Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου είναι φίλος μου Τον εκτιμώ για τους αγώνες του και για τις θέσεις του . Διαφωνώ με τα βασικά του κειμένου που έγραψε χθες . Πρώτον γιατί επιχειρεί μέσω της σωστής θέσης για την υποτίμηση του νομίσματος απέναντι στη λάθος θέση του σκληρού νομίσματος να εξαγάγει συμπέρασμα υπέρ της δραχμής και δεύτερο γιατί ΤΑΥΤΙΖΕΙ α ν ό μ ο ι α δεδομένα , πράγμα παράλογο τουλάχιστο για την Αριστοτέλεια λογική και διαλεκτική
Συγκεκριμένα : Πρώτον: Είναι γνωστό ότι η εφημερίδα του Λονδίνου GUARDIAN πρώτα είναι με το ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ και το νόμισμα πού λέγεται λίρα – στερλίνα και μετά είναι με την κεντροαριστερά και την ευρωπαική προοπτική .Αν διαλυόταν η Ευρωπαική Ένωση και το Ευρώ, ο GUARDIAN -ενδόμυχα -πεντάρα δεν θα έδινε, καθότι θα αναβαθμιζόταν ο αποικιακός ρόλος της γηραιάς Αλβιόνος- της Μεγάλης Βρετανίας – με ΝΕΑ ηγεμονία στη ΚΟΙΝΟΠΟΛΙΤΕΙΑ και διεθνώς ,για να μην είναι-όπως εδώ και μια μακρά περίοδο – παράρτημα της Ουάσιγκτον και του Βερολίνου και η στερλίνα θα είχε ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΕΝΗ ισχύ στα χρηματιστηριακά και κερδοσκοπικά παίγνια του CITY και όχι μόνο .Και ο GUARDIAN της κεντροαριστεράς θα έχυνε κροκοδείλια δάκρυα για το ευρωπαικό ναυάγιο. Άλλο παράδειγμα αποτελούν οι New York Times ,εφημερίδα της Νέας Υόρκης που εμφανίζεται να δίνει μάχες για την ευρωζώνη( πόσες φορές ο <<προφήτης>> Γκρούκμαν από τις στήλες των .ΝΥΤ έχει προβλέψει – ανά εξάμηνο – τη διάλυση της ευρωζώνης και του ευρώ), ενώ είναι κοινό τοις πάσι ότι πρώτα απ όλα οι ΝΥΤ νοιάζονται για το δολάριο και το χρηματιστήριο της wall street της Νέας Υόρκης
Δεύτερον: Είναι επίσης γνωστό ότι οι ΗΠΑ είναι σε οξύτατη διένεξη με τη Κίνα, γιατί η ηγεσία της δεν κάνει δύο πράγματα
1) Γιατί δεν ΑΝΑΤΙΜΑ του γουάν –δηλαδή γιατί δεν κάνει ακριβότερο το γουάν – ούτως ώστε να είναι ακριβά τα κινέζικα προιόντα στις πενήντα πολιτείες των ΗΠΑ ούτως ώστε οι αμερικανοί καταναλωτές να προτιμούν τα αμερικάνικης παραγωγής και προέλευσης καθώς και προιόντα μη κινέζικης προέλευσης σε άλλες χώρες .Αντίθετα η κινέζικη ηγεσία και πάλι ΥΠΟΤΙΜΗΣΕ το γουάν προκειμένου να κατακλείσει τις αγορές με φτηνά κινέζικα προιόντα Και 2) Απαίτηση των ΗΠΑ -από την κινέζικη ηγεσία – είναι να επιστρέψει ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ένα μέρος του πλούτου της προς όφελος του κινεζικού λαού και να μη διοχετεύει αυτό το πλούτο στην προώθηση των εξαγωγών της , δημιουργώντας συνθήκες πλεονασματικής χώρας , σε βάρος ελλειμματικών χωρών .Εμείς υφιστάμεθα μια τέτοια χώρα τη Γερμανία ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΘΗΛΩΣΕΙ τις αμοιβές των γερμανών εργαζόμενων εδώ και πολλά χρόνια και ότι και η ΚΙΝΑ Βέβαια η Κίνα με απόφαση της Κ.Ε του ΚΚ της Κίνας ήδη προέβη σε αύξηση των αμοιβών ύστερα από βίαιες διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες του κινεζικού λαού. Αλλά την ανατίμηση του γουάν την συνέχισε . πράγμα που καταγγέλλει και ο.
