Ευχή=Wish
Του λάκκου πέφταν οι θρακιές και το αρνί στη σούβλα
ροδοκοκκίνισε καλά, σαν της μηλιάς το μήλο.
Προτού το βγάλουν και στρωθεί πασχαλινό τραπέζι,
ένα ποτήρι, το στερνό, του λάκκου είχε μείνει.
Σήκωσε, με το χέρι του, τ’ ολόγιομο ποτήρι
κι έσταξε λίγο καταγής για τις ψυχές τις κάτω!
Το τσούγκρισε με τα παιδιά, τ’ αδέρφια και τ’ ανίψια,
κι ύστερα τα ξεστόμισε, τέτοια γλυκά δυο λόγια:
«Χριστός Ανέστη, σ’ όλους σας, μα τούτο θα το πιούμε
εις την υγεία τ’ αδερφού, που ’ναι ξενιτεμένος!
Η ξενιτιά κι ο θάνατος μια πιθαμή απέχουν!
Αυτοί που το κατάλαβαν, το μυστικό κατέχουν.
Αχ, φεύγεις γρήγορα ζωή! Αγάπη μόνο μένει,
ξενιτεμένου γυρισμό στερνή να περιμένει!
Το μέλι και τη ζάχαρη, σταφύλι, την αγάπη,
τα τέσσερα δοκίμασα, διάλεξα την αγάπη!
Να ’ταν τα νιάτα δυο φορές και τέσσερις και πέντε,
πάλι δε φτάνανε, μαθές, αγάπη να χορτάσεις!
Του χρόνου να ’μαστε καλά, να ψήσουμε και πάλι,
να φιληθούμε γκαρδιακά κι αγάπη να χαρούμε!»
Τα δάκρυα που κύλησαν σκουπίζοντας στραγγίζει
το ποτηράκι, δώρημα του θείου Διονύσου!
Να πάει μονοκοπανιά, της ξενιτιάς η πίκρα,
και στην καρδιά να θρονιαστεί «Αδερφική Αγάπη!»
- Ο Χρήστος Ευαγγελίου είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πaνεπιστήμιο Towson της Πολιτείας Maryland
