Γράφει ο Μιχάλης Παπαδημητρίου
Ζούμε πάλι αυτόν τον καιρό –και δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία- πολεμικά δράματα και εγκλήματα πολέμου.
Άνθρωποι αθώοι, με θέληση για ζωή και ειρηνική συνύπαρξη ακόμα και με τους εχθρούς τους, βρίσκονται κάθε μέρα διαμελισμένοι μέσα στα σπίτια, στα σχολειά και στα νοσοκομεία τους.
Όταν με το καλό τελειώσει αυτός ο πόλεμος, κάποιοι ασφαλώς θα δικαστούν από διεθνή δικαστήρια ως εγκληματίες πολέμου, αυτό όμως δεν είναι ικανό να αποτρέψει μια επόμενη και ειδεχθέστερη αιματοχυσία.
Η πρόληψη τέτοιων θηριωδιών ανάγεται κατευθείαν και κυρίως στο θέμα των συστημάτων πολιτικής διακυβέρνησης.
Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αποκτήσει τους μηχανισμούς να απομονώνει και να τιμωρεί κάθε αυταρχικό και ολοκληρωτικό καθεστώς χώρας οπουδήποτε στον πλανήτη, και την ίδια στιγμή να διαφημίζει και να προάγει την ιδέα της δημοκρατίας.
Αυτό είναι το πρώτο βήμα.
Το δεύτερο, και εξίσου σπουδαίο, είναι ο έλεγχος της προσωπικότητας των ηγετών ακόμα και των δημοκρατικά εκλεγμένων.
Η ιστορία έχει μέχρι σήμερα δείξει ότι μανιακοί και παράφρονες ηγέτες, εγκληματικές φυσιογνωμίες και κυρίως με σοβαρά ψυχικά συμπλέγματα (ανωτερότητας και κατωτερότητας) έχουν προξενήσει άδικους πολέμους και δυσίατα τραύματα στην ανθρωπότητα.
Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Τον Κινέζο Τσιν (221 π.Χ.) μεγάλο σφαγέα και τον Μάο Τσε Τουνγκ τον αδίστακτο και διεφθαρμένο, με 40 εκατομμύρια θύματα.
Τον σαλεμένο Νέρωνα και τον «ισόθεο» Καλιγούλα.
Τον Στάλιν που δεν αντάλλαξε τον γιο του με μεγάλο στρατηγό, κατ’ απαίτηση του Χίτλερ, και που γέμισε τη Ρωσία με ομαδικούς τάφους αντιφρονούντων.
Τον φρενοβλαβή Μουσολίνι και τον διαβόητο Χίτλερ με το τόσα ψυχικά και αφροδισιακά προβλήματα.
Τον Μεχμέτ Ταλάτ Πασά που απόλαυσε τη γενοκτονία ενός εκατομμυρίου Αρμενίων.
Τον αρχαίο τύραννο Ιέρωνα που απαγόρευσε και την ομιλία των Συρακουσίων και τους υποχρέωσε να συνεννοούνται με νοήματα!
Τον ανεκδιήγητο Πολ Ποτ που βάλθηκε να εξοντώσει όλους τους καλλιεργημένους κατοίκους της χώρας, και εκτελούσε … όσους φόραγαν γυαλιά!!
Τη σκυτάλη τους παίρνει σήμερα «επάξια» το ρωσικό τέρας, όπως πολύ καθαρά το ανέλυσε μια ρωσίδα ακτιβίστρια στην τηλεόραση, και με έξι λέξεις το ψυχογράφησε ένας απελπισμένος Ουκρανός στρατιώτης: «Καταστρέφει τη χώρα ένας καταραμένος νάνος»!
Αυτός ο νάνος προχθές έστειλε 2389 παιδιά του Ντονμπάς στη Ρωσία. Παιδομάζωμα στον εικοστό πρώτο αιώνα με όλες τις αποκρουστικές συνταγές της ιστορίας.
Επειδή προσωπικά από τη φύση μου συντάσσομαι μάλλον με τον Προμηθέα παρά με τον αδερφό του, θεωρώ ότι είναι θέμα πρόληψης και ότι την κύρια ευθύνη για το πώς θα διοικηθεί ένας λαός αλλά και το τι θα υποστεί, την έχει ο ίδιος ο λαός.
Το κλειδί της υπόθεσης είναι η σύντομη και συνταγματική εναλλαγή των διεκδικητών στην εξουσία, πράγμα που εξασφαλίζεται μέσα στην πραγματική δημοκρατία.
Είναι όμως κάτι που, όπως είναι φανερό, δεν αρκεί.
Θα πρέπει οι ταγοί να περνάνε οπωσδήποτε μιαν ανώτατη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, και υποχρεωτικά και από ψυχιατρικό τεστ ενώπιον Ανώτατης Ψυχιατρικής Επιτροπής.
Είναι αδιανόητο να ζητάει η πολιτεία πιστοποιητικό ψυχιάτρου για έναν πολίτη΄- κυνηγό που σκοτώνει ορτύκια με το δίκαννο, και να το αμελεί για αρχηγό τού Κράτους που παίζει με τις ζωές και με τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων.
Η ανθρωπότητα θα δει μέρες ευτυχίας και προκοπής όταν (κάποτε) καταφέρει να ελέγξει και να παιδαγωγήσει τους ηγεμόνες της.
