Επιλογές του Γιάνη Γκλαβάτου
Ποιος δείκτης ευφυΐας είναι πιο σημαντικός; -Οταν το συναίσθημα συγκρούεται με την λογική
Η νοημοσύνη ενός ανθρώπου είναι ακατόρθωτο να υπολογιστεί.
Αλλωστε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα δεν υπήρχε ούτε ένα μέσο προσέγγισης της.
Σήμερα έχουμε δύο, εντελώς διαφορετικούς, δείκτες ευφυΐας, οι οποίοι… σχεδόν συγκρούονται μεταξύ τους.
Η προσπάθεια του ανθρώπου να μετρήσει την ευφυΐα του – Οι δύο δείκτες του 20ου αιώνα
Με την είσοδο της νέας χιλιετίας, δόθηκε το έναυσμα για τον υπολογισμό της νοημοσύνης του ανθρώπου.
Το 1905 δημιουργήθηκε η πρώτη κλίμακα ευφυΐας από τον Γάλλο ψυχολόγο Αλφρέντ Μπινέ, με στόχο να αναγνωριστούν οι μαθητές που αντιμετωπίζουν προβλήματα στα μαθήματα τους.
Δέκα χρόνια μετά, ο όρος IQ έκανε την εμφάνιση του.
Μέσα από απλά τεστ που δεν απαιτούσαν ιδιαίτερες γνώσεις, δημιουργήθηκε η πρώτη προσέγγιση της νοημοσύνης.
Τα τεστ IQ έγιναν αρκετά διάσημα, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα.
Ωστόσο τα αποτελέσματα που δίνουν, δεν είναι τίποτα παραπάνω από απλούς υπολογισμούς συγκεκριμένων ικανοτήτων.
Με κύριο άξονα την λογική, το IQ είναι ουσιαστικά ένας δείκτης προσέγγισης της μαθηματικής, της οπτικής και της γλωσσικής ικανότητας.
Αυτό όμως απέχει αρκετά από μια συνολική προσέγγιση της νοημοσύνης ενός ατόμου.
Για αυτό το λόγο, το 1983 δημιουργήθηκε ένας ακόμα δείκτης που αφορά ένα εντελώς διαφορετικό κομμάτι των ανθρώπινων νοητικών ικανοτήτων.
Ο λόγος για το EQ, τον δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης που υπολογίζει την ικανότητα ενός ατόμου να διαχειρίζεται τόσο τα συναισθήματα του, όσο και αυτά των γύρω του.
Ο όρος που εισήχθη από τον Αμερικανό ψυχολόγο Χάουαρντ Γκάρντνερ, περιγράφει την κοινωνικότητα ενός ατόμου, την ορθότητα του τρόπου σκέψης του αλλά και γενικότερα τις… δυνατότητες του σε ένα κοινωνικό περιβάλλον.
Στοιχεία που είναι εντελώς διαφορετικά με αυτά που υπολογίζει το IQ.
Οι διαφορές ανάμεσα σε IQ και EQ – Η αδυναμία δημιουργίας ενός «συνολικού» δείκτη νοημοσύνης
Παρόλο που πρόκειται για δύο προσεγγίσεις του ίδιου αντικειμένου, το IQ και το EQ παρουσιάζουν τεράστιες διαφορές μεταξύ τους.
Πολύ συχνά συναντιούνται περιπτώσεις ατόμων που έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες βαθμολογίες στα δύο τεστ.
Υπάρχουν αρκετοί μαθηματικοί που αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτού του παράλογου φαινομένου.
Επιστήμονες πραγματικά χαρισματικοί, που όμως έχουν τεράστια προβλήματα κοινωνικότητας.
Το μυαλό ενός ανθρώπου κινείται σε πάρα πολλούς άξονες, γεγονός που καθιστά τον υπολογισμό της νοημοσύνης ακατόρθωτο.
Για παράδειγμα, δείκτη ευφυΐας αποτελεί σίγουρα και η φαντασία ενός ατόμου, κάτι που είναι αδύνατο να «βαθμολογηθεί».
Οι δύο δείκτες νοημοσύνης καταφέρνουν απλά να προσεγγίσουν συγκεκριμένες δυνατότητες, παρουσιάζοντας μάλιστα επισφαλή αποτελέσματα. Ακόμα και έτσι όμως, είναι τα μοναδικά κριτήρια που παρέχουν πληροφορίες για τις νοητικές ικανότητες ενός ατόμου. Ποιος όμως από τους δύο δείκτες έχει μεγαλύτερη σημασία;
Ποιος δείκτης είναι πιο σηματνικός; – Τα αποτελέσματα των ερευνών και τα… ατελείωτα επιχειρήματα
Ολες οι πρόσφατες μελέτες ισχυρίζονται πως το EQ είναι σημαντικότερο κριτήριο από το IQ. Το κύριο επιχείρημα τους συνοψίζεται στην έννοια του «ενστίκτου».