Ο φίλος Π.Παπακωνσταντίνου με βάση αυτά αναφέρει στο άρθρο του , ότι το ίδιο – με την Κίνα-θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα επιστρέφοντας στο εθνικό νόμισμα και επιλέγοντας με υποτιμήσεις ένα πληθωριστικό νόμισμα για την προώθηση των εξαγωγών , αποσιωπώντας τις συνέπειες σε άλλους τομείς .
Πρώτον: Επιχειρεί -έμμεσα και άμεσα- την εξομοίωση δυνατοτήτων και προυποθέσεων σε δύο ΕΚ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ – περιπτώσεις .Η ΚΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ Η ΠΡΩΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ παγκόσμια και έχει ακόμα ισχύ να επιβάλλει ΥΠΟΤΙΜΗΣΕΙΣ κερδοφόρες για το κολοσσό της κινέζικης οικονομίας .Η Ελλάδα έχει το 1 -2 % του παγκόσμιου ΑΕΠ
Δεύτερον η Ελλάδα έχει εισαγωγική οικονομία δυσανάλογη σε σχέση με τη Κίνα .Η Κίνα διαθέτει πλουτοπαραγωγικούς πόρους δυσανάλογους σε όγκο και δυνατότητες για παραγωγές και εξαγωγές .Για να μη μιλήσουμε για γεωπολιτική και στρατηγικές ισχύος . όπως για τη πρωτοφανή δήλωση των κινέζων αξιωματούχων προς τις ελληνικές κυβερνήσεις ότι με την Ελλάδα έξω από την ευρωζώνη δεν έχουν συμφέρον για να προωθήσουν οικονομικές συναλλαγές με την Ελλάδα .
Τα πήλινα πόδια του στρατηγήματος της δραχμής δεν καλλωπίζονται με παρομοιώσεις και σενάρια ,τα αδιέξοδα δεν συμβάλλουν για μια επιτυχή προοδευτική έξοδο της χώρας από τη κρίση. .
«ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΟΧΙ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΗΛΙΘΙΕ»!
Ο GUARDIAN ΣΤΗΛΙΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΟΛΕΘΡΙΑ «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΩΜΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ, ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ
Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Την εβδομάδα που πέρασε, η ελληνική κυβέρνηση επαινέθηκε από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης της Ευρώπης και της βόρειας Αμερικής για τηΜνημονιακή στροφή της, η οποία, σύμφωνα με το γνωστό ρεφρέν, «έσωσε την ευρωζώνη από το χείλος του γκρεμού». Αντίθετα, η κυβέρνηση της Κίνας εμφανίστηκε από τους ίδιους παράγοντες ως το μαύρο πρόβατο του διεθνούς συστήματος λόγω της υποτίμησης του εθνικού της νομίσματος, η οποία οδηγεί, τάχα, τον κόσμο «στο χείλος των νομισματικών πολέμων».
Η κεντροαριστερής κατεύθυνσης βρετανική εφημερίδα Guardian διακρίνεται, όπως είναι γνωστό, για τον ευρωπαϊσμό της και ουδεμία συμπάθεια τρέφει για το κοινωνικό σύστημα ή το πολιτικό καθεστώς της Κίνας. Ακριβώς γιαυτό έχει ιδιαίτερη σημασία πρόσφατο, κύριο άρθρο της σύνταξης, γύρω από τους αντιπαράλληλους δρόμους Ελλάδας και Κίνας, υπό τον εύγλωττο τίτλο: «Είναι η οικονομία, ηλίθιε»!Υποτάσσοντας τις ιδεολογικές προτιμήσεις της στην ωμή αλήθεια, η σύνταξη του Guardian αποφαίνεται ότι ο Τσίπρας διαπράττει μέγα σφάλμα, ενώ οι Κινέζοι πράττουν το σωστό. Κι αυτό, γιατί οι δεύτεροι υποτάσσουν το έλασσον θέμα της νομισματικής τους πολιτικής στο μείζον ζήτημα της οικονομικής αναζωογόνησης και της κοινωνικής προόδου, ενώ η ελλληνική κυβέρνηση βάζει το άλογο πίσω από το κάρο, θυσιάζοντας τα πάντα στο βωμό του «ισχυρού νομίσματος».
