CRISIS
U.S.A. & E.U.
Για να αποφύγω τα ήδη γνωστά, δεν θα αναλύσω το γεγονός ότι οι Η.Π.Α. είναι εδώ και πολύ καιρό ένα ενιαίο κράτος με ενιαία φωνή προς τα έξω, αλλά και ενιαία φωνή προς το εσωτερικό των πολιτών της. Πράγμα που της επέτρεψε στο πέρασμα του χρόνου να είναι σήμερα η μοναδική υπερδύναμη.
Στον αντίποδα η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση ή όπως (κατά το σχεδιασμό προβλέπετο ως Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης) βρίσκονται ακόμη σε εμβρυακό στάδιο και σε τέτοια κρίση ώστε να κινδυνεύει το έμβρυο να αποβληθεί.
Η μόνη ανθηρή και κυρίαρχη σήμερα χώρα-πολιτεία της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης είναι η Γερμανία και το ερώτημα που γεννάται δεν είναι αν η Γερμανία διαχειρίζεται την κρίση με προκλητικά σκανδαλώδη τρόπο προς όφελός της, αλλά εάν η Ευρώπη και με ποιους όρους θα απελευθερωθεί εκ νέου από τη Γερμανία.
Οι χώρες της ευρωζώνης φωτοχοποιούνται και βρίσκονται στο όριο της χρεοκοπίας μεταξύ άλλων, λόγω της πίεσης που επιφέρει το ευρώ στην ανταγωνιστικότητά τους και της ασφυκτικής επικυριαρχίας των Γερμανών απέναντι στην Ευρώπη.
Προβληματισμό δημιουργούν οι ολοένα αυξανόμενες φωνές στο εσωτερικό των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης περί επανασύστασης με άλλους όρους –κατακτητικά πάντως- ενός νέου καινούργιου Ράιχ και ότι η Ευρώπη διαλύεται λόγω Γερμανίας.
Μιλούμε πια για ευρωπαϊκή αποσύνθεση από την ολοένα και μεγαλύτερη δημοσιονομική ασφυξία που επιβάλλεται από τη Γερμανία και αναφλέγει την περιφέρεια της Ευρώπης, τρίζοντας συθέμελα το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Είναι πολιτικό λάθος να πιστεύει κανείς ότι οι Γερμανοί είναι αξιότερος, δυνατότερος, εργατικότερος λαός από τους Γάλλους, τους ΄Αγγλους, τους Ιταλούς, τους ΄Ελληνες, τους Πορτογάλους, τους Ισπανούς ή άλλους.
Τέτοιες σχέσεις και εκτιμήσεις οδηγούν αβίαστα στην αποδοχή των θεωριών περί αρίας φυλής και άλλων τέτοιων ρατσιστικών θεωρημάτων.
Επαναφέρω στο σημείο αυτό την ιστορική μνήμη.
Μετά από δύο παγκοσμίους πολέμους οι Γερμανοί ξεχνούν ότι η θέση τους σήμερα στην Ευρώπη οφείλεται (πέραν των χαρισμάτων που ως λαός διαθέτουν) στην Αμερικανική βοήθεια και στην στάση πληρωμών που η Γερμανία τον τελευταίο αιώνα τρεις φορές κήρυξε!!!
Α) Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης επέζησε από το 1924 μέχρι το 1929, αποκλειστικά με δανεικά από την Αμερική. Η δανειακή πυραμίδα κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των Η.Π.Α. εξαφανίστηκαν. Η ζημιά για τις Η.Π.Α. αλλά και παγκόσμια, τεράστια.
Β) Το ίδιο και μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο οι Η.Π.Α. φρόντισαν (μεγαλόψυχα) να μην καταβάλει καμιά αποζημίωση (με ελάχιστες εξαιρέσεις) η Γερμανία, μεταθέτοντας την πληρωμή όταν και εάν ενωθούν η ανατολική με τη δυτική Γερμανία.
Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για τη Γερμανία και η οικονομική βάση για το μεταπολεμικό γερμανικό θαύμα.
Γι΄ αυτό το θαύμα, θύματα ήταν όλα τα κράτη, που αναγκάστηκαν να αποποιηθούν τα δικαιώματά τους.