Οταν ο άνθρωπος βρίσκεται μπροστά σε μια νέα εμπειρία, τότε θα λειτουργήσει με βάση το ένστικτο, δηλαδή το συναίσθημα, και όχι την αυστηρή λογική.
Εκτός αυτού όμως, σε ένα εκ φύσεως κοινωνικό όν όπως ο άνθρωπος, είναι απαραίτητα τα κοινωνικά στοιχεία.
Δεν είναι αναγκαία όμως και η βασική χρήση της λογικής;
Σε στατιστικές έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί, αποδεικνύεται πως οι υψηλοί δείκτες EQ έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο στην επιτυχία ενός ατόμου.
Η κοινωνικότητα και οι καλή διαχείριση των συναισθημάτων βοηθούν σε όλους τους βασικούς τομείς της ζωής.
Ταυτόχρονα, έχει παρατηρηθεί πως άτομα με χαμηλό EQ παρουσιάζουν συχνότερα εγκληματικές και ανήθικες συμπεριφορές.
Το IQ φαίνεται πως, παρά την πιο διαδεδομένη του φήμη, έρχεται δεύτερο σε σειρά… προτεραιότητας.
Τα επισφαλή αποτελέσματα των δύο δεικτών όμως δεν μπορούν να αποδείξουν την ανωτερότητα του IQ ή του EQ.
Παράλληλα, την ώρα που το EQ παρουσιάζεται ως σημαντικότερο, κανείς δεν είναι σε θέση να αμφισβητήσει πως οι μεγαλύτερες «τομές», τουλάχιστον σε επιστημονικό επίπεδο, έχουν προέλθει από ανθρώπους υψηλού IQ.
Τα επιχειρήματα που μπορεί να συναντήσει κανείς είναι αμέτρητα, είτε υπέρ του συναισθήματος είτε υπέρ της λογικής.
Ισως ο καλύτερος τρόπος να συγκριθούν οι δύο δείκτες, είναι ο ακριβώς αντίθετος.
Να αναλογιστεί δηλαδή κανείς τα προβλήματα που προκύπτουν σε άτομα χαμηλού IQ και χαμηλού EQ αντίστοιχα.
Αν «ζυγίσουμε» τα αρνητικά όμως, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως για μια φυσιολογική ζωή είναι απαραίτητα και τα δύο.
Από εκεί και πέρα, είναι στην κρίση του καθενός να σταθμίσει την σημασία του συναισθήματος και της λογικής στην ζωή του.
Πηγή: iefimerida.gr
Στο φως τα ευρήματα από το ναυάγιο των Αντικυθήρων -Παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση
Τα εντυπωσιακά ευρήματα, από το ναυάγιο των Αντικυθήρων, παρουσιάστηκαν σε ειδική εκδήλωση, στο Ιδρυμα «Αικατερίνη Λασκαρίδη».
Ενα δόρυ αγάλματος, μία λάγυνος σε εξαιρετική κατάσταση, αλλά και ένα κομμάτι ξύλου από το πέτσωμα του βυθισμένου πλοίου μεταφέρθηκαν εκεί, με άδεια του υπουργείου Πολιτισμού, για την ενημέρωση επιστημόνων, αλλά και του κοινού, για τα αποτελέσματα της ενάλιας έρευνας, αλλά και τα συμπεράσματα που προέκυψαν από αυτή.
Πηγή: iefimerida.gr
Γιατί είμαστε εθισμένοι στη ζάχαρη: Με ποιον τρόπο επηρεάζει τον εγκέφαλο
Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ένα μηχανισμό στον εγκέφαλο ο οποίος προκαλεί την επιθυμία για τρόφιμα πλούσια σε γλυκόζη.
Μία τέτοια ανακάλυψη θα μπορούσε να οδηγήσει μελλοντικά σε καλύτερες θεραπείες για την εξάλειψη της παχυσαρκίας.
Σε πειράματα με ποντίκια, οι ερευνητές στο Imperial College του Λονδίνου, εντόπισαν τον μηχανισμό που φαίνεται να αντιλαμβάνεται πόση γλυκόζη φτάνει στον εγκέφαλο και ζητά από τα ζώα να αναζητήσουν περισσότερη εάν εντοπίσει έλλειμμα.
