Από τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό. Ευρύ πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων στην Ελλάδα.

Από τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό.
Ευρύ πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων στην Ελλάδα.
Οι παραδοσιακοί της, εταίροι τηρούν στάση αναμονής.
Κινέζικα κεφαλαία μπαίνουν στην Ελλάδα, για λιμάνια, τρένα, αεροδρόμια,
ναυτιλία και ακίνητα.
Του Θανάση Μπολέτη
Δημοσιογράφου- Οικονομικού Αναλυτού
Αθήνα.
Πρωτοφανής είναι η κινητικότητα της σημερινής κυβέρνησης, να εκποιήσει ένα
μεγάλο κομμάτι της περιουσίας, του Ελληνικού Δημοσίου, υλοποιώντας έτσι,
βασικές δεσμεύσεις του μνημονίου, που επέβαλαν στο τόπο οι δανειστές.
Η Ελληνική κοινωνία παρακολουθεί, μάλλον με «αμηχανία», τα τεκταινόμενα, στον
τομέα αυτό, ενώ οικονομικοί αναλυτές στην Αθήνα, προσπαθούν να ερμηνεύσουν, τις
αναπτυσσόμενες κυβερνητικές πρωτοβουλίες, προς αυτή την κατεύθυνση.
Ασφαλώς οι πρωτοβουλίες αυτές, δέχονται τα «πυρά» των κομμάτων της
αντιπολίτευσης, αλλά, όπως διαφαίνεται ο «κύβος «ερρίφθη», και ο Ελληνας
Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς, προτίθεται να προβεί, σε εκτεταμένη
ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου της χώρας.
Στις προθέσεις της σημερινής κυβέρνησης, είναι να εκποιηθούν τα «πάντα», αρκεί να
εισρεύσουν στην χώρα, επενδυτικά κεφάλαια.
Αυτή την στιγμή ο βασικός επενδυτικός σύμμαχος της Έλλαδος φαίνεται να είναι η
Κίνα.
Η άποψη αυτή ενισχύεται και από τις προθέσεις, που εκδήλωσε ο Πρωθυπουργός
της Κίνας κ. Λι Κετσιάνγκ, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του, στην Αθήνα.
Υπογράφηκαν πολλές συμφωνίες, για τρένα, λιμάνια, αεροδρόμια, και το
κυριότερο ναυτιλιακές συμφωνίες, για κατασκευή πλοίων σε ναυπηγεία Κινεζικού
ενδιαφέροντος με χρηματοδότηση Κινεζικών Τραπεζών.
Προφανώς οι Έλληνες εφοπλιστές, που μπήκαν σε αυτές τις συμφωνίες, γνωρίζουν
περισσότερα από τον συντάκτη του παρόντος κειμένου.
Σελ 2
Το ερώτημα που τίθεται είναι, γιατί τα Ελληνικά Ναυπηγεία που «βολοδέρνουν» δεν
αξιοποιούνται;
Γιατί μία κατ΄ εξοχήν, ναυτιλιακή χώρα, δεν έχει δικά της Ναυπηγεία;
Παλαιότερα πολλοί έλεγαν, ότι το εργατικό κόστος είναι μεγάλο. Πολλές απεργίες.
Και πολλά άλλα. Θα διακινδυνεύσω την εκτίμηση, ότι και οι Έλληνες Εφοπλιστές
έχουν μερίδιο ευθύνης.
Σήμερα γιατί, και ποιοί δεν θέλουν, η Ελλάδα, όπως της αξίζει, να είναι διεθνές
ναυτιλιακό κέντρο;
Έχουμε την αίσθηση, ότι οι ευθύνες επιμερίζονται.
Και σε αυτούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις, και σε αυτούς που τις αποδέχονται.
Εκεί που δεν επιμερίζεται καμία ευθύνη, είναι στον Ελληνικό Λαό.
Πολλοί αναφέρουν ότι, οι ανεπάγγελτοι της πολιτικής ξεπουλούν περιουσία του
Ελληνικού Δημοσίου, στην οποία δεν έβαλαν ούτε «λιθαράκι».
Δεν συμμεριζόμαστε τέτοιες απόψεις, καθώς πιστεύουμε ότι οι Ελληνες εκλεγμένοι
πολιτικοί, ανεξαρτήτως, αν δεν έχουν επαγγελματικά ασφαλιστικά ένσημα,
«αγωνιούν» για τον τόπο.
Ίσως να μη αντιλαμβάνονται την αγωνία του βιομηχανικού εργάτη, του άνεργου,
του αγρότη, και πολλών άλλων κατηγοριών εργαζομένων, επειδή δεν έχουν ζήσει
αυτή την αγωνία.
Ωστόσο, επιχειρούν με «εύσημο» τρόπο να κατευνάσουν τον θυμό τους.
Αυτή είναι η πολιτική της Ελλάδας μας.
Διατείνονταν μέχρις εσχάτων, ότι είναι «θιασώτες» του κοινωνικού
φιλελευθερισμού.
Τους εμπιστεύθηκε το εκλογικό σώμα.
Στην πορεία άλλαξαν «ρότα» και ασπάστηκαν τον «άκρατο» νεοφιλελευθερισμό.
Επιχειρούν ακόμη να πουλήσουν και το νερό της Ελλάδος.
Πουλάνε ερήμην του Ελληνικού Λαού, λιμάνια, αεροδρόμια, τρένα, θάλασσες για
πετρέλαιο, και δεν γνωρίζουμε ακόμη τι θα πουλήσουν.
Ελπίζουμε μη «βάλουν υποθήκη την Ακρόπολή μας».
Κάνουν όλα αυτά, σε έναν πληγωμένο και υπερήφανο λαό, όπως είναι οι Έλληνες