Δεκάλογος
By Professor Christos Evangeliou
Λαός, που δεν παράγει ό,τι τρώγει,
την πείνα θέλει γρήγορα γευτεί,
μια μέρα θλιβερή, καταραμένη,
μια νύχτα του χειμώνα παγερή.
Λαός, που δεν προσφέρει ό,τι πίνει,
την δίψα θα γνωρίσει τη δεινή,
σαν οδοιπόρος καυτερής ερήμου,
που δε συνάντησε καμιά πηγή.
Λαός, το φόρεμά του που δεν κάνει,
θέλει συντόμως τότε γυμνωθεί,
όταν τα χρήματα για το παζάρι,
μια μέρα κακομοίρα, στερηθεί.
Λαός, που να παιδεύεται ξεχνάει,
στα έργα τα καλά της αρετής,
θα γίνει το χαλί για να πατάει
δυνάστης, μιας αλλότριας φυλής.
Λαός, που δεν διαβάζει ό,τι γράφει
λόγιος, πεζογράφος, ποιητής,
απαίδευτος πολύ θα παραμένει,
σαν άτακτος, κακός ο μαθητής.
Λαός, που σεβασμό στο νόμο χάνει,
την αναρχία πρόθυμα τιμά,
τυραννικής δουλείας υπηρέτης,
στο τέλος της πορείας καταντά.
Λαός, που την αντίσταση στη βία,
με πάθος φλογερό καλλιεργεί,
της Λευτεριάς μπορεί καλός να γίνει
φρουρός, στο πόστο που θενά βρεθεί.
Λαός, που ξέρει να πεθαίνει κιόλας,
κι όχι μονάχα πως θέλει να ζει,
την δόξα θα γνωρίσει και θα ζήσει,
ελεύθερος και καθαρός μαζί.
Λαός, που θέλει να σπουδάζει πρώτα,
μα και να παίζει, όταν χρειαστεί,
μόνος σοφίας εραστής θα γίνει,
ευδαιμονίας μέτρο θενά βρει.
Λαός, που ρίζες του καλά γνωρίζει
και τα πατρώα έθιμα τιμά,
ποτέ δε σκύβει το κεφάλι κάτω,
επάνω στα Ουράνια κοιτά.
Χ. Κ. Ε.
