Η ανάκτηση της ελληνικής παιδείας αποτελεί αντίδοτο στην πολιτισμική υστέρηση
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, η 11η Σεπτεμβρίου του 2001 σημάδεψε τις ψυχές όλων μας και μας μπόλιασε με το το αρνητικό συναίσθημα του φόβου και της ανασφάλειας για το συνάνθρωπο και τη ζωή. Άλλαξε τον κόσμο και τον καθένα από εμάς για πάντα. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, η ανθρωπότητα βίωσε μεγάλες φυσικές καταστροφές που προκάλεσαν τεράστιες απώλειες σε ζωές και εξακολουθεί δυστυχώς να βιώνει πολέμους και βίαιες πράξεις. Ωστόσο, η τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου υπήρξε η πιο εγκληματική συνειδητή πράξη εναντίον της ανθρωπότητας και του ανθρωπισμού.
Όμως, ο φόβος, η ανασφάλεια και η προκατάληψη διχάζουν και απομονώνουν τον άνθρωπο και οδηγούν στην αδράνεια. Αντίδοτο στο φόβο και τη σύγχυση που επικρατούν σήμερα και στα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα, είναι οι αξίες που εμπεριέχει ο αυθεντικός ουμανισμός της πολιτιστικής παρακαταθήκης του Ελληνισμού.
Γι’ αυτό και υψίστης σημασίας προτεραιότητά μας πρέπει να αποτελέσει η επαναφορά και ανάκτηση της ελληνικής παιδείας, καθώς διδάσκει στάση ζωής, αγάπη, αλληλεγγύη, σεβασμό στο συνάνθρωπο, επικράτηση της λογικής, του διαλόγου και της ειρηνικής συνύπαρξης λαών.
Ως Ελληνοαμερικανοί διαθέτουμε δύο πλεονεκτήματα: αφενός εκπροσωπούμε στη δεύτερη πατρίδα μας στις Η.Π.Α, το σύστημα των ανθρωπιστικών Ελληνικών αξιών που γέννησαν τον Δυτικό Πολιτισμό και τη Δημοκρατία και αφετέρου ζούμε στην ηγετική χώρα του κόσμου που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την Αλλαγή. Η 11η Σεπτεμβρίου δεν θα περάσει ποτέ στη λήθη. Η μνήμη της, όμως, ας αποτελεί έναυσμα περισυλλογής και πνευματικής υπέρβασης. Ας συνειδητοποιήσουμε, πρώτα από όλα, ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ENA.
Είμαστε κύτταρα της ίδιας παγκόσμιας κοινωνίας, στην οποία το μέρος επηρεάζει το σύνολο. Η πραγματική Δημοκρατία και Ελευθερία του ανθρώπου στηρίζεται στην ελευθερία της βούλησης, τόσο σε ατομικό όσο και συλλογικό επίπεδο. Και στα δύο επίπεδα είμαστε συνυπεύθυνοι τόσο για τον κόσμο στον οποίο ζούμε, όσο και για τον κόσμο που συνδιαμορφώνουμε για τις μελλοντικές γενεές.
Με τις σκέψεις αυτές εκφράζω, για μία ακόμη φορά, την αλληλεγγύη μου στις χιλιάδες οικογένειες που έζησαν τον εφιάλτη και βιώνουν ακόμη το τραύμα της απώλειας των αγαπημένων τους και ευγνωμοσύνη σε όσους έδειξαν αυταπάρνηση και αυτοθυσία για το συνάνθρωπο τον Σεπτέμβριο του 2001.
Θ. Γ. Σπυρόπουλος, Πρόεδρος Ιδρύματος
«Τεντ και Έρικα Σπυρόπουλος»
