Wednesday, March 27, 2024

      Subscribe Now!

 

spot_img
spot_img
GreeceCulture                   Ε Θ Ν Ι Κ Ο    Ω Δ Ε Ι Ο   ...

                   Ε Θ Ν Ι Κ Ο    Ω Δ Ε Ι Ο    Ν Ε Α Π Ο Λ Ε Ω Σ   ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΩΔΕΙΟΥ  ΜΑΝΩΛΗ  ΚΑΛΟΜΟΙΡΗ  

Hellenic News
Hellenic News
The copyrights for these articles are owned by HNA. They may not be redistributed without the permission of the owner. The opinions expressed by our authors do not necessarily reflect the opinions of HNA and its representatives.

Latest articles

 

Η κ. ΕΙΡΑΓΔΑ  ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ – ΤΟΥΡΝΑΒΙΤΗ  είχε την ευγενή καλοσύνη να μας ξεναγήσει στο ισόγειο της μονοκατοικίας, όπου διαμένει, το οποίο λειτουργεί ως ¨ΕΘΝΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ – 1950¨ και αποτελεί παράρτημα του ΄ΕΘΝΙΚΟΥ ΩΔΕΙΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗ΄. Η κ. ΕΙΡΑΓΔΑ είχε επίσης την  καλοσύνη να μας μιλήσει για την ιστορία αυτού του Ωδείου.

 

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κυρία Ειράγδα πότε, πως και από ποιούς ιδρύθηκε το Ωδείο αυτό?

                       Θυμάστε, μήπως, κάποιες εκδηλώσεις ?

Thanks for reading Hellenic News of America

ΑΠΑΝΤΗΣΗ :

Το ισόγειο του κτιρίου αυτού, (οδός Ζωναρά 6, Αμπελόκηποι),  υπήρξε αρχικά η κατοικία της πατρικής μου οικογένειας. Αργότερα, χτίστηκε ο επάνω όροφος, όπου μέναμε ως οικογένεια και το ισόγειο έγινε αποκλειστικά Ωδείο  Αρκετά αργότερα, προστέθηκε και ένας ακόμη όροφος και πήρε το κτίριο την σημερινή του μορφή.

Ο πατέρας μου ήταν γιατρός και η μητέρα μου, με καταγωγή από την Κύπρο, ήταν δασκάλα πιάνου.  Το Ωδείο το δημιούργησαν οι γονείς μου και λειτουργεί από το 1942, μόλις πέρασε η μεγάλη πείνα της Κατοχής. Η μητέρα μου είχε πολλούς δικούς της μαθητές, από τα παιδιά της γειτονιάς, στους οποίους παρέδιδε μαθήματα πιάνου στον χώρο αυτό, και ο πατέρας μου κρατούσε την Γραμματεία.

Την χρονιά που δημιουργήθηκε το Ωδείο, η μητέρα μου  ήταν στην ¨Κοινωνική Αντίληψη¨ , μία οργάνωση που είχε κάνει το Υπουργείο Υγείας και ήταν εκεί που είναι σήμερα η Σχολή Υγειονομικών, στους Αμπελοκήπους  Μοίραζε συσσίτια σε όλη τη γειτονιά, σε όλο τον δρόμο αυτόν  Πήγαινε στα σπίτια όπου έβλεπε ότι πείναγαν και έδινε φαγητό κάθε μέρα. Πήγαινε ο πατέρας μου και τους έδινε φάρμακα, τους έκανε θεραπεία, χωρίς να πληρώνονται και οι δύο.

Η μητέρα μου, όμως δεν περιορίστηκε στα μαθήματα πιάνου στην Κατοχή, αλλά έκανε και μαθήματα αγγλικών, με τους Γερμανούς να κόβουν βόλτες έξω από το σπίτι της, βάζοντας έτσι και την ίδια της την ζωή σε κίνδυνο. Οργάνωνε επίσης και ολονύκτια πάρτι (αναγκαστικά, μια και οι Γερμανοί επέτρεπαν την κυκλοφορία από τις 7.00’π.μ., έως τις 7.00’μ.μ.), όπου ο κάθε καλεσμένος έφερνε τον πενιχρό κατοχικό «ρεφενέ» του σε τρόφιμα και ποτά. Τραγουδούσαν, χόρευαν με το κινητό γραμμόφωνο και τους δίσκους της εποχής, έπαιζαν διάφορα παιχνίδια και έκαναν και ‘πλάκες’ μεταξύ τους. Ανάμεσα στους καλεσμένους μας ήταν, λόγω οικογενειακής φιλίας, και ο μέλλων σύζυγός μου, Μιχάλης Τουρναβίτης με τις αδελφές του, εγώ τότε μικρό κοριτσάκι και ο Μιχάλης ένας νεαρός έφηβος.

