Του Κώστα Κιλτίδη, πρώην Υπουργού
Είναι ανάγκη να κατανοήσουμε τη νέα πραγματικότητα και να δώσουμε νέο περιεχόμενο στην έννοια της Ασφάλειας
Στη σύγχρονη εποχή, των ανοικτών κοινωνιών και κρατών εντός ενώσεων και συμμαχιών, η έννοια της ασφάλειας των πολιτών έχει πολυεπίπεδα και πολυπαραγοντικά γνωρίσματα. Το ανθρώπινο δικαίωμα της ζωής διευρύνεται ως έννοια πέραν των περιουσιακών στοιχείων.
Η εργασία, η στέγη, η περίθαλψη και ακόμη η σίτιση οδηγούν διαρκώς σε κατάσταση ανασφάλειας τον πολίτη, συμπαρασύροντας και την κοινωνία και την υπόσταση του κράτους. Το ανθρωπιστικό ιδεώδες του Ο.Η.Ε.(σίτιση, στέγαση, περίθαλψη), δεν συνιστά πλέον πρόκληση υποχρέωσης έναντι των λαθραίως εισερχομένων εντός της επικρατείας των κρατών. Μεγάλο ποσοστό των πολιτών, σε όλες τις χώρες οδηγείται στην ανάγκη υπαγωγής προστασίας στο πλαίσιο του ανθρωπιστικού ιδεώδους.
Η αρχέγονη έννοια της Ασφάλειας ζωής και περιουσίας, από υπάρξεως συντεταγμένων κοινωνιών, είναι η μέγιστη πρόκληση φροντίδος της πολιτείας. Χωρίς αυτή δεν υφίσταται πλαίσιο ύπαρξης ελευθερίας και δικαιοσύνης και εφαρμογή κάθε αρετής σε κοινωνία και πολιτεία. Όταν κατέθεσα για πρώτη φορά ότι πρόταγμα και πρώτιστη προτεραιότητα συνιστά η έννοια της ασφάλειας σε συγκροτημένη και συντεταγμένη πολιτεία, πολλοί το εξέλαβαν ως αστυνομοκρατία. Μόνον περί αυτού δεν πρόκειται.
Αντιθέτως, το τρίπτυχο «Ασφάλεια – Ελευθερία – Ισονομία» έρχεται στην σύγχρονη εποχή να εξυψωθεί ως η πεμπτουσία δημοκρατικής ζωής. Η κοινωνική αστάθεια στις παραμέτρους ύπαρξης αξιοπρεπούς διαβίωσης κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για επερχόμενη αστάθεια στις κοινωνίες. Είναι ανάγκη να κατανοήσουμε τη νέα πραγματικότητα που επιβάλει να δώσουμε το νέο περιεχόμενο στην έννοια της Ασφάλειας.
Ειδάλλως οι μηχανισμοί αλληλεπίδρασης των αναγκών επιβίωσης του ανθρώπου θα οδηγήσουν σε κοινωνική ανεξέλεγκτη αστάθεια ή σε υποδούλωση των πολιτών με πολιτεύματα ανελεύθερα, ανεξαρτήτως πώς θα ονομάζονται κατ’ επίφαση. Η «ψευδεπίγραφη ελευθερία μπορεί να σκλαβώσει και μόνον ο νόμος να ελευθερώνει».
Η ύψιστη δε διασφάλιση αξιοπρεπούς ζωής με ελευθερία να διασφαλίζεται και να κατοχυρώνεται από την υπηρέτηση της συγχρόνου εννοίας της Ασφάλειας. Παραφράζοντας τον Αριστοτέλη και Πλάτωνα θα κατέληγα: Αρετή των αρετών η Ελευθερία, συνισταμένη των αρετών η Δικαιοσύνη, κράτιστη και ύψιστη η Ασφάλεια.
Ενθυμούμαι όμως και τη ρήση του Γέροντα Ιωσήφ, σε μια συγκλονιστική φιλοσοφική αναζήτηση που είχα μαζί του. «Συμφωνώ παιδί μου, αλλά ουσία αρετή είναι η Αγάπη». Πρόκειται για την αποθέωση της αρετολογίας, τη συμβολή του Χριστιανισμού στον ανθρώπινο πολιτισμό.
ΠΗΓΗ: Δημοσιεύτηκε στη σελιδα voria.gr
