ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια που τα ταξίδια  ήταν συχνό φαινόμενο, ευχάριστη διασκέδαση θα έλεγα ακόμα και ανάγκη, υιοθέτησα κι εγώ αυτή τη τάση. Μια τάση που πια έχει γίνει συνήθεια. Μια όμορφη συνήθεια και μια σκέψη που συνεχώς με οδηγεί να αναζητώ τον επόμενο προορισμό μου.

Ένα ταξίδι, μια εξόρμηση για οπουδήποτε είναι μια μικρή αναγέννηση. Αλλάζεις παραστάσεις, φεύγεις μακριά από τα γνωστά και τα συνηθισμένα. Η αίσθηση του ξένου και του διαφορετικού σε συνδυασμό με τη περιέργεια σου σε οδηγούν σε μονοπάτια που πολλές φορές δύσκολα ξεχνάς. Είναι αυτά τα μονοπάτια που θα σε αναζωογονήσουν και θα σου γνωρίσουν νέες κουλτούρες και νέους ανθρώπους.

Εκείνες οι κουλτούρες που θα σου ανοίξουν μπροστά σου ένα διαφορετικό κόσμο πέρα από τα δικά σου μέτρα και σταθμά. Ίσως να νιώσεις ξένος σε όλο αυτό, αλλά κι αυτό καμία σημασία δεν έχει γιατί η αλληλεπίδραση με το ξένο έχει πολλά να σου προσφέρει. Ίσως όμως  να αισθανθείς ένα με αυτό. Έτσι μαγεμένος από το περιβάλλον θα τολμήσεις να γευτείς ακόμα  λιχουδιές που άλλοτε δε φανταζόσουν πως θα δοκίμαζες και μάλιστα θα γοητεύσουν τον ουρανίσκο σου.

Από την άλλη είναι και οι άνθρωποι που απαρτίζουν το μέρος αυτό. Πιθανότατα διαφέρετε σε πολλά αλλά και αυτές οι διαφορές σας μπορούν να γεφυρωθούν. Στα ταξίδια οι αναστολές μειώνονται, γίνεσαι πιο χαλαρός και πιο δεκτικός σε οτιδήποτε σου φαίνεται διαφορετικό. Ακόμα κι αυτό θες να το ανακαλύψεις. Μιλάς λοιπόν με ανθρώπους, ανταλλάζεις ιδέες, απόψεις και πεποιθήσεις αλλά και όμορφες στιγμές που μπορεί και να μη ξεχάσεις εύκολα με το πέρασμα των χρόνων.

Έλατε σήμερα να σας ξεναγήσω σε κάτι διαφορετικό που θα σας συναρπάσει και θα θελήσετε κάποτε να ταξιδέψετε κι εσείς ώστε να γνωρίστε παράδεισους επίγειους στις Πρέσπες και το Βελβεντό Κοζάνης!

ΠΡΕΣΠΕΣ:  Ο ΑΚΡΙΤΙΚΟΣ ΥΔΑΤΙΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ ΦΥΣΗ

Είχα τη χαρά και τύχη να γνωρίσω την Αλεξάνδρα και τον σύζυγο της Γιάννη δυο ανεκτίμητους νέους φίλους με αφορμή τη μουσική που μας ένωσε σε  παραστάσεις μου στο Βελβεντό Κοζάνης  και στο Δημοτικό θέατρο Κοζάνης ,όπου η χορωδία που με πλαισίωσε και που έφερε την ονομασία ΒΕΛΒΕΝΤΙΝΕΣ ΦΩΝΕΣ  μαέστρο έχει την μοναδική  πλέον ακριβή φίλη μου  την ταλαντούχα μουσικό, Αλεξάνδρα  Παπά.

Όταν με φιλοξένησε στο πατρικό της πέτρινο παραδοσιακό σπίτι στις Πρέσπας βίωσα τη μαγεία .

Από την αρχή της διαδρομής από τη Κοζάνη με προορισμό την Μικρή και Μεγάλη  Πρέσπα ζούσα σαν σε όνειρο. Πλησιάζοντας τη ματιά μου έντυνε η ανεκτίμητη αξία της φύσης, τα  τοπία που στόλιζε η συννεφιά , ο μισοκρυμμένος ήλιος στις κορυφές των βουνών, τα πολύτιμα  δάση οξιάς, οι καλαμιώνες,  αμέτρητα είδη πουλιών και  φυτών…

Συνεχίζοντας λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, πηγαίνοντας προς τη Μικρή Πρέσπα, υπάρχει η τοποθεσία Περβάλι.   Η καλύτερη θέα προς τις Πρέσπες, η επονομαζόμενη «πόρτα», αφού από εδώ θα παρατηρήσεις το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής και θα πάρεις μια πρώτη γεύση γι’ αυτό που θα ακολουθήσει.

