Friday, March 29, 2024

      Subscribe Now!

 

spot_img
spot_img
In GreekΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 11 ΧΡΟΝΩΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ: ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΜΕΡΙΚΗ...

ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 11 ΧΡΟΝΩΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ: ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΜΕΡΙΚΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ.

Hellenic News
Hellenic Newshttps://www.hellenicnews.com
The copyrights for these articles are owned by HNA. They may not be redistributed without the permission of the owner. The opinions expressed by our authors do not necessarily reflect the opinions of HNA and its representatives.

Latest articles

september_11_attacks

 

 

 

ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 11 ΧΡΟΝΩΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:

Thanks for reading Hellenic News of America

ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΜΕΡΙΚΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ.

Του δημοσιογράφου Ηλία Ηλιόπουλου, Ιδρυτή – Ιδιοκτήτη – Διευθυντή του ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Το παρακάτω άρθρο με τίτλο ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΜΕΡΙΚΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ γράφτηκε στην Αθήνα, ώρα Ελλάδος 5 μ. μ. από τον δημοσιογράφο Ηλία Ηλιόπουλο, αμέσως μετά το χτύπημα στους δίδυμους πύργους στη Νέα Υόρκη στις 11-9-2001. Μεταδόθηκε αμέσως από ραδιοφωνικούς σταθμούς της Ομογένειας και δημοσιεύθηκε από Εφημερίδες. σε όλο τον κόσμο. Πολλοί αντέδρασαν και τον επέκριναν ως φαντασιόπληκτο. Ο μακαριστός, τότε Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιάκωβος, τηλεφώνησε αμέσως στον κ. Ηλιόπουλο και του είπε: « Σας παρακολουθώ ανελλιπώς από το 1966. Γράφετε στις Εφημερίδες και μιλάτε στους Ραδιοφωνικούς σταθμούς της Ομογένειας εθνοπρεπώς, με αριστουργηματικό λόγο με άριστα Ελληνικά. Αλλά εδώ επιχειρείτε με ταχύτητα φράσεων ροής οργισμένου χειμάρρου τολμηρές, σοβαρές και επικίνδυνες προβλέψεις. Είστε υπερβολικός. Σαν να κάνετε τον προφήτη». Ένα χρόνο μετά ο Ιάκωβος σε προσωπική συνάντηση στη Νέα Υόρκη, με τον δημοσιογράφο του έλεγε… « πρέπει να σας ομολογήσω πως μερικές φράσεις σας εκείνου του μαινόμενου αγροτικού σας άρθρου της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, μου στριφογυρίζουν διαρκώς μέσα μου. Μου φαίνεται σαν να νομίζω πως πάνε μπροστά από τα μελλούμενα».

Αναδημοσιεύουμε το άρθρο, λόγω «επετειακής» επικαιρότητος.

Σεπτέμβριος 2012.

ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΜΕΡΙΚΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ 

Του ΗΛΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Τον περασμένο Απρίλιο, τα υπερήφανα και επιβλητικά, αειθαλή και φυλλοβόλα, καρποφόρα δέντρα του κήπου μου, πάνω στον οργασμό της Ανοίξεώς τους, εδώ στην Αγία Παρασκευή στην Αθήνα, υπέστησαν μια αιφνιδιαστική επίθεση. Ένας τρομοκράτης θυελλώδης παγερός άνεμος, επέπεσε με πρωτοφανή ταχύτητα, αγριότητα, μίσος και ουρλιαχτό κατά πάνω τους. Με αλλεπάλληλα σκληρά χτυπήματά του, με υπομηδενικές θερμοκρασίες και αιχμηρές μάζες, που ποιος ξέρει ποιος τρελός, ψυχρός κι ανάποδος καιρός τον έστειλε, αποκεφάλισε ακαριαίως, όλα τα νέα βλαστάρια τους. Και έκοψε αστραπιαία με το παγερό κοφτερό ξυράφι του όλα τα φύλλα και τα λουλούδια τους. Ο θαλερός πυκνός κήπος μου, που βούιζε το μελίσσι της Δημιουργίας, Ανθοφορίας, και Αρμονίας, που μοσχομύριζε αρώματα στην περιοχή και έσφυζε από απαλά φτερουγίσματα εκατομμυρίων πάσης φύσεως ωφέλιμων πτερωτών, έγινε ένα άοσμο, έρημο και άχαρο σκίτσο. Από ακανόνιστες τεντωμένες μαύρες καρβουνιασμένες γραμμές κλάδων και κορμών. Δεν είχα αντικρίσει ποτέ τέτοιο θέαμα απόγνωσης, καρικατούρας καταστροφής και τρόμου. Έβλεπα ότι σιγοκατέβαινε η κρύα φωτιά του ανέμου, η περασμένη μέσα στους χυμούς και κολλημένη στα κλαδιά και τους κορμούς, από την κορυφή των δένδρων στις ρίζες τους. Δεν φαινόταν να είχε μείνει ούτε ένα μικρό ματάκι χλωρό, ούτε ένα κύτταρο ζωής πουθενά, ούτε μια ακίδα ανάσας σε φλούδα. Ούτε μια ελπίδα χλωροφύλλης στη θαυμαστή και αξιοθαύμαστη βλάστηση, με τη φυσική υγεία και πράσινη λάμψη που είχαν μέχρι πριν λίγες ώρες. Όλα ήσαν μια νέκρα παγωμένης φλόγας που ήρθε από το πουθενά.