Στους ανθρώπους, ο ίδιος μηχανισμός παίζει ρόλο στην προτίμησή μας για γλυκά και αμυλούχα τρόφιμα.
Η γλυκόζη, ένα συστατικό υδατανθράκων, είναι η κύρια πηγή ενέργειας που χρησιμοποιείται από τα κύτταρα του εγκεφάλου.
«Οι εγκέφαλοί μας βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στη γλυκόζη για ενέργεια, αλλά στο εξελικτικό παρελθόν μας ήταν δύσκολο να έχουμε πρόσβαση σε αυτή.
Έτσι έχουμε μια βαθιά ριζωμένη προτίμηση για τρόφιμα πλούσια σε γλυκόζη και τα αναζητάμε», εξηγεί ο Τζέιμς Γκάρντινερ, επικεφαλής της μελέτης, της οποίας τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο Journal of Clinical Investigation.
Η ομάδα του Γκάρντινερ ξεκίνησε με μια υπόθεση ότι ένα ένζυμο που ονομάζεται γλυκοκινάση, εμπλέκεται στην αίσθηση γλυκόζης στο ήπαρ και το πάγκρεας και θα μπορούσε να διαδραματίσει ένα ρόλο στην επιθυμία για γλυκόζη.
Η Γλυκοκινάση βρίσκεται στο τμήμα του εγκεφάλου που ονομάζεται υποθάλαμος, η οποία ρυθμίζει διάφορες λειτουργίες συμπεριλαμβανομένης της πρόσληψης τροφής.
Στα πειράματά τους, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν τα πειραματόζωα έμεναν 24 ώρες χωρίς φαγητό, η δραστηριότητα της γλυκοκινάσης στο κέντρο ρύθμισης της όρεξης στον υποθάλαμο αυξανόταν απότομα.
Οι αρουραίοι είχαν πρόσβαση σε ένα διάλυμα γλυκόζης καθώς και σε κανονική τροφή.
Όταν οι ερευνητές αύξησαν τη δραστικότητα της γλυκοκινάσης στον υποθάλαμο χρησιμοποιώντας έναν ιό, οι αρουραίοι κατανάλωσαν περισσότερο γλυκόζη παρά φαγητό.
Οταν η δράση γλυκοκινάσης μειώθηκε, κατανάλωναν λιγότερη γλυκόζη.
Ο Γκάρντινερ εξηγεί ότι στους ανθρώπους μπορεί να είναι δυνατή η μείωση της επιθυμίας για γλυκόζη αλλάζοντας τη διατροφή, γεγονός που θα μπορούσε δυνητικά να συμβάλλει στην πρόληψη της παχυσαρκίας.
«Για μερικούς ανθρώπους, η κατανάλωση περισσότερων αμυλούχων τροφίμων κατά την έναρξη ενός γεύματος μπορεί να είναι ένας τρόπος για να αισθάνεστε χορτάτοι πιο γρήγορα και να τρώτε λιγότερο συνολικά»
Πηγή: iefimerida.gr
Πηγή: Γιατί είμαστε εθισμένοι στη ζάχαρη: Με ποιον τρόπο επηρεάζει τον εγκέφαλο | iefimerida.gr https://www.iefimerid
Τα τσιγάρα με γεύση μέντας αυξάνουν την εξάρτηση στη νικοτίνη
Δεν είναι η πρώτη φορά που το μίγμα καπνού και μέντας έχει «ενοχοποιηθεί» για τη δημιουργία μεγαλύτερου εθισμού στους καπνιστές.
Αν κανείς καπνίζει τσιγάρα με γεύση μέντας, είναι πιο δύσκολο να το κόψει, επειδή έχει εξαρτηθεί περισσότερο από τη νικοτίνη, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα που βασίστηκε στη μελέτη πειραματόζωων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το μίγμα καπνού και μέντας έχει «ενοχοποιηθεί» για τη δημιουργία μεγαλύτερης εξάρτησης στους καπνιστές.
Εδώ και λίγα χρόνια, άλλες έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι όσοι προτιμούν τα τσιγάρα -και γενικότερα τον καπνό- με μέντα, καπνίζουν συχνότερα και το κόβουν δυσκολότερα.
Μέχρι σήμερα δεν ήταν σαφές γιατί αυτό συμβαίνει, αλλά η νέα μελέτη ρίχνει περισσότερο φως στον σχετικό βιολογικό μηχανισμό, που ενισχύει τον εθισμό.