Όταν φτάσαμε εντυπωσιάστηκα  από την  πλατεία,  το κλειστό ταχυδρομείο, τις παλιές επιγραφές που κρέμονται ακόμη και τις αρχοντικές κατοικίες που προσφέρουν ένα μοναδικό ταξίδι στον χρόνο.

Η Αλεξάνδρα με αγάπη μου μίλησε για τα μέρη τη  τονίζοντάς μου.

 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΠΑΠΑ

«Άννα μου,  τα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος ιστορικά μνημεία , τα βοσκοτόπια, η καλλιέργεια των φασολιών και το μωσαϊκό πολιτισμών καθιστούν την ακριτική περιοχή της Πρέσπας έναν υγροβιότοπο διεθνούς ενδιαφέροντος.   Εδώ ο χρόνος έχει άλλο κυλά με άλλους ρυθμούς .  Όταν κάποιος έρχεται Ξεχνά το άγχος της καθημερινότητας και ακολουθεί τους ρυθμούς  της γαλήνης στην απόλυτη ησυχία, που την σπάει ο ήχος των ζώων .   Τα τζάκια σχεδόν  εδώ καπνίζουν διαρκώς, τα πέτρινα σπίτια είναι το χαρακτηρισμό του χωριού, οι ερημωμένοι οικισμοί, οι μοναδικές  γεύσεις και τα αρώματα. Εδώ ξεχνιέσαι. Θέλεις μόνο να βλέπεις και να ακούς, ενώ όλες οι εποχές του χρόνου περνούν σαν ταινία μπροστά στα μάτια σου».

Ο Γιάννης διέκοψε την αφήγηση της λέγοντας : «Στα βορειοδυτικά σύνορα της Ελλάδας απλώνεται επιβλητικά η  μοναδική ομορφιά της Μικρής και της Μεγάλης Πρέσπας.   Είναι μια τεράστια έκταση  περίπου 300 τετραγωνικών χιλιομέτρων του Νομού Φλώρινας, που συνορεύει ανατολικά με τον ορεινό όγκο του Βαρνούντα, δυτικά με το όρος Βροντερό, νότια με τις κατάφυτες πλαγιές του Τρικλάριου και από τον μακρινό βόρειο ορίζοντα με τα βουνά της Αλβανίας και των Σκοπίων.   Η Μεγάλη Πρέσπα που είναι και η  μεγαλύτερη λίμνη των Βαλκανίων, βρίσκεται σε υψόμετρο 850 μ. Το σημείο  αυτό είναι γνωστό και ως τριεθνές, αφού το 22% ανήκει στην Ελλάδα, το 60% στα Σκόπια και το 18% στην Αλβανία.   Η Μικρή Πρέσπα έχει έκταση 44 τ.χλμ. και ένα πολύ μικρό τμήμα της ανήκει στην Αλβανία».

Όταν με ξενάγησαν  στην Μικρολίμνη που βρίσκεται ανάμεσα  από δάση βελανιδιάς και κέδρου και της απέραντης θέας στη Μικρή Πρέσπα, η ξεχωριστή ενέργεια του τοπίου λειτούργησε εντός μου λυτρωτικά.

Στον Άγιο Αχίλλειο τη νησίδα που είναι και το πιο τουριστικό μέρος αυτής της περιοχής περπατήσαμε στην θαυμάσια πεζογέφυρα του που έχει μήκος 650 μέτρα το τοπίο ήταν σαν ζωγραφιά… Μαγεμένη κοιτούσα  τις ξεχασμένες ξύλινες βάρκες και τους πράσινους καλαμιώνες να βγαίνουν καμαρωτοί  μέσα από τη λίμνη. Όταν έφτασα στο μικροσκοπικό κατοικημένο νησάκι είδα αγελάδες ελευθέρας βοσκής  κα ένοιωσα τόσο όμορφα.

Η  πρώτη μας στάση έγινε στη βασιλική του Αγίου Αχίλλειου.

