Ειδικής Παιδαγωγού, Συγγραφέως και Συμβούλου Ψυχικής Υγείας
Η μετανάστευση λαών, ομάδων, οικογενειών και μεμονωμένων πολιτών είναι ένα πανάρχαιο παγκόσμιο κοινωνικό φαινόμενο που οφείλεται σε πολλούς κοινωνικοπολιτικούς λόγους. Ο λαός μας ανά τους αιώνες έχει συλλέξει αρκετές αρνητικές και θετικές εμπειρίες με την πιο πρόσφατη τη μετανάστευση για καθαρά βιοποριστικούς λόγους του πιο υγιούς τμήματος της κοινωνίας μας. Εικάζεται ότι έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία 5-7 χρόνια κυρίως σε χώρες της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης πάνω από 200.000 άτομα, νέοι, νέες και παιδιά κάτι που στοίχισε στους ίδιους, τις οικογένειες τους πόνο, ξερίζωμα από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας-του ζωτικού τους χώρου – και στην χώρα μας, την απώλεια μια ολόκληρης γενιάς και πολλά χρήματα.
Στην Ευρώπη οι μετανάστες της γενιάς του 1950-1970 και τα παιδιά τους έχουν ήδη προ πολλού προσαρμοστεί στο σημερινό τοπικό τους περιβάλλον και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν τώρα ήδη παιδιά και εγγόνια και για το λόγο αυτόν θα μου επιτρέψετε να ασχοληθώ μόνο με τη νέα γενιά των μεταναστών.
Πολλοί από αυτούς έχουν μεταναστέψει και με τα παιδιά τους, τα οποία έχουν έρθει με τους γονείς τους για οικογενειακούς λόγους παρά την θέληση τους. Τα παιδιά αυτά είναι το σημερινό μας θέμα. Η άμεση προσαρμογή τους λόγο ηλικίας σε ένα ξένο για αυτούς περιβάλλον προσθέτει στα παιδιά αυτά πέρα από τα προβλήματα γλώσσας και μάθησης ενός ξένου προς αυτά σχολικό σύστημα , κυρίως όμως προβλήματα ψυχοκοινωνικής προσαρμογής. Σε καμία περίπτωση δεν έχω την θέληση να ασχοληθώ με τα όποια προβλήματα του τοπικού σχολικού συστήματος της χώρας υποδοχής. Αυτό νομίζω ότι καλύτερα από εμένα το γνωρίζουν οι εδώ ¨Έλληνες γονείς, οι ελληνικές αρχές και ο τοπικός παράγοντας.
Η ήπια και συστηματική ψυχοκοινωνική προσαρμογή των παιδιών αυτών σε ένα άλλο κοινωνικό σύστημα με τα προβλήματα της διγλωσσίας και της πολυγλωσσίας θα μας απασχολήσει σήμερα. Η διγλωσσία και η πολυγλωσσία δεν επιδρά οπωσδήποτε αρνητικά στα παιδιά αυτά, αρκεί μόνο να γίνεται σωστά και τα αποτέλεσμα της θα είναι πολύ θετικά , όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά θα έχει επίσης θετικά αποτελέσματα και στην τοπική κοινωνία.
Η προσαρμογή πρέπει να γίνει στα πλαίσια της ένταξης στην τοπική κοινωνία για το νέο αυτό άτομο που θα πρέπει οπωσδήποτε να διδάσκεται σε μια άλλη γλώσσα,αλλά παράλληλα με την μητρική του γλώσσα, την θρησκεία, την παράδοση, την πολιτιστική του κληρονομιά, την πατριδογνωσία και όσα επιλέγονται από τα αρμόδια υπουργεία αμφοτέρων των χωρών. Με τον τρόπο αυτό θα είναι ένας χρήσιμος ανοικτός άνθρωπος στην κοινωνία χωρίς να προσχωρήσει σε μια ψευδο-αφομοίωση κάτι που δεν θα βοηθήσει τον ίδιο ούτε και την τοπική κοινωνία.
Ως Ειδικός Παιδαγωγός και Ψυχολόγος θα αναπτύξω εκτενώς τα σημεία εκείνα που αναφέρονται στην ένταξη, την αφομοίωση, τα προτερήματα διγλωσσίας και πολυγλωσσίας με γνώμονα τον ψυχοκοινωνικό κόσμο αυτών των παιδιών.
Σκοπεύω στο τελευταίο και πιο υγιές μέρος της διάλεξης μου να γίνει είναι ένας ζωντανός διάλογος γνωριμίας και ανταλλαγής απόψεων με την ομογένεια, με τους γονείς και τα παιδιά.
Κλείνοντας θέλω να σας υποσχεθώ μια διάλεξη απόλυτα επιστημονικά τεκμηριωμένη σε μια απλή και κατανοητή γλώσσα για τον καθένα και την κάθε μια από τους παρευρισκόμενους.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας ελπίζοντας γρήγορα να τα πούμε από κοντά
Κατερίνα Φίλη