Κι όμως η ΘΕΑ ΔΥΝΑΜΗ ΦΥΣΗ με την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΓΝΩΣΗ, επενέβη. Έκαναν το θαύμα. Άρχισαν να ανατέλλουν καινούργιες ζωές από την τέφρα του κατεψυγμένου ανέμου. Να ξεμυτίζουν μικροσκοπικά ζωηφόρα κεφαλάκια Λερναίας Ύδρας πάνω στα πεθαμένα κλαδιά. Σήμερα, 11 Σεπτεμβρίου 2001, ο κήπος μου είναι Αυλή Ζωής και θαυμάτων. Οι συκιές είναι ακόμη γεμάτες σύκα, οι ποικίλες κληματαριές χαίρονται το βάρος των μακριών χοντρόρρογων σταφυλιών τους, οι φεγγαροειδείς λωτοί κιτρινίζουν, τα καμπανωτά κυδώνια ωριμάζουν εν ασφαλεία. Μήλα, αχλάδια, ροδάκινα, ρόδια, βάρυναν τις μάννες τους που σκύβουν αναπαυτικά και ανάλαφρα με ικανοποίηση από το βάρος της καρπερότητάς τους. Οι μουσμουλιές ετοιμάζονται με ακτινοβολία ευδόκιμης υγείας να δείξουν τα πρώτα οκτωβριάτικα μπουμπούκια τους μέσα στα μακριά βαθυπράσινα πλατύφυλλα μανίκια τους. Μια σειρά από εσπεριδοειδή – λεμονιές, μανταρινιές, πορτοκαλιές, φράπες, κιτριές, περγαμωτιές, μέχρι οι κερκυραϊκής καλλιέργειας χαμηλοκάπουλες κουμ κουάτ δείχνουν καμαρωτά και υπερήφανα το ανάστημά τους και την ανάπτυξή τους με την αλαζονεία ενός ευθυτενούς νάνου, στα άλλα πολλά δέντρα της παρέας.