Η Αλέξανδρα μου εξιστόρησε: «Ο ναός χτίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες του 10ου αιώνα με έξοδα του τσάρου των Βουλγάρων Σαμουήλ από Λαρισαίους μάστορες. Εκεί άδειασα από σκέψεις κα ντύθηκα την γαλήνη του πανέμορφου τοπίου. Συνέχισα να περπατώ το μονοπάτι που με οδήγησε στην Παναγιά Πορφύρα που χτίστηκε τον 16 αιώνα στην επιστροφή πέρασα από τα ερείπια των Δώδεκα Αποστόλων και του Αγίου Δημητρίου».

Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το εμβληματικό σημείο της Πρέσπας, το χωριουδάκι Ψαράδες με τη πλούσια χλωρίδα κα πανίδα. Οι άνθρωποί του μοιάζουν σαν ερημίτες μιας άλλης εποχής. Πολλές ψαροταβέρνες σε καλωσορίζουν εδώ για να γευτείς τις νοστιμιές της περιοχής.   Εδώ έφαγα τους ωραιότερους γίγαντες της ζωής μου και λάτρεψα το τηγανητό ψάρι.   Και όταν στις Πρέσπες μιλούν για ψάρι, εννοούν το γριβάδι. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ψάρι που ζει στις λίμνες και έχει μεγάλη εμπορική αξία για τους ψαράδες. Εισήχθη στις δύο λίμνες κατά τη ρωμαϊκή και τη βυζαντινή εποχή.   Το σούρουπο είναι η πιο ωραία ώρα για να εκτιμήσεις αυτό τον ακριτικό παράδεισο. Εδώ, όπως θα σου πουν οι ντόπιοι, «η φύση ευχαριστιέται με την απλότητα».

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ 11ΟΥ ΑΙΩΝΑ

Το μεγαλύτερο χωριό της Πρέσπας, ο Άγιος Γερμανός, βρίσκεται κάτω από τον όγκο του Βαρνούντα και αποτελεί σήμα κατατεθέν της Πρέσπας. Εκεί θα συναντήσαμε δύο εκκλησίες κολλημένες μεταξύ τους. Η πολύ μικρή είναι του 11ου αιώνα και έχει ανεκτίμητη αξία. Η μεγάλη δένεται σφιχτά μαζί της, για να πάρει όλη αυτή την ανείπωτη ενέργεια. Αν βρεθείτε εκεί την Κυριακή, θα ακούσετε τους ήχους μιας τελετουργίας που δεν μοιάζει με καμία άλλη.

ΒΕΛΒΕΝΤΟ ΚΟΖΑΝΗΣ : Ο «ΦΥΛΑΚΑΣ» ΤΟΥ ΑΛΙΑΚΜΟΝΑ

Σε απόσταση αναπνοής από τη λίμνη Πολυφύτου του Αλιάκμονα, βρίσκεται η μικρή πόλη του Βελβεντού, 33 χλμ. από την Κοζάνη, αποτελεί μια γραφική βάση για να εξερευνήσετε τη γύρω περιοχή και τις ομορφιές της.

Σε αυτό το μαγικό τόπο με φιλοξένησαν μέσω της ακριβής φίλης Αλεξάνδρας ο πολύ σπουδαίος δραστήριος  πρόεδρος του Συλλόγου ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

« ΒΕΛΒΕΝΤΙΝΕΣ ΦΩΝΕΣ» που τον πλαισιώνουν τρεις  υπέροχες χορωδίες, ενήλικων, εφήβων και παιδική-  ο αξιόλογος κ. Κώστας Σιόμος  με την υπέροχη σύζυγο του Χαρούλα , καθώς και τα  εξαίρετα μέλη του Συλλόγου.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ κ. ΚΩΣΤΑ ΣΙΩΜΟΥ

«Άννα μου, στους πρόποδες των δυτικών Πιερίων, σε μια πανέμορφη τοποθεσία, δίπλα στην τεχνητή λίμνη Πολυφύτου που σχηματίζει ο Aλιάκμονας, βρίσκεται το Βελβεντό (ή Βελβεντός) μας , μία κωμόπολη περίπου 4.000 κατοίκων, που αποτελεί ένα αρμονικό οικιστικό σύνολο του νομού Κοζάνης.

Έχει μακρόχρονη ιστορία και βυζαντινή παράδοση με τα ίχνη αρχαίων περιτειχισμένων οικισμών να χάνονται μέσα στην πλούσια βλάστηση.

