Ο βανδαλισμός του Ελληνικού Στρατιωτικού Νεκροταφείου στο Βαλάντοβο και
η Ηθική των Εμπλεκομένων
Του Μάρκου Α. Τέμπλαρ
Ο βανδαλισμός του ελληνικού Στρατιωτικού Νεκροταφείου στο Βαλάντοβο δείχνει για μια ακόμη φορά τη νοοτροπία των Σκοπιανών η οποία μοιάζει με εκείνη των Βορειοκορεατών. Είναι αποτέλεσμα της Σκοπιανής εκπαίδευσης, η οποία χρησιμοποιεί μια αναχρονιστική αντίληψη του σύγχρονου κόσμου, υποδηλώνοντας κακεντρεχή ψυχική κατάσταση εφόσον βεβηλώθηκε η ιερότητα του νεκροταφείου, ένα αντι-θρησκευτικό συναίσθημα από τη στιγμή που έσπασαν σταυρούς αλλά και οπωσδήποτε δειλία. Οι στρατιώτες πολέμησαν το 1918 για την απελευθέρωση της περιοχής από Βουλγάρους και Αυστριακούς. Έδωσαν τη ζωή τους για τους παππούδες και γιαγιάδες των ίδιων ανθρώπων που πάτησαν τα οστά των στρατιωτών οι οποίοι δεν μπορούν να υπερασπιστούν το μικρό αλλά ιερό τους έδαφος, τον τάφο τους. Πρόκειται για μια επαίσχυντη πράξη η οποία βρίσκεται στην ουσία της Σκοπιανής Ναζιστικής εκπαίδευσης.
Κατάληλη εκπαίδευση είναι πολύ σημαντική σε μια χώρα, η οποία ως είναι πολύ γνωστό στα άτομα που ήχαν διορισθεί να εκπαιδεύσουν την ελληνική νεολαία σε σταλινική διάρθρωση από τις “ειδικές” στον διεθνισμό διευθήντριες του Υπουργίου «Παιδείας». Η λέξη «πατριωτισμός» στην Ελλάδα έχει γίνει μια βλασφημεία ρίχνοντας μούντζα σε όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για τη χώρα, δηλαδή την πατρίδα μας. Ο Μέγας Αλέξανδρος έχει μετατραπεί σε τύραννο, κατακτητή, αντιδημοκράτη, ιμπεριαλιστή και άλλα πολιτικά επίθετα του μαρξισμού ενός αποτυχημένου πολιτικού συστημάτος. Και ποιοί του έχει δώσει τα επίθετα αυτά; Οι ίδιοι που όταν εἰχαν τη εξουσία στις κομμουνιστικές χώρες έκαναν πολλά χειρότερα από αυτά που κατηγορούν τον Έλληνα Στρατηλάτη. Τουλάχιστον 20 εκατομύρια άνθρωποι χάθησαν στο χέρι του Μαρξιστή Στάλιν. Τουλάχιστον, Ο Μέαγς Αλέξανδρος μόρφωσε με ελληνική παδεία την τότε γνωστή ανθρωπότητα. Αν η Ελλάδα θέλει να δει λαμπρό μέλλον, καλύτερα το Υπουργείον Παιδείας να ξαναφέρει τη διδασκαλία μερικών μαθημάτων που είχαμε στη δεκαετία του πενήντα και του εξήντα, συμπεριλαμβανομένης της Ηθικής, ένα θέμα που οι σημερινοί πολιτικοί δέν γνωρίζουν την σημασία του.
Αν και συμφωνώ απόλυτα με την αντίδραση του ελληνικού ΥΠΕΞ και τη λέξη “εθνικισμός” που χρησιμοποίησε ο κ. Αβραμόπουλος, διαφωνώ με τη χρήση της λέξης “λαϊκισμός” για τον εξής λόγο:
Οι βάνδαλοι είναι εκείνοι που διδάχτηκαν από το εκπαιδευτικό σύστημα των Σκοπίων και πιθανώς ψήφισαν τον κ. Γκρουέφσκι. Έτσι, έχουμε τον κύκλο μιας “δούναι και λαβείν” εκδήλωσης. Άπασες τα κυβερωιτικά προγράμματα της Σκοπιανής πολιτικής αφρόκρεμας υλοποιούν τις προσδοκίες των πολιτών της πΓΔΜ μέσω της επίσημης, της ανεπίσημης και της άτυπης εκπαίδευσης. Οι εν λόγω εκπαιδεύσεις βασίζονται σε ό,τι οι πολιτικοί επιθυμούν να μάθουν οι πολίτες. Με τη σειρά τους οι πολίτες δίνουν ακριβώς ό, τι τους παρέχουν όλοι οι πολιτικοί στα Σκόπια. Εν συντομία, η κυβέρνηση των Σκοπίων προσφέρει εκπαίδευση, η εκπαίδευση κάνει τους ανθρώπους ανάγωγοους, και με τη σειρά τους ψηφίζουν εκείνους που τους έδωσαν αυτή την εκπαίδευση. Πού ακριβώς βρισκεται ο λαϊκισμός;
Σύμφωνα με τον διαδικτυακό ορισμό [wordnetweb.princeton.edu/perl/webwn] του Πανεπιστημίου του Princeton [Πρίνστον], λαϊκισμός είναι το πολιτικό δόγμα που υποστηρίζει τα δικαιώματα και τις εξουσίες των απλών ανθρώπων στον αγώνα τους εναντίον των προνομιούχους του συστήματος. Δεν είναι λαϊκισμός να εφαρμόζουν οι πολιτικοί αυτό που θέλουν οι ψηφοφόροι τους. Αυτή είναι η ιδέα της δημοκρατίας, η ίδια η ιδέα που οι περισσότεροι πολιτικοί, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, αποφεύγουν. Στην δημοκρατία ο λαός έχει δικαίωμα και υποχρέωση να ελέγχει τις πράξεις των πολιτικών.
