Μιχάλης Παπαδημητρίου Λογιστής-Οικονομολόγος, φιλόλογος, μουσικός και συγγραφέας (ποίηση, διήγημα, δοκίμιο, μετάφραση και άρθρα στις εφημερίδες).

Γράφει ο Μιχάλης Παπαδημητρίου

 

Είναι πράγματι οχληρό, βασανιστικό όσο και αδιέξοδο το να αρθρογραφεί και να σχολιάζει όλη η Ελλάδα σήμερα το λαθρομεταναστευτικό ζήτημα.

Με το άρθρο αυτό ήθελα πάλι να διατυπώσω κάποια απλά ερωτήματα που ταλανίζουν τη χώρα στο οξύ αυτό θέμα.

Ο ρόλος των ΜΚΟ είναι πράγματι σκοτεινός πλην όμως κομβικής σημασίας.

Αυτές υπηρετούν την παραμονή των προσφύγων και των μεταναστών, αυτές ρυθμίζουν με τα κινητά τις ροές, αυτές στην πραγματικότητα συντελούν να  κουβαλιούνται άθλιες ψυχές με άθλιες βάρκες, αυτές όπως ειπώθηκε ρητά διενεργούν ακόμα και κατασκοπία σε βάρος της χώρας!!

Όλα αυτά φυσικά με το αζημίωτο και με πλήρη έγκριση και προώθηση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όλων των διεθνών α-νόμων «θεσμών».

Το θέμα των ΜΚΟ δεν είναι τωρινό. Άρχισε στην ουσία από το μακρινό 1839, και σήμερα τυγχάνει της αποδοχής και της αμέριστης υποστήριξης εκ μέρους του ΟΗΕ, της Γιούνισεφ, της Διεθνούς Αμνηστείας και όλων των παγκόσμιων οργανισμών  με το αιτιολογικό ότι συνεχίζουν να γίνονται πόλεμοι και υπάρχουν μείζονα (περιβαλλοντικά, ανθρωπιστικά, ρατσιστικά κλπ) θέματα που ξεπερνούν τις αρμοδιότητες ενός σύγχρονου κράτους.

Μ’ αυτή την έννοια οι ΜΚΟ είναι δηλαδή το κακό άλλοθι κάθε κακιάς και ανάξιας κυβέρνησης.

Όλα καλά και άγια μέχρι το σημείο που οι ΜΚΟ έγιναν κραταιοί πολιτικοί υπερθεσμοί και αψηφούν προκλητικά την έννοια του έθνους. Ήρθαν λοιπόν, όπως δημοσκοπείται, σε αντιπάθεια με την πλειοψηφία των ανθρώπων που θεωρούν ότι βρίσκεται εν κινδύνω η εθνική τους υπόσταση και η εθνική τους συνείδηση.

Ένα ευδιοίκητο δημοκρατικό κράτος που βάζει τα δικά του όρια της εθνικής του ασφάλειας και της οργανωμένης χωροταξικής του ανάπτυξης είναι λογικό και θα πρέπει να εξοργίζεται βλέποντας τις ΜΚΟ να αντιποιούνται τον ρόλο του.

Ο Τούρκος πρόεδρος μέσα στα γνωστά παραληρήματά του λέει και κάποια εθνικώς σωστά πράγματα.

Είπε λ.χ. «γιατί η Ευρώπη να πληρώνει τις ΜΚΟ και να μην επιδοτεί κατευθείαν τα κράτη;»

Και εάν αυτό δεν το διαπράττει η Ευρώπη, τότε ποιες είναι αυτές οι αόρατες παρακρατικές δυνάμεις που την καπελώνουν;

Όλη η Ευρώπη παίζει σήμερα το παιχνίδι των στρατηγικών ανακατατάξεων του Ερντογάν, και στη θέα ενός ταλαιπωρημένου λευκού νηπίου μέσα σε μια βάρκα με 80 μαύρους  μάγκες από την Αφρική βουρκώνει και ξεχνάει όλους τους διεθνείς νόμους περί νόμιμης μετακίνησης των πληθυσμών.

Υπάρχει μια περίτεχνη σκηνοθεσία στα όρια μιας ευρωπαϊκής πολιτικής διαστροφής.  Η Ευρώπη έφκιαξε καταστατικούς όρους συμμετοχής για ομότιμα κράτη με υπέρτατους νόμους και με ομοσπονδιακή συνείδηση, και την ίδια στιγμή τα αγνοεί,  ανεχόμενη Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και υποχρεώνοντας αυτά τα κράτη να τις σέβονται αλλά και να τις συγχρηματοδοτούν(!)

Αυτές ζουν και υπάρχουν προς χάριν του διεθνούς δράματος.

Πρόκειται για μια υπερεθνική κάστα που εν μέσω κρίσης εξασφάλισε εξασφαλισμένη εργασία με παχυλούς μισθούς, και δεν είναι καθόλου απίθανο να εύχεται να διατηρηθεί αυτή η κατάσταση και η παράτυπη διείσδυση παντός είδους μουσουλμανικών πληθυσμών μέσα σε μια χαίνουσα και παραπαίουσα Ευρώπη.

Αυτή τη στιγμή που, όπως οι πάντες ομολογούν, δεν μπορεί να βρεθεί λογική λύση στο μεταναστευτικό της χώρας, η πρώτη δραστική κίνηση θα ήταν να πεταχτούν οι ΜΚΟ στη θάλασσα (….), και η Ευρώπη να αναθεωρήσει τάχιστα το ρόλο τους και την ανάγκη της ύπαρξής τους, και κυρίως να ελέγξει, όπως οφείλει, τις πηγές της χρηματοδότησής τους.