Γ) Η Γερμανία ξεχνάει και την τρίτη στάση πληρωμών της το 1990. Ναι το 1990, ο τότε Καγκελάριος Köln αρνήθηκε να υλοποιήσει την συμφωνία του Λονδίνου του 1953.
Η Συμφωνία προέβλεπε ότι οι γερμανικές αποζημιώσεις στην περίπτωση επανένωσης των Γερμανών, θα τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση.
Η Γερμανία όχι μόνο δεν πλήρωσε στην Ελλάδα αποζημιώσεις πολεμικές, αλλά ούτε καν επέστρεψε το χρυσό της Ελλάδας που έκλεψε, ούτε βέβαια τα αναγκαστικά κατοχικά δάνεια. Αυτό βέβαια δεν είναι κούρεμα, αλλά ξύρισμα, που φτάνει στο επίπεδο λαμπερής φαλάκρας.
Δ) Η Γερμανία αιματοκύλισε δύο φορές τον κόσμο. Και τη δεύτερη φορά ήταν πόλεμος αφανισμού και εξολόθρευσης. Οι εχθροί της αποποιήθηκαν των δικαιωμάτων τους.
Το ότι η Γερμανία έχτισε το θαύμα της στις πλάτες άλλων ευρωπαίων, δεν το έχουν ξεχάσει οι λαοί, ούτε οι Έλληνες.
Η προοπτική ανάκλησης της ιστορικής μνήμης στους λαούς της Ευρώπης εξαιτίας της καθημερινής κλιμακούμενης επιθετικής συμπεριφοράς των Γερμανών δυστυχώς κινδυνεύει να μεταδοθεί σαν μεταδοτική νόσος στους λαούς της Ευρώπης με εφιαλτικά αποτελέσματα.
Σ’ αυτό το κλιμακούμενα δυσοίωνο τοπίο στην Ευρώπη τουλάχιστον εμφανώς απουσιάζουν οι Η.Π.Α., λέω εμφανώς γιατί προφανώς δεν έχω πληροφορίες για το πώς θα τοποθετηθεί η υπερδύναμη σε όλα αυτά ή αν θα επιτρέψει ή θα σταματήσει το κλίμα αποστροφής πια προς την πολιτική της Γερμανίας που δημιουργήθηκε, από τον μεγαλοϊδεατισμό επικυριαρχίας της Γερμανίας απέναντι στους ευρωπαϊκούς λαούς ιστορικά αποδεδειγμένη.
Εν πάση περιπτώσει, αν η Γερμανία αναγκαστεί να πληρώσει τις χρεοκοπίες της και τα σκάνδαλα που δημιούργησαν οι γερμανικοί οικονομικοί της κολοσσοί, δεν θα της μείνει ούτε ένα παλιό γερμανικό μάρκο, γιατί κι εμείς σαν ΄Ελληνες πέρα από τις δικές μας ευθύνες, οι οποίες υπάρχουν, δεν μπορούμε να αποσιωπούμε τα γεγονότα της αναισθησίας της Φράου-Μέρκελ απέναντι στην Siemens που κατέκλεψε τον ελληνικό λαό για τα Leopard με τις σκουριασμένες κάνες, τα υποβρύχια που γέρνουν, τα τρένα που είναι για άλλο πλάτος γραμμών και πολλά άλλα με τα οποία καταλήστευσαν δωροδοκώντας αχρείους πολιτικούς, τον ελληνικό λαό και τη χώρα.
Ενδιαφέρον επίσης έχει ότι σύμφωνα με τα οικονομικά στοιχεία της Bundesbank η «δήθεν βοήθεια» προς την Ελλάδα με το πρόγραμμα διάσωσης, απέφερε μέχρι τώρα κέρδη πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ στις γερμανικές τράπεζες, με αποτέλεσμα η βοήθεια να μην είναι βοήθεια αλλά τοκογλυφικός δανεισμός που καμιά σχέση δεν έχει με την ηθικολογία της Φράου απέναντί μας.