Το μέρος αυτό δίνει μια μοναδική ευκαιρία σε κάθε επισκέπτη, για απολαυστικές και ξεκούραστες στιγμές κοντά στη φύση, με όλες τις ανέσεις μιας μικρής οργανωμένης πόλης. Το ιστορικό κέντρο της πόλης με τα στενά σοκάκια, τα παραδοσιακά κτήρια μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής και τα σύγχρονα σπίτια, οι στολισμένες από λουλούδια αυλές, οι μικρές πλατείες και οι όμορφες γωνιές, συνθέτουν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό, χαμένο μέσα σε έναν καταπράσινο μικρό κάμπο, γεμάτο μυρωδάτα φρούτα και πολλά νερά. Κι όλα αυτά δεμένα με μια ισχυρή παράδοση κι έναν απλό τρόπο ζωής.

Στην είσοδο του οικισμού βρίσκεται η εκκλησία του Άγιου Μηνά, η οποία χτίστηκε τον 12ο αιώνα κι εκείνη του Αγίου Νικολάου (του 16 ου αι.), που αποτελούν δύο μόνο από τα 80 γραφικά και πανέμορφα ξωκλήσια που κοσμούν την ευρύτερη περιοχή του Βελβεντού.

Οι διαδρομές στη φύση μιας και είμαι περιπατητής της είναι ονειρικές . Η λίμνη Πολυφύτου σχηματίστηκε το 1973, μετά την κατασκευή του ομώνυμου φράγματος στον ποταμό Αλιάκμονα. Διασχίζεται από την Υψηλή Γέφυρα Σερβίων, τη μεγαλύτερη γέφυρα των Βαλκανίων (μήκους 1.372 μ.) και τη μικρότερη Γέφυρα Ρυμνίου. Στα νερά της λίμνης έχουν καταγραφεί 17 είδη ψαριών του γλυκού νερού, ενώ στο Δέλτα του ποταμού Αλιάκμονα απαντώνται και πολλά ευρύαλα είδη. Η περιοχή του ταμιευτήρα Αλιάκμονα είναι σημαντικός βιότοπος για τα αρπακτικά πουλιά, διότι τους προμηθεύει τροφή, φώλιασμα και καταφύγιο.

Επίσης η λίμνη προσφέρεται για μια σειρά δραστηριοτήτων, όπως η κολύμβηση, το ψάρεμα, άλλες αθλητικές δραστηριότητες, αλλά και για αναψυχή. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το Φράγμα της λίμνης στο οποίο φτάνει κανείς διανύοντας μια όμορφη κι εντυπωσιακή διαδρομή παράλληλα της λίμνης.

Αξίζει ο επισκέπτης να γνωρίσει το κάμπο γύρω από το Βελβεντό, ο οποίος  είναι γεμάτος ροδακινιές, μηλιές και αμπέλια, αλλά και διάφορα ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Να επισκεφτεί  τα οινοποιεία της περιοχής και  να δοκιμάσει το εκλεκτό της κρασί. Οι οινοποιοί Βογιατζής, Ζανδές, Καμκούτη, αποτελούν τους τρεις επίσημους εκπροσώπους του Βελβεντού στον τομέα παραγωγής κρασιού και τσίπουρου (ρακής) και η δραστηριοποίησή τους στο χώρο ενέταξε το Βελβεντό στους τόπους του Διόνυσου που ανήκουν στο πρόγραμμα «Δρόμοι του Κρασιού».

Στα 2,5 χλμ. από το Βελβεντό, βρίσκεται το φαράγγι των εννιά πιερίδων μουσών, ή αλλιώς … το «Σκεπασμένο». Αποτελεί ένα τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, με τους καταρράκτες και τις φυσικές λιμνούλες, τα πλατάνια, τις παγωμένες πηγές, την πλούσια βλάστηση, τους εντυπωσιακούς βράχους … κι έχει ταυτιστεί απόλυτα στη συνείδηση των βελβεντινών και των επισκεπτών με το Βελβεντό. Από το ξύλινο «παρατηρητήριο», πρόσφατα διαμορφωμένο, μπορεί κανείς να απολαύσει τη θέα του πρώτου τριπλού καταρράκτη, ύψους 25μ.

Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, οι κάτοικοι της περιοχής μας συσπειρώθηκαν στο Βελβεντό, που είχε δοθεί ώς ” Μαλικανές”, δηλαδή ως δώρο, στη Βαλιδέ-Χανούμ, τη μάνα του Σουλτάνου που είχε την περιοχή υπό την προστασία του.
Εκείνη την περίοδο κατέφυγαν στο Βελβεντό πολλοί κάτοικοι των γύρω περιοχών, όπως του Παλαιοκάστρου, του Παλαιογράτσανου και της Γρατσιάνης.
Από τον 16ο αιώνα το Βελβεντό είχε αρχίσει να αναπτύσσεται και να ξεχωρίζει ως μια ακμάζουσα κωμόπολη. Το υψηλό κοινωνικό, οικονομικό και πνευματικό επίπεδο που είχε αναπτύξει εκείνα τα χρόνια φαίνεται ακόμη και σήμερα στις σωζόμενες καλλιτεχνικές δημιουργίες. Για τους παραπάνω λόγους, αλλά και εξαιτίας ενός είδους γεωγραφικής απομόνωσης, οι κάτοικοι του Βελβεντού, ζώντας κάπως πιο μέσα σε σχέση με τους Τούρκους, διατήρησαν γνήσια την αρχαία ελληνική παράδοση, τη θρησκεία, τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά τους…»

Σταματημό δεν είχε ο πρόεδρος σε αυτή τη μοναδική του ξενάγηση στα πάτρια εδάφη του και την ιστορία που το στολίζει…

Ο φίλος μου πια Κώστας Σιόμος οδήγησε σε όλα αυτά τα μαγικά τοπία του βελβεντού τα βήματά μου, όπως και στις μικρές γειτονιές της πόλης, όπως στου «Ψυρή», στην «Μπαράγκα» και στο «Τσαμπλάκ», όπου δέχτηκα τη μοναδική φιλοξενία των κατοίκων και των μελών του Συλλόγου, δοκιμάζοντας την τοπική κουζίνα στα ταβερνάκια της πλατείας. Άλλωστε το Βελβεντό φημίζεται για το ντόπιο τσίπουρο και το κρασί του, τους νοστιμότατους μεζέδες, τα ουζερί, τις ταβέρνες και τα καφέ του.

Επίσης, επισκεφτήκαμε και το πλήρως ανακαινισμένο «αρχοντικό Κώνστα», που φιλοξενεί τη συλλογή του Λαογραφικού Μουσείου, το οποίο σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να επισκεφτείτε όταν οι δρόμοι σας οδηγήσουν σε αυτό το παράδεισο που ακούει στο όνομα Βελβεντό!

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

Το Λαογραφικό Μουσείο Βελβεντού που στεγάζεται στο αναπαλαιωμένο αρχοντικό «Κώστα», το οποίο χρονολογείται το 19ο αιώνα, είναι ένα μακεδονικής αρχιτεκτονικής αρχοντικό. Μέσα από την ξενάγηση στους χώρους του Μουσείου, ο επισκέπτης συλλέγει πληροφορίες για την ιστορία του τόπου, την καθημερινή ζωή των κατοίκων, τα αντικείμενα τα οποία χρησιμοποιούσαν, τα παραδοσιακά επαγγέλματα τα οποία ασκούσαν, καθώς και για τοπικές ενδυμασίες.

To Πρόγραμμα LEADER+ συνέβαλλε στην ολοκλήρωση των εργασιών διαμόρφωσης στο εσωτερικό του κτιρίου, των εργασιών εγκατάστασης του ηλεκτρολογικού εξοπλισμού, καθώς επίσης και στην αγορά σταθερού και κινητού εξοπλισμού επίπλωσης.

Μέσω της προβολής οκτώ ιστοριών, οι οποίες ξετυλίγουν τις εικόνες τους στους χώρους του Βελβεντινού σπιτιού, ο εκάστοτε επισκέπτης:

Α. Πληροφορείται για στοιχεία του τόπου και των ανθρώπων, οι οποίοι κατοικούν σε αυτόν.

Β. Ξεναγείται στο καθημερινό δωμάτιο της οικογένειας, καθώς και στο χώρο της υποδοχής.

Γ. Μαθαίνει για τις αγροτικές ασχολίες των κατοίκων.

Δ. Ενημερώνεται για τις παραδοσιακές φορεσιές, καθώς και για τα μυστικά του αργαλειού.

Χαίρομαι που πρόσφατα έγινε το «Βελβεντό»  δυνατό και ανεξάρτητο!