Η μέντα, μεταξύ άλλων, χρησιμοποιείται σε φάρμακα για την ανακούφιση του ερεθισμένου λαιμού, ενώ τα πρώτα τσιγάρα με αυτή τη γεύση εμφανίστηκαν ήδη από τη δεκαετία του ’20.
Μια προηγούμενη έρευνα έδειξε ότι ενώ το 50% των καπνιστών τσιγάρων, χωρίς γεύση, μπορούσαν να το κόψουν, το ποσοστό αυτό μειωνόταν έως το 23% για τους καπνιστές τσιγάρων με μέντα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μπράντον Χέντερσον του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Εταιρείας Νευροεπιστήμης των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον, σύμφωνα με το “New Scientist”, εξέθεσαν ποντίκια σε μίγμα καπνού με μέντα ή μόνο σε μέντα και διαπίστωσαν ότι ο εγκέφαλός τους, ακόμη και μόνο με τη σκέτη μέντα, ανέπτυσσε περισσότερους υποδοχείς νικοτίνης, γεγονός που διευκολύνει την ανάπτυξη εθισμού στην εν λόγω ουσία.
Συνεπώς, κατά τους ερευνητές, ακόμη και όταν η μέντα δεν συνδυάζεται με νικοτίνη, έχει την ικανότητα να αυξάνει τους υποδοχείς νικοτίνης στον εγκέφαλο, ιδίως σε εκείνες τις νευρωνικές περιοχές που εμπλέκονται στην ανταμοιβή και απόλαυση.
Η νέα μελέτη έδειξε ότι σε μια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου, που παίζει ρόλο στην ανάπτυξη του εθισμού, η μέντα από μόνη της αύξησε κατά 78% τους σχετικούς υποδοχείς.
«Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι η μέντα δεν είναι απλώς ένα προσθετικό γεύσης», δήλωσε ο Μπράντον Χέντερσον.
Αν κάτι ανάλογο επιβεβαιωθεί ότι συμβαίνει και στους ανθρώπους, τότε αποδεικνύεται πως η μέντα ενισχύει τις εθιστικές ιδιότητες της νικοτίνης.
Τα τσιγάρα μέντας αναμένεται να απαγορευτούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το 2022 και οι ΗΠΑ εξετάζουν κάτι ανάλογο.
Πηγή: protothema.gr
Χάπι-επανάσταση κατά της παχυσαρκίας, θα αντικαταστήσει τη γυμναστική.
Κάθε νέο λιποκύτταρο θα είναι μεταβολικά πιο ενεργό και σταδιακά θα μετατρέπεται σε καφέ λίπος
Επανάσταση στην καταπολέμηση της παχυσαρκίας αναμένεται να φέρει ένα πρωτοποριακό χάπι που τελειοποιούν επιστήμονες από το Χάρβαρντ και το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, το οποίο θα μπορεί να μετατρέπει το «κακό» (λευκό) λίπος σε καλό (καφέ) λίπος καθιστώντας, μάλιστα, περιττή τη γυμναστική.
Σύμφωνα με τους Αμερικανούς επιστήμονες, με τη λήψη του χαπιού επιτυγχάνεται πιο γρήγορα και αποτελεσματικά η απώλεια βάρους και κατά συνέπεια μειώνεται ο κίνδυνος εκδήλωσης ασθενειών, όπως ο διαβήτης τύπου 2 (μη ινσουλινοεξαρτώμενος), καρδιοπάθειες και ορισμένες μορφές καρκίνου.
Η ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Βλαστοκυττάρων του Χάρβαρντ και του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης εντόπισαν δύο συνθετικές ουσίες που μετατρέπουν το «κακό» λευκό λίπος σε καλό καφέ λίπος και, όπως υποστηρίζει στην εφημερίδα «Daily Mail» ο επικεφαλής της έρευνας Τσαντ Κόουαν, η ανακάλυψη αυτή είναι το πρώτο βήμα για την παρασκευή ενός χαπιού που θα αντικαταστήσει τη γυμναστική.
Όταν τρώμε περισσότερο από αυτό που χρειάζεται για να καλύψουμε τις καθημερινές μας ανάγκες σε ενέργεια, οι θερμίδες που περισσεύουν, αποθηκεύονται ως λευκά λιποκύτταρα από τα βλαστοκύτταρα του σώματος με αποτέλεσμα να παίρνουμε κιλά.
Οι ερευνητές, ωστόσο, ισχυρίζονται ότι, δύο σύνθετες ουσίες που ανακάλυψαν μπορούν και μετατρέπουν τα βλαστοκύτταρα του λιπώδους ιστού, τα οποία θα παρήγαγαν λευκό λίπος, σε λιποκύτταρα που συμπεριφέρονται όπως το καφέ λίπος.
