-Γεννήθηκα στη Λευκωσία και είμαι περήφανος για την πόλη μου. Η Λευκωσία εμπλούτισε τον ψυχισμό μου πάρα πολύ έντονα. Απουσιάζω τριάντα οκτώ χρόνια από τον τόπο μου. Εντούτοις, όλες οι μνήμες υπάρχουν ακόμα και η νοσταλγία για την πόλη μου διατηρείται αενάως ζωντανή. Μεγάλωσα στον ακριτικό Άγιο Κασσιανό, πρόλαβα τις μάχες του 1963 με τους Τούρκους και τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, που ήταν κιόλας γείτονάς μας, μιας και το σπίτι μου ήταν δύο βήματα από την Αρχιεπισκοπή. Υπηρέτησα στη Φιλαρμονική της Τεχνικής Σχολής Λευκωσίας και στη Στρατιωτική Μουσική Σχολή της Εθνικής Φρουράς. Στη συνέχεια, βρέθηκα για τέσσερα χρόνια στην Αθήνα να σπουδάζω Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και να εργάζομαι ταυτόχρονα στον Οργανισμό Εκδόσεων Λαμπράκη.
-Στην πορεία, άλλαξα διεύθυνση και αριθμό. Ταξίδεψα στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσω Γραφικές Τέχνες στο Pratt Institute, στο Μπρούκλιν. Παράλληλα με τις σπουδές μου εργάστηκα στην περίφημη ελληνοαμερικανική ημερήσια εφημερίδα «Πρωινή», της Φανής Πεταλλίδου. Το ταξίδι μου στην Αμερική ήταν τυχαίο και αυθόρμητο. Διακαής μου επιθυμία ήτανε πάντοτε να χαθώ σε ένα μακρινό ταξίδι, ένα ταξίδι που, με το πέρασμα του χρόνου, μου δίνει την αίσθηση πως γίνεται ολοένα και πιο συγκεκριμένο. Σήμερα, ασχολούμαι με τις Γραφικές Τέχνες, για σκοπούς επιβίωσης, καθώς και με διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες. Για δώδεκα χρόνια εργάστηκα σαν μουσικός παραγωγός στο μη κερδοσκοπικό ραδιόφωνο της Νέας Υόρκης Cosmos FM και είμαι μέλος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Αμερικής και παραγωγός στο μη κερδοσκοπικό ραδιόφωνο AKTINA FM. Επιπλέον, συμμετέχω στον Πολιτιστικό Οργανισμό Cypreco και είμαι επικεφαλής του Ιδρύματος για την Ελληνική Μουσική και Τέχνη “Ορφέας”. Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά πέρασαν πολλά χρόνια, μαζί και με μια άλλη πολύ αγαπημένη ενασχόληση, αυτήν της στιχουργικής
Εάν η σύνδεση του λεγόμενου «αμερικάνικου ονείρου» συνάδει με την οικονομική ανέλιξη και εξέλιξη, τότε αυτό είναι κάτι που, στο σύνολό του, ποτέ δεν με απασχόλησε. Σέβομαι και θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν στόχους στη ζωή τους, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Το τι ονειρεύεται ο καθένας και το τι πολεμά να αποκτήσει, όμως, είναι καθαρά προσωπική επιλογή. Δεν κυνήγησα το λεγόμενο «αμερικάνικο όνειρο». Δεν το είδα, δεν το προσκύνησα και ούτε έχω μετανιώσει που δεν δρομολόγησα ένα τέτοιο όνειρο. Απλώς, καταπιάστηκα με ενασχολήσεις που αφορούν την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό, στοιχεία τα οποία θεωρώ πολύ σημαντικά.
-Εάν σκέφτομαι να επιστρέψω στην Κύπρο! Μα η ίδια η Κύπρος επιστρέφει κάθε μέρα μέσα μας, δεν είναι; Η ίδια η Κύπρος επιστέφει ασταμάτητα. Όπως λέει και το ποίημα του Καβάφη: «Επέστρεφε συχνά και παίρνε με»… Διότι έρωτας είναι τούτο το νησί. Τίποτ’ άλλο. Είναι δυνατόν να φεύγεις από το σπίτι σου, χωρίς να θέλεις να επιστρέψεις σ’ αυτό; Ας πούμε, λοιπόν, ότι η Αμερική είναι ένα ταξίδι, ένα προσωρινό ξενοδοχείο. Πώς μπορεί κάποιος να ζει μόνιμα σε ένα ξενοδοχείο; Έφυγα από τη μικρή πατρίδα στα είκοσί μου χρόνια. Τριάντα οκτώ χρόνια σε μια ξένη γη δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Πολλοί ένιωσαν και υιοθέτησαν τη δεύτερη πατρίδα σαν πρώτη. Μακάρι να το κατάφερνα κι εγώ. Η νοσταλγία, τελικά, είναι επώδυνη διαδικασία. Απαντώ, λοιπόν, καταφατικά. Επιθυμία μου είναι να επιστρέψω και να μοιράζω τον χρόνο μου ανάμεσα σε Λευκωσία και Αθήνα.
-Οι τελευταίοι δύο δίσκοι με τους Σταύρο Σιόλα και Δημήτρη Κοργιαλά είναι σημαντικοί. Εξίσου, σημαντικές, όμως, είναι όλες οι συνεργασίες μου, όπως με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και τον Παντελή Θαλασσινό. Εκτιμώ και σέβομαι όλους μου τους συνεργάτες, επειδή θαυμάζω το ταλέντο και τη δη- μιουργικότητά τους.