Αλλά επιτρέψτε μου να πάω λίγο παραπέρα. Δεδομένου ότι η πολιτική αφρόκρεμα των Σκοπίων έχει τους ίδιους εθνικούς στόχους με τον λαό της πΓΔΜ όταν πρόκειται για τον όρο Μακεδονία και τα παράγωγα του, αυτό από μόνο του καθιστά το ζήτημα της ονομασίας εθνικό συμφέρον των Σκοπίων. Από τη στιγμή που με το όνομα Μακεδονία και τα παράγωγά του προκύπτει το εγγενές δικαίωμα των “Μακεδόνων” για εδαφικές διεκδικήσεις στη γη της (γεωγραφικής περιοχής της) Μακεδονίας, ο εθνικός στόχος του πληθυσμού των Σλάβων των Σκοπίων είναι η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας. Οι εθνικοί στόχοι των πολιτών μετατρέπονται σε επίσημα εθνικά συμφέροντα, τα οποία μέσω της εθνικής πολιτικής των Σκοπίων (εγχώριας και εξωτερικής) διαμορφώνουν ένα εθνικό όραμα και βοηθούν την κυβέρνησή τους να προετοιμάσει την εθνική της στρατηγική ως προς τον τρόπο επίτευξης του εθνικού στόχου.
Με βάση αυτό, τα Σκόπια προάγουν την εθνική τους δύναμη (επιθετική διπλωματία, επαγγελματικό λόμπι, δράσεις πληροφόρησης στον κυβερνοχώρο, κοινωνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, κλπ.), δηλαδή κυρίως προωθούν την θέληση να επικράτησουν με διάφορα μέσα, και που βασιζόμενη στην ψυχολογική ταύτιση εργάζονται εναντίον της Ελλάδος και υπονομεύουν την εθνική ασφάλεια της Ελλάδος. Έτσι λειτουργούν οι κυβερνήσεις των Σκοπίων.
Τα Σκόπια ίσως δεν μπορέσουν να επιτύχουν το στόχο τους προς το παρόν, λόγω του παγκόσμιου πολιτικού περοβάλλοντος. Αλλά ενόσο η Ελλάδα συνεχίζει να υποτιμά τη δύναμη της θέλησης τους, τα Σκόπια θα επικρατήσουν. Βιετνάμ – Ηνωμένες Πολιτείες, Αφγανιστάν -ΕΣΣΔ και ο πόλεμος της Τσετσενίας με τη Ρωσία θα πρέπει να αποτελέσουν παραδείγματα που η Ελλάδα θα πρέπει να αποφύγει. H αποστροφή του Κλαούζεβιτς «Πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», επίσης υποδεικνύει ότι η πολιτική και ο πόλεμος έχουν τον ίδιο στόχο: την επιβολή βούλησης ενός κράτους σε ένα άλλο, αν και διαφέρουν ως προς το μέσο επίτευξης. Θα μπορούσε αναμφισβήτητα οποιοσδήποτε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πολλές φορές δεν μπορεί κανείς να διακρίνει τη διαφορά ανάμεσα στην πολιτική και τον πόλεμο. Ο διάλογος των Μηλίων του Θουκυδίδη (σ.85-113), πατέρα του πολιτικού ρεαλισμού, που παίζει βασικό ρόλο στην τρέχουσα ισορροπία των θεωριών δύναμης, δεν αφήνει καμία αμφιβολία γι ‘αυτό.
Όσο και αν δεν μου αρέσει αυτό που συμβαίνει στα Σκόπια, το οποίο υποδεικνύει στάση συμπεριφοράς χαμηλού επιπέδου, οι πολιτικοί των Σκοπίων και ο λαός τους έχουν την ίδια νοοτροπία. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο ο λαός ψήφισε αυτούς τους πολιτικούς.
Μόνο στην Ελλάδα ο λαός ψηφίζει τους πολιτικούς εκείνους που υπόσχονται τα πάντα προεκλογικά και όταν εκλέγονται κάνουν ό, τι θέλουν ως εκλεγμένοι δικτάτορες. Μόνο στην Ελλάδα ο λαός δεν ήθελε και δεν θέλει να δοθεί το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια, αλλά πριν ακόμη αρχίσει διαπραγματεύσεις η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να κάνει γνωστό στον κόσμο ότι ήταν πρόθυμη να συμβιβαστεί. Η κίνηση αυτή δείχνει την αδυναμία, την άγνοια, την ανεπάρκεια και την ασχετοσύνη της ελληνικής πολιτικής αφρόκρεμας και των συμβούλων της. Έτσι, η Ελλάδα ξεκίνησε διαπραγματεύσεις χαμένη ήδη από χέρι. Στο ποδόσφαιρο, είναι σαν να αρχίζεις το παιχνίδι με ένα πέναλτι εναντίον της ομάδας σου.
Αλήθεια, τι κάνει η Ελλάδα με τα στρατιωτικά νεκροταφεία στη Βόρειο Ήπειρο;