Σήμερα, 11 Σεπτεμβρίου του 2001 ημέρα Τρίτη και ώρα Ελλάδος τέσσαρες το απόγευμα, τα πουλιά στον κήπο, ξαφνικά, αναίτια, σίγησαν. Σαν να κόπηκε το ρεύμα του κεφιού τους. Ένας ευφάνταστος πιτσιρικάς, ετών οκτώ, μου είπε το λόγο: «Δυο αεροπλάνα στη Νέα Υόρκη έπεσαν πάνω σε δυο ουρανοξύστες. Πρόσεχε εσύ που πας συχνά στην Αμερική». Το ακούσανε τα πουλιά και σίγησαν; Δεν ήξερα τίποτα. Ένας πολύ χειρότερος άνεμος, καυτός αυτή τη φορά, προϊόν εκατοντάδων τόνων φλογισμένης κηροζίνης, έπεφτε με την ίδια αδιανόητη ορμή και εντελώς αναπάντεχα, πάνω στα δυο πασίγνωστα δίδυμα μεγαλύτερα κτίρια της Νέας Υόρκης. Πολλοί τα έχουμε θαυμάσει από μέσα κι από έξω. Κι εκεί έσφυζαν από τη ζωή και την καθημερινή δράση, την εργατικότητα και την απόδοση οι πολύπλοκες σκέψεις πολλών δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων υψηλού επιπέδου νόησης, χρησιμότητας στην ανθρωπότητα και προετοιμασίας ενός καλλίτερου μέλλοντος. Και σίγησε η αναπνοή τους. Σε λίγο, το ίδιο στην Ουάσινγκτων, στο Πεντάγωνο, όπου στεγάζεται η πολεμική γνώση και δύναμη του πλανήτη μας. Η ιστορία γνωστή. Ένας πυρακτωμένος άνεμος, με τη μορφή αεροπλάνων που κυβερνούν άνθρωποι αποφασισμένοι να δώσουν τη ζωή τους στο φανατισμό της καταστροφής, κόβουν στη μέση τα κτίρια σκοτώνουν όχι μόνο τους αθώους επιβάτες των αεροπλάνων. Αλλά και χιλιάδες αθώους στο έδαφος, στα Γραφεία τους, στην Αμερική. Που ήταν και ο στόχος τους. Τη χώρα που κανείς δεν είχε τολμήσει να σκεφθεί να αγγίξει μέχρι τώρα με πολεμική ισχύ. Με απαράδεκτους κανόνες πολέμου, με τεχνάσματα εισβολής έξω από τα συνηθισμένα των εχθροτήτων των λαών. Και τόσο εύκολα και απλά, που θα μπορούσαν να γινόντουσαν κάθε μέρα τα ίδια, οπουδήποτε της Γης, από οποιονδήποτε αποφασισμένο να προσφέρει τη ζωή του στο βωμό του μίσους για τους άλλους ανθρώπους, έκαναν, απερίσκεπτα, ανόητα και επικίνδυνα για το άμεσο μέλλον και των καθοδηγητών τους, αυτό που λέγεται υπέρβαση των εσκαμμένων. Πέρασαν τα όρια της απλότητας και της ευκολίας.

Έτσι που να χαρακτηρίζεται η πράξη τους ως καταχθόνιο σχέδιο σπουδαίας φαντασίας. Τίποτα από όλα αυτά. Αξιοποίησαν μόνον τον προορισμό της εγκληματικής αποστολής τους. Αυτό που μπορεί να κάνει ο καθένας μας καθημερινά, αν σκεπτόμασταν σαν εκείνους. Να πέφτει με το αυτοκίνητό του στο πλήθος, να πυρπολεί το σπίτι του διπλανού του, να παίρνει το τιμόνι της αμαξοστοιχίας από τον μηχανοδηγό της. Χωρίς να μπορεί να τον σταματήσει και το πιο υπερσύγχρονο σύστημα παρεμπόδισης παράβασης, τρομοκρατίας και παράνοιας. Όμως αυτό που δεν σκέφτηκαν αυτοί που έκαναν, ετοίμασαν, βοήθησαν αυτή την αποτρόπαια πράξη, είναι ότι προετοίμασαν στα φέρετρα των αθώων νεκρών, στο κρεβάτι του πόνου, των λυγμών και της απελπισίας των τραυματιών, τη Σύλληψη μιας νέας μορφής ανθρώπινης Σκέψης, που αναμένεται ο τοκετός της…. Με σπέρμα, επιβήτορα και βιαστή τον Θάνατο, σε ωάριο της Καταστροφής, θα γεννηθεί στην Αμερική η νέα Σκέψη. Θα είναι καταλυτική και για τους εμπνευστές και εκτελεστές του « καταχθόνιου σχεδίου ». Η νέα ανθρώπινη Σκέψη μπορεί και να είναι ανθρώπινα απάνθρωπη για όλους μας. Αλλά οπωσδήποτε απολύτως, αμιγώς και απάνθρωπα απάνθρωπη για εκείνους που σκέπτονται όπως αυτοί που έφεραν το ποθητό τους αποτέλεσμα με τον έρωτά τους. Εκεί στα αποκαϊδια, τα λιωμένα σίδερα και τα χαλάσματα του θαυμαστού Νότιου Μανχάταν της Νέας Υόρκης, από τις απεγνωσμένες κραυγές των αθώων που ξεψυχάγανε, από την οργή των επιζώντων και το μέλημα των σκεπτόμενων θα ξεπηδήσει ο αθάνατος θάνατος παλαιών ανεκτικοτήτων. Και θα επιβληθεί η βασανιστική ζωή ενός νέου δόγματος εξαφάνισης των δημιουργών τέτοιων καταστάσεων, αφάνταστης φαντασίας και συνεπειών. Τόσο απλής στη σύλληψή της, όσο το καταχθόνιο εκείνο σχέδιο. Και η νέα Σκέψη, θα συλλάβει, θα περιτυλίξει και θα φυλακίσει όλες τις χώρες της Γης σε μια ασφυκτική, άγνωστη σήμερα νέα πραγματικότητα που στην Αμερική, αργά ή γρήγορα, θα λένε πολύ απλά: « Με τίμημα μερικές χιλιάδες αθώους νεκρούς μας, μια νέα Αμερική γεννιέται ». Με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για όλους μας.