Ο μεγάλος μας μουσουργός, Μανώλης Καλομοίρης είχε ιδρύσει το δικό του Εθνικό Ωδείο στην οδό Μαιζώνος (Πλατεία Βάθης) και πρότεινε στην μητέρα μου να πάει εκεί και να διδάσκει, όμως αυτή του είπε : «Εγώ από την Ζωναρά δεν φεύγω». Τότε, το Ωδείο αυτό ιδρύθηκε ως Παράρτηματου Εθνικού Ωδείου του Μανώλη Καλομοίρη, με συντελεστές τον ίδιο, την κόρη του Κρινιώ και την μητέρα μου Μαρία Χατζοπούλου. Υπήρξε το πρώτο παράρτημα στην περιοχή της Αθήνας και από το 1950, λειτουργεί ως Εθνικό Ωδείο Νεαπόλεως, , μέχρι σήμερα.

Το Ωδείο μας άρχισε να δραστηριοποιείται ήδη από τα χρόνια της Κατοχής, πάντα σε στενή συνεργασία με το κεντρικό Ωδείο, όπου τότε υπήρχαν οι μεγαλύτεροι μουσικοί και συνθέτες, όπως ο Λεωνίδας Ζώρας. Όπως μπορείτε να δείτε, γύρω, υπάρχουν παλαιότερες ασπρόμαυρες και πιο σύγχρονες έγχρωμες φωτογραφίες και αφίσες,  αρχίζοντας από την Κατοχή, τις επετεἰους ίδρυσης (50ης και 60ης), συναυλίες στον Παρνασσό και αλλού, βραβεύσεις, διπλώματα, εικόνες Ελλήνων και ξένων μουσουργών κλπ. Και συνεχίζουμε, διοργανώνοντας συνεχώς δικές μας μουσικές εκδηλώσεις.

 

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ποια ήταν η δική σας εξέλιξη στον χώρο αυτό ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ :

Εγώ άρχισα μαθήματα πιάνου πολύ μικρή, με την μητέρα μου, (η οποία, σημειωτέον, είχε ειδικότητα στην διδασκαλία μικρών παιδιών) και τα συνέχισα με την κόρη του Μανώλη Καλομοίρη, Κρινιώ, στο σπίτι τους στο Φάληρο. Ο Μανώλης Καλομοίρης είχε το γραφείο του σε διπλανό δωμάτιο, όπου εργαζόταν, και όταν πήγαινα, μου έλεγε.

«Να δούμε τι θα μας παίξεις σήμερα?!». Είχα την  αγωνία  να παίζω και να με ακούει ο Καλομοίρης!   Είναι μία αγωνία την ώρα του μαθήματος, γιατί την ώρα του διπλώματος έχεις διαβάσει, έχεις προετοιμασθεί, για να ανταποκριθείς  Αλλά την ώρα του μαθήματος και να σε ακούει ο Καλομοίρης ήταν λίγο καρδιοχτύπι. Είχε, όμως, και ένα καλό. Όταν έπαιζα για το δίπλωμα ήταν Επιτροπή ο ίδιος ο Καλομοίρης καθώς και άλλοι καθηγητές του Ωδείου, όπως ο μουσικός και μαέστρος Λεωνίδας Ζώρας,  και εγώ ήμουν πλέον εξοικειωμένη μαζί τους.

Προετοιμαζόμουν για τις  εξετάσεις για το δίπλωμά μου στο πιάνο, έχοντας δασκάλα την Κρινιώ Καλομοίρη. Οι εξετάσεις αυτές απαιτούν μελέτη 10 ώρες την ημέρα και τότε γίνονταν είτε Απρίλιο, είτε Ιούνιο. Εντωμεταξύ, είχαμε αρραβωνιασθεί με τον Μιχάλη και είχαμε ορίσει τον γάμο μας για τον μήνα Μάιο 1960, οπότε υποχρεωτικά έπρεπε να δώσω εξετάσεις τον Απρίλιο. Αυτό είχε ως συνέπεια να μελετώ 14 ώρες την ημέρα, με αποτέλεσμα να με πονούν τα χέρια μου και να τα βάζω σε λεκάνη με νερό για να συνέλθουν. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά, τελείωσα με επιτυχία τις εξετάσεις μου και μία εβδομάδα, μετά τις εξετάσεις,  παντρευτήκαμε.