-Τα «Διόδια» γράφτηκαν χωρίς ο ίδιος να καταλάβω εκ των προτέρων την αξία τους. Ο στίχος γράφτηκε στην Αστόρια, μια μέρα που η ψυχή μου αναζητούσε μια διέξοδο και μια εξήγηση στις πα- νανθρώπινες αξίες. Μία εσωτερική ανάγκη να πω τη δική μου προσωπική άποψη για τη ζωή. Ίσως με αυτά τα λόγια να εξέφρασα, επιτέλους, με ποιο τρόπο φαντάζομαι τον κόσμο. Τα «Διόδια» είναι το πιο αισιόδοξο τραγούδι μου, το οποίο μέσα από την ευαισθησία του Σταύρου Σιόλα και τη δύναμη της φωνής της Φωτεινής Βελεσιώτου όρθωσε ανάστημα μέσα στη δύσκολη εποχή που βιώνει σήμερα η Ελλάδα. Ο ίδιος, μόλις το άκουσα μελοποιημένο, ένιωσα μέσα μου μια λύτρωση. Δεν ήξερα ότι θα είχε μια τόσο μεγάλη πορεία. Την πορεία την καθορίζει η κοινωνία, όταν ένα τραγούδι αγκαλιάζεται ταυτόχρονα από τόσους πολλούς ανθρώπους.
-Ο όρος «έντεχνο τραγούδι» είναι εφεύρεση του Μάνου Χατζιδάκι. Δεν έχει σημασία ο όρος, αλλά η αξιοπρέπεια στην τέχνη. Ομολογώ ότι υπάρχουν τραγούδια που είναι τόσο ευτελή σε στίχο και μουσική, που πραγματικά ντρέπομαι. Και σίγουρα αυτά τα τραγούδια δεν είναι καθόλου «έντεχνα». Για εμένα δεν είναι καν τραγούδια. Είναι, απλώς, μια υποκουλτούρα και μια ντροπή για τη χώρα μας.
-Δηλώνω αιώνιος θαυμαστής της μελοποιημένης ποίησης, ειδικά το αποτέλεσμα της δουλειάς συνθετών και ποιητών/στιχουργών που ακούνε στο όνομα Γιάννης Μαρκόπουλος, Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Σταύρος Ξαρχάκος, Χρήστος Λεοντής, Δήμος Μούτσης, Γιώργος Σεφέρης, Οδυσσέας Ελύτης, Νίκος Γκάτσος, Μάνος Ελευθερίου, Μιχάλης Μπουρμπούλης, Κώστας Τριπολίτης και άλλοι. Η σημερινή γενιά άλλοτε παίρνει τη σκυτάλη από τους προαναφερθέντες, άλλοτε, όμως, χάνεται σε μια αναζήτηση σύγχρονων ήχων και λέξεων, αναζήτηση που δεν είμαι σίγουρος αν θα έχει μια κάποια αξία. Υπάρχουν σημαντικοί νέοι δημιουργοί, υπάρχουν, όμως, και προσπάθειες που δεν βασίζονται στα σωστά θεμέλια, ώστε να δημιουργηθεί μια νέα σχολή. Ίσως η τεχνολογία να έχει πάρει τη θέση των βιωμάτων που είχαν οι παλαιότεροι. Αισθάνομαι μια αδυναμία αληθινής έμπνευσης, μιας έμπνευσης που να πηγάζει από σημαντικά βιώματα. Πάντα, όμως, περιμένουμε μια υπέρβαση ή μια απρόσμενη έκπληξη. Πιστεύω πολύ στη δύναμη της χαρισματικότητας.
-Πολύ σύντομα δρομολογείται ένας νέος δίσκος με τίτλο «Χωρίς αφέντες», σε μουσική της νέας συνθέτριας Σοφίας Νάτσιου. Θα συμμετέχουν ερμηνευτικά: Παντελής Θαλασσινός, Φωτεινή Βελε- σιώτου, Βασίλης Λέκκας, Μπέττυ Χαρλαύτη, Λιζέτα Καλημέρη, Κατερίνα Δούκα, Αρετή Κετιμέ, Εύη Σιαμαντά και οι κυπριακής καταγωγής Άννα Χρυσάνθου και Γεώργης Τσιουρή. Επίσης, ετοιμάζω νέα τραγούδια σε μουσική Σταύρου Σιόλα, συνεργασίες με τον συνθέτη Γρηγόρη Πολύζο (με ερμηνεύτρια τη Μαρία Κρασοπούλου), με τη Βάσω Αλαγιάννη (με ερμηνεύτρια τη Σαβέρια Μαργιολά) και άλλες συνεργασίες που δεν μπορούν να ανακοινωθούν ακόμα. Και, τέλος, πρόκειται να πραγματοποιηθούν δύο συναυλίες, μία στην Κύπρο και μία στη Νέα Υόρκη, με θέμα τα τραγούδια και τα ποιήματά μου. Τα τραγούδια θα τα ερμηνεύσουν οι καλλιτέχνες που ήδη τα ερμηνεύουν. Τα ποιήματα θα τα απαγγείλουν ηθοποιοί. Θα είναι το πρώτο καλλιτεχνικό μου παρόν στην Κύπρο, μετά από πολλά χρόνια απουσίας και πρόκειται για μία εκδήλωση που θα με κάνει να επιστρέψω ξανά στις ρίζες μου…