Τα «καλά» λιποκύτταρα καταναλώνουν επιπλέον ενέργεια και, κατ΄ επέκταση, εξουδετερώνουν τα λευκά λιποκύτταρα.
Όπως αναφέρει το βρετανικό δημοσίευμα, ο καθηγητής Τσαντ Κόουαν από το Χάρβαρντ δηλώνει πως, «αναπληρώνουμε διαρκώς τα αποθέματα λίπους στο σώμα μας, αν όμως λαμβάνουμε την κατάλληλη αγωγή, κάθε νέο λιποκύτταρο θα είναι μεταβολικά πιο ενεργό και σταδιακά θα μετατρέπεται σε καφέ λίπος».
Ανεξάρτητα, πάντως, από την απώλεια βάρους, ένα τέτοιο χάπι θα μειώσει και τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2 ή άλλης ασθένειας που συνδέεται άμεσα με τη συσσώρευση λίπους στο σώμα.
Πηγή: protothema.gr
Η μόρφωση βάζει σε κίνδυνο όσους έχουν προβλήματα μνήμης.
Βάσει νέας έρευνας οι μορφωμένοι κινδυνεύουν περισσότερο να πάθουν εγκεφαλικό, σε σχέση με όσους επίσης ξεχνάνε, αλλά έχουν χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο
Οι άνθρωποι που έχουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση και εμφανίζουν προβλήματα μνήμης, κινδυνεύουν περισσότερο να πάθουν εγκεφαλικό, σε σχέση με όσους επίσης ξεχνάνε, αλλά έχουν χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο, σύμφωνα με μια νέα ολλανδική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Αρφάν Ικράμ, αναπληρωτή καθηγητή νευροεπιδημιολογίας του Εράσμειου Πανεπιστημίου του Ρότερνταμ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «Stroke» (Εγκεφαλικό), σύμφωνα με το BBC, ανέλυσαν στοιχεία για περίπου υγιείς 9.000 ανθρώπους άνω των 55 ετών σε βάθος 20ετίας.
Έως το 2012 οι άνθρωποι αυτοί είχαν πάθει 1.134 εγκεφαλικά συνολικά.
Η ανάλυση έδειξε κατ΄ αρχήν ότι όσο πιο πρόωρα κάποιος παραπονιόταν για προβλήματα μνήμης, τόσο πιθανότερο ήταν να πάθει εγκεφαλικό.
Επίσης όμως, όσο καλύτερη μόρφωση είχε κάποιος που εμφάνιζε προβλήματα μνήμης, τόσο πιθανότερο ήταν να πάθει εγκεφαλικό.
Κατά μέσο όρο ένας απόφοιτος πανεπιστημιακής εκπαίδευσης είχε 39% μεγαλύτερο κίνδυνο εγκεφαλικού, σε σχέση με έναν χαμηλότερης μόρφωσης.
Ο Ικράμ επεσήμανε ότι η μόρφωση αποτελεί αντίβαρο στην άνοια, καθώς επιτρέπει στον εγκέφαλο να καταπολεμά καλύτερα τα συμπτώματά της τελευταίας.
Έτσι, στους πιο μορφωμένους χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να συμβούν εγκεφαλικές βλάβες και να εκδηλωθεί άνοια.
Αν όμως οι μορφωμένοι αρχίσουν να παραπονιούνται πρόωρα ότι ξεχνάνε, τότε χάνεται ο προστατευτικός μηχανισμός που έχουν «χτίσει» από την παιδική ηλικία τους.
Στην περίπτωση αυτή, σύμφωνα με τους ερευνητές, τα προβλήματα μνήμης για έναν μορφωμένο άνθρωπο πρέπει να θεωρούνται δείκτης αυξημένου κινδύνου για εγκεφαλικό.
Τα εγκεφαλικά είναι συνήθως ισχαιμικού τύπου, είτε σπανιότερα αιμορραγικού τύπου.
Και στις δύο περιπτώσεις, είτε κάποια αιμοφόρα αγγεία φράξουν, είτε διαρραγούν, το αίμα και το οξυγόνο παύουν να κυκλοφορούν και τα εγκεφαλικά κύτταρα πεθαίνουν.
Χρόνιες παθήσεις όπως ο διαβήτης, η υπέρταση και η υψηλή χοληστερίνη αυξάνουν τον κίνδυνο για εγκεφαλικό. Ο υγιεινός τρόπος ζωής, η σωματική άσκηση και το κόψιμο του τσιγάρου μειώνουν τον κίνδυνο
Πηγή: protothema.gr