Η μητέρα μου δίδασκε στο Ωδείο, ως δασκάλα πιάνου, μέχρι που έφυγε από την ζωή, σε ηλικία 77 ετών. Έφερνε τους μαθητές της από το πρωί, τους κράταγε και τους έκανε μελέτη όλη την ημέρα. Ο πατέρας μου κρατούσε την Γραμματεία. Όταν ¨έφυγε¨ η μάνα μου και ο πατέρας μου είχε πατήσει πια τα 80, ρώτησα τον Μιχάλη :

«Τώρα τι θα το κάνουμε το Ωδείο, θα το δώσουμε?» . «Όχι, θα το κρατήσουμε» μου απάντησε. Πράγματι, το κρατήσαμε, το αναζωογονήσαμε, βάλαμε και δασκάλους καινούργιους. Εγώ ανέλαβα την Διεύθυνση και ο Μιχάλης την Γραμματεία.

 

ΕΡΩΤΗΣΗ : Τι σχέσεις έχετε σήμερα με το κεντρικό Εθνικό Ωδείο Καλομοίρη, στην Πλατεία Βάθης ?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Το δικό μας Ωδείο ιδρύθηκε ως Περιφερειακό του κεντρικού Εθνικού Ωδείου και έτσι παραμένει. Οι μαθητές του δικού μας Ωδείου πήγαιναν με τα πόδια για εξετάσεις στο κεντρικό της Πλατείας Βάθης, μέχρι πριν αρχίσει το ¨μεταναστευτικό¨ (εννοεί την μαζική εισβολή και εγκατάσταση των λαθρομεταναστών στην Πλατεία Βάθης).. Τώρα όμως, λόγω των συνθηκών που έχουν δημιουργηθεί εκεί, έρχεται Επιτροπή και τους εξετάζει στο Ωδείο μας. Μόνο οι κιθαριστές μας υποχρεώνονται να πηγαίνουν εκεί κάτω και αυτό γιατί ο υπεύθυνος του Τμήματος της Κιθάρας αρνείται κατηγορηματικά να φύγει από το κεντρικό

 

ΕΡΩΤΗΣΗ : Υποθέτω ότι παιδιά σας έχουν κάνει και αυτά μουσικές σπουδές. 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Και τα τρία μου παιδιά διδάχθηκαν μουσική. Ο πρωτότοκός μου γιος, Κώστας,  έμεινε μέχρι 10 χρονών αλλά τον κέρδισε ο αθλητισμός, συγκεκριμένα, τα μοντέρνο πένταθλο, ενώ τα άλλα δύο μου παιδιά ολοκλήρωσαν τις μουσικές σπουδές τους και σήμερα διδάσκουν τα ίδια. Ο δεύτερος γιός μου, Δημήτρης., διδάσκει κιθάρα και ανώτερα θεωρητικά. Τέλος, η κόρη μου Μαρία διδάσκει πιάνο και τραγούδι, επιπλέον δε, διευθύνει ένα δεύτερο Ωδείο μας στην Νέα Πεντέλη, δημιούργημα και αυτό του συζύγου μου Μιχάλη .

Πρέπει να σας πως ότι, εκτός από τα βιολογικά μου παιδιά, θεωρώ παιδιά μου, τους μαθητές μας και τους καθηγητές και τις καθηγήτριές μας της μουσικής, οι περισσότεροι από τους οποίους, υπήρξαν απόφοιτοι του Ωδείου μας και συνετέλεσαν στην επιτυχία που έχουν οι εκδηλώσεις μας όλα αυτά τα χρόνια.

 

Κυρία Ειράγδα, σας ευχαριστώ πολύ !!!

 

ΘΩΜΑΪΣ  ΠΑΡΙΑΝΟΥ

 

 

The copyrights for these articles are owned by the Hellenic News of America. They may not be redistributed without the permission of the owner. The opinions expressed by our authors do not necessarily reflect the opinions of the Hellenic News of America and its representatives.

Get Access Now!

spot_img
spot_img
spot_img