Έτσι καταλύθηκε και η έννοια της πραγματικής δημοκρατίας».
Στην τελευταία του συνέντευξη στην «HNA» υπογράμιζε την αναγκαιότητα ως εθνική οντότητα να αντιληφθούμε το χρέος και την ευθύνη που απορρέει από αυτό που εκπροσωπούμε πολιτισμικά αλλά και εθνικά. «Είμαστε Έλληνες Ομογενείς και εκπροσωπούμε στη δεύτερη πατρίδα μας, το σύστημα των ανθρωπιστικών Ελληνικών αξιών που γέννησαν τον Δυτικό Πολιτισμό και τη Δημοκρατία», είπε. «Οι αξίες αυτές αποτελούν το μοναδικό αντίδοτο της κρίσης της σημερινής παγκόσμιας κοινωνίας. Έχουμε την υποχρέωση να τις υπερασπιστούμε όπως και την πατρίδα μας, την Ελλάδα, που βρίσκεται σε κίνδυνο».
Πρόφατα ίδρυσε ένα Ινστιτούτο Ελληνικής Σκέψης, μη-κερδοσκοπικό, ανεξάρτητο πολιτικά και ιδεολογικά με τη συμμετοχή ανεξάρτητων ηγετικών προσωπικοτήτων της απανταχού ομογένειας, από τον επιχειρηματικό, επιστημονικό, ερευνητικό και πολιτικό χώρο. Σκοπός του Ινστιτούτου ήταν να συστήσει μία ομάδα εμπειρογνωμόνων που θα διεξήγαγαν έρευνες και μελέτες πάνω σε συγκεκριμένα θέματα που αντιμετωπίζει ή θα αντιμετώπιζε στο εγγύς μέλλον η Ελλάδα ώστε να την συνδράμει με τεκμηριωμένες προτάσεις. Μία από τις βασικές αποστολές του Ινστιτούτου ήταν να δράσει ως καταλύτης για μια γενικότερη πολιτισμική αλλαγή και να εμποτίσει την παγκόσμια κοινωνία με τις αυθεντικές και πάντα επίκαιρες Προσωκρατικές Ελληνικές Αξίες.
Διέβλεψε την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου δυτικού πολιτισμικού ρεύματος. Ο προβληματισμός του εστιαζόταν στην αναζήτηση των αξιακών και ηθικών βάσεων της ανάπτυξης του νέου αυτού ανθρωπιστικού πολιτισμικού ρεύματος. Πρόθεσή του ήταν τα μέλη του Ινστιτούτου να συμφωνούσαν στην υιοθέτηση μίας παγκόσμιας προοπτικής με επίγνωση της αυξανόμενης αλληλεξάρτησης των εθνών. Πίστευε πως, μέσω της ολιστικής σκέψης, θα έπρεπε να επιτευχθεί μια βαθύτερη κατανόηση της πολυπλοκότητας των σύγχρονων προβλημάτων και να υιοθετηθεί μια διεπιστημονική, ουμανιστική αλλά και μακροπρόθεσμη προοπτική, εστιάζοντας στις επιλογές και πολιτικές που καθορίζουν τη μοίρα των μελλοντικών ανθρώπινων γενεών.
Ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος δεν πρόλαβε να δει το τελευταίο του εγχείρημα να καρποφορεί. Με το έργο του όμως, τις σκέψεις του και τους προβληματισμούς του αφήνει μία σπουδαία παρακαταθήκη στον Ελληνισμό. Ας την αξιοποιήσουμε.