Υπάρχει λοιπόν επιτακτική ανάγκη το ελληνικό Lobby, οι ελληνοαμερικανικές οργανώσεις που έχουνε λόγο και ακούγονται από τα κέντρα λήψης αποφάσεων των Η.Π.Α. –αν δεν το έχουν κάνει ήδη- να αναδείξουν προς τις Η.Π.Α. και αυτήν την διάσταση του θέματος, ότι δηλαδή η χώρα και ο λαός που δύο φορές αναίτια αιματοκύλισαν τον κόσμο, επιχειρούν να επαναφέρουν με άλλη μορφή αυτό που δεν κατάφεραν με δύο πολέμους και ότι η αμερικανική πολιτική έχει τη δύναμη και πρέπει να σταματήσει την ακραία επιθετικότητα της Γερμανίας απέναντι σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, με την ανοχή ή την αδιαφορία της Ρωσίας και τις ορέξεις της Κίνας, που απροκάλυπτα εκδηλώνονται.
Οι ΄Ελληνες ξέρουν να πρωτοπορούν αλλά κυρίως οφείλουν να διδάσκονται και από τον Θουκυδίδη.
Οι πολιτικοί αναλυτές στο State Department αλλά και στις άλλες υπηρεσίες των Η.Π.Α., τον χρησιμοποιούν ως εργαλείο ανάλυσης του πολιτικού φαινομένου της ειρήνης και του πολέμου.
Οφείλουν και πρέπει να δώσουν το μήνυμα στη μεγάλη φίλη χώρα, την υπερδύναμη του κόσμου ότι κινδυνεύει να διαλυθεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα εξαιτίας της Γερμανίας. Ότι η Γερμανία ιστορικά έχει αποδειχθεί αναξιόπιστος εταίρος, ότι ξυπνούν ιστορικές μνήμες, οι κοινωνικές εκρήξεις στις χώρες του Νότου αλλά και του βορρά έχουν ήδη αρχίσει να εκδηλώνονται και να αναβιώνουν οι ιστορικές έχθρες του Α και Β παγκοσμίου πολέμου μεταξύ των λαών στις πλάτες των οποίων χτίστηκε το γερμανικό θαύμα.
Κι εδώ εκφράζω την προσωπική μου γνώμη, θα προτιμούσα να είμαι ακόμα ένα αστέρι ως πολιτεία στη σημαία των Η.Π.Α. παρά ως ευρωπαϊκή επαρχία κάτω από την μπότα και την θεωρία της αρίας φυλής των Γερμανών ή του διαφαινόμενου καινούργιου άξονα.
Τέλος σε καμία περίπτωση η διαφαινόμενη συνεργασία Γερμανίας-Κίνας, δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής του Αμερικανικού παράγοντα να ξεπουληθούν έργα υποδομής και πλουτοπαραγωγικές πηγές (π.χ. Λιμάνι Πειραιά, Θεσσαλονίκης, υδρογονάνθρακες κ.λ.π.) σε δυνάμεις ανεξέλεγκτα ανταγωνιστικές, (Γερμανοκινεζικές).
Σε κάθε περίπτωση αμερικανορωσικές (π.χ. ΕΧΧΟΝ-ROSONEFT)συμμαχίες θα πρέπει να θεωρούνται ευνοϊκά προτιμητέες.
Κλείνοντας αυτό μου το άρθρο ζητώ την κατανόηση του αναγνώστη εάν η ανάλυση μου σε ορισμένα σημεία της φαίνεται να είναι οξεία και να ασκεί δριμεία κριτική πρέπει όμως να εκτιμηθεί και να κατανοηθεί κάτω από το κλίμα της σημερινής πολιτικής οικονομικής συγκυρίας που βιώνουμε στην Ελλάδα αλλά και σ’ όλη την Ευρώπη.
Υ.Γ Μετά την ολοκλήρωση του ως άνω κειμένου επενέχθη το νέο ατιμωτικό χτύπημα των Γερμανών κατά της Κυπριακής οικονομίας που επιβεβαιώνει κατά τη γνώμη μας τις αναλύσειςτων ως άνω αναγραφέντων.Γι’αυτό και το παραπάνω άρθρο δεν σχολιάζει το γεγονός.Θα επανέλθω σύντομα.
photo credit: acus.org
