Φίλε Παύλο,
Το συνημμένο ποίημα Εκεχειρία είναι για την πρόσφατη υπογραφή της φετινής Ολυμπιακής Εκεχειρίας,
και το ποίημα Ανάσταση είναι για το Ορθόδοξο Πάσχα που έρχεται και την πιθανή Ανάσταση της Ελλάδας.
Καλή Ανάσταση!
Χρήστος Κ. Ευαγγελίου
Εκεχειρία
Τον δόλιχο, τον μακρινό το δρόμο,
στης Αρκαδίας δύσβατα βουνά,
να τρέξεις, με δισάκκι για τον ώμο,
Εκεχειρίας λόγια ιερά!
Ελλήνων τις φυλές να τις καλέσεις,
σ’ Ολυμπιάδας Νέας τη γιορτή,
τις ψυχοφθόρες έχθρες ν’ αφαιρέσεις,
βαρύτιμο της δόξας το κλαδί!
Ν’ αφήσουνε Διασποράς τα μέρη,
της αποικίας πλούσια ζωή,
πατρίδας νόστος πίσω να τους φέρει,
σ’ Ελληνισμού κοιτίδα και πηγή.
Κι αν δεις τον Αλφειό να κυνηγάει
της νύμφης Αρετούσας τη θωριά,
σαν εραστής να της χαμογελάει,
στης Αρκαδίας δάση τα πυκνά;
Του δρόμου σου σταμάτησε τη φόρα
και μιας πηγής το δροσερό νερό
πιες με χαρά, χαριτωμένη ώρα,
στήσε με τις Δρυάδες το χορό!
Γλυκιά ζωή για τους θνητούς, αν τύχει
Εκεχειρίας ο καλός καιρός,
ευδαιμονία μ’ αρετής την πήχη
μετρά της Ολυμπίας ο Θεός.
Χ, Κ, Ε.
Ανάσταση
Ελλάδα, ηλιογέννητη, χιλιοτραγουδισμένη,
Χρόνος με περιπέτειες την έχει φορτωμένη.
Σαν Ήλιος μεσουράνιος, κατά την Δύση γέρνει,
μ’ από τον Άδη ξεπηδά κι Ανάσταση μας φέρνει!
Δύση με την Ανατολή, θα σμίξουνε και πάλι
στης Μεσογείου να νερά, για της Ελένης κάλλη.
Θα χτυπηθούν σαν λέαινες, πολύ θα φαγωθούνε,
για της Ελλάδος έπαθλο θα συναγωνιστούνε!
Ελληνικός ο Παρθενών και της Αγιά-Σοφίας
Ναός, το νέο καύχημα της Παλιγγενεσίας.
Από παντού βαρβαρικά στίφη την περιβάλλουν,
ως βράχος αντιστέκεται και δεν την καταβάλλουν.
Εκεί που φαίνεται ψυχρό, χωρίς ψυχή το πτώμα,
ξαναπετάγεται θερμό και ζωντανό το σώμα!
Δικός της ο Θεμιστοκλής, Διάκος και Λεωνίδας,
Αλέξανδρος και Περικλής, Θαλής και Πελοπίδας.
Ζωή, χωρίς τη Λευτεριά, δεν έχει καν αξία,
για την Ελληνική καρδιά, που γράφει ιστορία.
Δύσκολο δείχνει να δεθεί σε μιας Ευρώπης άρμα,
όσο μπορεί θ’ αντισταθεί, θαυμάσιο το πράγμα!
Οι Βόρειοι χαιρεκακούν, δεν την καταλαβαίνουν,
Νότιοι την επικροτούν, χωρίς να παραβγαίνουν.
Ρωσία και Αμερική την θεωρούν δική τους,
πρόθυμες να συνεργαστούν, να σώσουν την τιμή τους!
Ισορροπεί περίεργα, σαν Γαία τη Μητέρα,
ανάμεσα στα Τάρταρα και Ουρανό Πατέρα.
Σαν το Χριστό σταυρώνεται, βλέμματα μισοκλείνει,
μα ξάφνου παίρνει δύναμη κι Ανάσταση μας δίνει!
- K. E.