«Ειπώθηκε ότι η Ελλάδα αντέδρασε σωτήρια, ‘’στο χείλος του γκρεμού’’, καθώς γραπώθηκε από το ευρώ, ενώ η Κίνα, υποτιμώντας το γουάν, ωθεί τον κόσμο προς την ‘’άβυσσο’’ των νομισματικών πολέμων», γράφει η σύνταξη του Guardian και συνεχίζει: «Η πραγματική αντίθεση δεν μετριέται με βήματα που χωρίζουν τους μεν και τους δε από κάποια άβυσσο. Η πραγματική αντίθεση έγκειται στο ότι η μεν Αθήνα αναδιαρθρώνει μια ήδη κατεστραμμένη οικονομία γύρω από ένα νόμισμα, ενώ το Πεκίνο αναδιατάσσει τη νομισματική της πολιτική έτσι ώστε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της οικονομίας της. Βάζοντας το ελλληνικό κοινοβούλιο να επικυρώσει νέα πακέτα λιτότητας ως προϋπόθεση για την παραμονή στη λέσχη του ευρώ, η αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ευθυγραμμίστηκε με τους αξιοσέβαστους εκπροσώπους της χρηματοπιστωτικής ορθοδοξίας, υποτάσσοντας ταυτόχρονα τα ελληνικά νοικοκυριά και τις βιομηχανίες σε καταστροφικές αναδιαρθρώσεις».
Αν και ο Guardian διαχρονικά υποστηρίζει μια σοσιαλδημοκρατική εκδοχή του ευρωπαϊκού σχεδίου, δεν αφήνει αυτή τη γενική του προδιάθεση να μετατραπεί σε δογματική τύφλωση. Αναγνωρίζει ότι σε συνθήκες ύφεσης και ανεργίας, η άσκηση μιας ενεργητικής, εθνικής νομισματικής πολιτικής προς όφελος της οικονομικής αναζωογόνησης και της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι εκ των ων ουκ άνευ, ενώ αντίθετα, η εμμονή στη Δρακόντεια δημοσιονομική πειθαρχία του «σκληρού νομίσματος» οδηγεί σε εκρηκτικά αδιέξοδα. Προς επίρρωσιν των ισχυρισμών του φέρνει την παταγώδη αποτυχία της πολιτικής της «σκληρής στερλίνας» που άσκησε ο Τσόρτσιλ το 1925 και την αναζωογονητική για τη βρετανική οικονομία έξοδο της στερλίνας από τον στενό κορσέ του ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος, το 1992. Ενδιαφέρον έχουν και οι σχετικές αναφορές της εφημερίδας στην κατάρρευση του κανόνα του χρυσού, ύστερα από το κραχ του 1929. Το συμπέρασμα της ανάλυσης του Guardian είναι απλό, όπως η αλήθεια:
«Τα πραγματικά μαθήματα της Ιστορίας, τα οποία φαίνεται ότι το Πεκίνο αντιλαμβάνεται καλύτερα από την Αθήνα, είναι ότι οφείλει κανείς να προσαρμόζει το νόμισμά του στις ανάγκες της οικονομίας του- κι ύστερα, να αντιμετωπίζει τους κανόνες και τους θεσμούς που αξιώνουν το αντίθετο με τη δέουσα περιφρόνηση».
Κυριακή 16 Αυγούστου 2015