Ο τελευταίος δήμαρχος του δήμου Βελβεντού κ. Μανώλης Στεργίου, φανερά συγκινημένος σε συνέντευξη του τόνισε ότι «επανέρχεται η αυτοδιοίκηση στο Βελβεντό» και ότι ο επίμονος αγώνας των προηγούμενων εννέα ετών «άνοιξε δρόμους για την αναδιάταξη του χωροταξικού χάρτη της αυτοδιοίκησης και σε άλλες τοπικές κοινωνίες που αδικήθηκαν».

ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΝ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ «Η

ΔΗΜΗΤΡΑ» – ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ, ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΣΜΑ

 

Η γνώση και η εμπειρία μέσα από την πολύχρονη παρουσία, σε συνδυασμό με το μεράκι και την αγάπη για το χώρο της αγροτικής παραγωγής, οδήγησε, το 1987, μία ομάδα παραγωγών στην ίδρυση του Αγροτικού Συνεταιρισμού Βελβεντού «Η Δήμητρα». Στις σύγχρονες εγκαταστάσεις, με ψυκτικούς θαλάμους ελεγχόμενης ατμόσφαιρας και μηχανολογικό εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας, ο Συνεταιρισμός «Δήμητρα» συγκεντρώνει, συσκευάζει, τυποποιεί και διακινεί στην αγορά τα φρέσκα φρούτα που παράγουν τα μέλη του. Ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Βελβεντού «Η Δήμητρα», κ. Δημήτρης Κοσμάς, με καλοδέχτηκε και με ενημέρωσε για τα προϊόντα του Συνεταιρισμού , λέγοντας μου:

«Ο Συνεταιρισμός λειτουργεί από το 1987. ‘Εχει δηλαδή περισσότερα από 30χρόνια λειτουργίας. Η γευστικότητα & ποιότητα των ροδακίνων μας, οφείλεται:

α. Στο ιδιαίτερο μικροκλίμα του Βελβεντού.
β. Στις καλλιεργητικές φροντίδες των παραγωγών, αλλά και στην φυτοπροστασία που ακολουθείται με σεβασμό πάντα στη φύση και τον καταναλωτή.
γ. Στην εσωτερική διαχείριση του Συνεταιρισμού. Αυτή τη στιγμή  τα προϊόντα που εμπορευόμαστε είναι: Ροδάκινο , Νεκταρίνι , Ροδάκινο και Νεκταρίνι πλατύκαρπο, Κεράσι , Μήλο, Λωτός, Κυδώνια , Δαμάσκηνα, Βερίκοκα.

Σε ό,τι αφορά την εξωστρέφεια του συνεταιρισμού,εξάγουμε ροδάκινα στις χωρες όπως: Πολωνία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ουκρανία, Βοσνία, Κροατία, Τσεχία, Γερμανία.

Τα σχέδιά μας για το μέλλον είναι: Η Επέκταση – αναβάθμιση των κτηριακών εγκαταστάσεων προκειμένου να ελαττωθεί το κόστος διαχείρισης και να υπάρχει καλύτερη ανταπόκριση στις απαιτήσεις της εποχής  και η προσπάθεια αναδιάρθρωσης των ποικιλιών με σκοπό τη μέγιστη ανταπόκριση στις απαιτήσεις του καταναλωτή».

Μ΄ ένα ευχαριστώ από καρδιάς στους νέους φίλους μου και μια υπόσχεση ψυχής ότι σύντομα θα επισκεφτώ τα αγιασμένα μέρη τους, ολοκληρώνω το αφιέρωμα μου στις Πρέσπες και το Βελβεντό Κοζάνης και ευχαριστώ κι όλους εσάς φίλοι μου αναγνώστες που συνεχίζετε να ταξιδεύετε μαζί μου.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σκεφτείτε ανάμεσα στα ταξίδια σας, τον αγαπημένο σας προορισμό, την αγαπημένη σας πλατεία και τη στιγμή που θα θυμάστε μέχρι τα γεράματα. Τώρα από αυτό το τοπίο, αφαιρέστε εντελώς τους ανθρώπους. Είμαι σίγουρος πως δεν είναι το ίδιο. Άσχετα με την ομορφιά μιας χώρας, οι άνθρωποι είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του ταξιδιού που μπορούν να απογειώσουν ένα ταξίδι. Είναι σύνηθες εξάλλου ένας τόπος να χαράζεται στη μνήμη μας, όχι για την ομορφιά του αλλά για τους ανθρώπους που γνωρίσαμε και τις φιλίες που δημιουργήσαμε.

Καλή μας συνάντηση στον επόμενο προορισμό της μάνας Ελλάδα μας!

Άννα Μπιθικώτση