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, έγινε μια καταστροφή τύπου Περλ Χάρμπορ της 7-12-1941, με 3.200 νεκρούς Αμερικανούς από τους Ιάπωνες. Μεγάλος αριθμός για τότε. Ασήμαντος για σήμερα. Τόσο ασήμαντος όσοι οι περίπου ετησίως 3.000 αμνημόνευτοι νεκροί Έλληνες από τους Έλληνες «οδηγούς» αυτοκινήτων στους απάνθρωπους δρόμους της πατρίδας μας. Για το Περλ Χάρμπορ δεν θα μάθουμε, ίσως ποτέ, εάν ήταν ένα τραγικό συμβάν για τον πολεμικό αμερικανικό στόλο του Ειρηνικού ή μια απάνθρωπα εμπνευσμένη κακούργα πράξη ενός Αμερικανού ηγέτη που έβλεπε πολύ μακριά για τη χώρα του. Και ναι μεν τότε ο θριαμβευτής της καταστροφής του Περλ Χάρμπορ Ιάπωνας αυτοκράτορας Χιροχίτο μπροστά στο τραγικό μέγεθος της νίκης του, είχε την εκ των υστέρων πρόνοια, την φοβερή τύψη και εντιμότητα να αναφωνήσει έντρομος στους στρατηγούς του: « Θεέ μου τι κάναμε, ξυπνήσαμε ένα γίγαντα που κοιμόταν, τώρα μπει στον πόλεμο η Αμερική!». Και είχε εκτιμήσει σωστά. Αφού τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε – δύο ατομικές βόμβες με 150.000 νεκρούς στην πατρίδα του συν ο βομβαρδισμός του Τόκιο. Και σήμερα να μιλάμε όλοι για επιβολή της PAX AMERICANA 60 χρόνια μετά. Δεν ξέρουμε εάν ο σημερινός θριαμβευτής της ημέρας των δέκα, είκοσι, τριάντα, χιλιάδων νεκρών του Μανχάταν (κάτι τέτοιο διαδίδεται) θα μας δώσει υπερηφάνως τα διαπιστευτήρια του κατορθώματός του ή θα κρυφτεί από το φόβο της εκπληκτικής επιτυχίας του αρνούμενος κάθε ευθύνη και γνώση. Αν θα μιλήσει με το Θεό του, αν θα προβλέψει σωστά όπως ο Ιάπωνας πριν 60 χρόνια. Τι θα φέρει άραγε αύριο η ιδέα ότι μια ΝΕΑ ΑΜΕΡΙΚΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ: Δεν ξέρουμε εάν η ΝΕΑ ΑΜΕΡΙΚΗ θα είναι ένα κράτος ταπεινό, συνεργάσιμο, ισότιμο και με το πιο αδύναμο κρατίδιο ή θα είναι μια μαινόμενη, αδιάλλακτη, επικίνδυνα σκληρή ύαινα και τίμια ΜΑΝΝΑ, που θα αλωνίζει έξαλλη, αλαλάζουσα και παντοδύναμη στον πλανήτη Γη. Σαν να είναι, νόμιμα αγορασμένη με αμερικάνικοι αίμα ιδιοκτησία της και θα διεκδικεί αποφασιστικά, με πρόνοια και ανάγκη να προστατεύει αποτελεσματικά τα παιδιά της, μήπως της τα κατασπαράξουν ξανά μέσα στην ανέμελη, ζεστή, καλοφτιαγμένη φωλιά της όπως πριν μία ώρα στην καρδιά του Κόσμου, τη Νέα Υόρκη.

ΗΛΙΑΣ ΧΡ. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

The copyrights for these articles are owned by the Hellenic News of America. They may not be redistributed without the permission of the owner. The opinions expressed by our authors do not necessarily reflect the opinions of the Hellenic News of America and its representatives.

Get Access Now!

spot_img
spot_img
spot_img