1
Νεοφανής χούντα, τρομοκράτηση και σωματική βία στο ΔΠΘ
Ανοικτή Επιστολή Αναπλ. Καθ. Γ. Παύλου προς τον Υπουργό Παιδείας
Ξάνθη, 5 Φεβρουαρίου 2017
Πρoς
Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων
Αξιότιμο κ. Κωνσταντίνο Γαβρόγλου
Κοινοποίηση:
Εξοχώτατο Προέδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ.κ. Προκόπη Παυλόπουλο
Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Αλέξη Τσίπρα
Υφυπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Κωνσταντίνο Ζουράρι
Υφυπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Δημήτριο Μπαξεβανάκη
Τα Μέλη της Βουλής των Ελλήνων
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων,
Στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, συμβαίνουν περίεργα, παράλογα και επικίνδυνα πράγματα. Όχι μόνο επικρατεί κλίμα διάλυσης, ασκείται λογοκρισία, τρομοκράτιση, εκφοβισμός, αλλά -πολύ χειρότερα- τίθεται σε κίνδυνο ακόμη και η σωματική ακεραιότητα φοιτητών και μελών ΔΕΠ. Επειδή η Διοίκηση του ΔΠΘ έχει τεράστια ευθύνη για τα τεκταινόμενα και ακολουθεί πολιτική συγκάλυψης, η ελληνική Πολιτεία -και το καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων- καλείται να λάβει στα χέρια της την υπόθεση του ΔΠΘ. Διότι αυτοί που είναι αίτιοι και προκάλεσαν και προκαλούν με την συμπεριφορά των και την στάση των την καταρράκωση της ακαδημαϊκής ζωής δεν μπορούν να είναι συγχρόνως και αυτοί που θα την εξυγιάνουν. 2
Μία μικρή μειοψηφία δήθεν αριστερών φοιτητών με την ανοχή και της Διοίκησης του ΔΠΘ έχει καταστεί η «συγκυβέρνηση» και η μάστιγα της πανεπιστημιακής ζωής στο ΔΠΘ.
Ως ακαδημαϊκός δάσκαλος είμαι υποχρεωμένος απέναντι στην ελληνική κοινωνία και την ελληνική Πολιτεία να καταγγείλω γεγονότα επικίνδυνης σωματικής βίας, ψυχολογικής και λεκτικής τρομοκράτησης στο ΔΠΘ, τα οποία συγκαλύπτονται από τη διοίκηση του ΔΠΘ. Και το πράττω αυτό προκειμένου να μην επαναληφθούν στο ΔΠΘ τα τραγικά γεγονότα του Βαγγέλη Γιακουμάκη της Γαλακτοκομικής Σχολής των Ιωαννίνων.
Τα γεγονότα αυτά η Διοίκηση του ΔΠΘ τα προσπερνά «σφυρίζοντας» αδιάφορα ή σείοντας τη δαμόκλειο σπάθη της ΕΔΕ πάνω από το κεφάλι όσων νοιώθουμε την ευθύνη και έχουμε το θάρρος να τα ξεσκεπάσουμε.
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ, όλα όσα ζούμε ως μέλη ΔΕΠ και ως φοιτητές στο ΔΠΘ, καθώς και τα στοιχεία τα οποία έχω συλλέξει τον τελευταίο χρόνο και τα οποία θα θέσω υπόψιν σας, δείχνουν πως η Διοίκηση του ΔΠΘ ευρίσκεται δυστυχώς σε μία απαράδεκτη διαπλοκή και σε ένα επικίνδυνο «αλισβερίσι» με μία μικρή μεν δυναμική και αδίστακτη δε μειοψηφία δήθεν αριστερών φοιτητών, που ουσιαστική προσβάλλουν το αληθινά δημοκρατικό φοιτητικό κίνημα. Η Διοίκηση του ΔΠΘ φέρει ακεραία την ευθύνη του ότι έχει μετατρέψει το Πανεπιστήμιο Θράκης σε χώρο φόβου και τρόμου απέναντι σε όποιον φοιτητή ή μέλος ΔΕΠ δεν είναι διατεθειμένος να σκύψει το κεφάλι στους λίγους μεν, δυναμικούς και με ισχυρές «πλάτες» δε, μικρούς και δήθεν αριστερούς τυραννίσκους του ΔΠΘ. Προφασίζεται πως δεν βλέπει την παράλογη, αντιακαδημαϊκή και επικίνδυνη, για την ψυχική και σωματική ακεραιότητα φοιτητών και μελών ΔΕΠ, συμπεριφορά τόσο μίας μειοψηφίας φοιτητών όσο και της ιδίας, η οποία ανέχεται και ενθαρρύνει με τον τρόπο της το κλίμα τρομοκράτησης, αποκομίζοντας βεβαίως τα δικά της ωφέλη από την όλη κατάσταση.
Η Εισαγγελία Ξάνθης, η οποία διενεργεί κύρια ανάκριση για κακουργηματικές πράξεις, έχει στα χέρια της βίντεο, το οποίο τράβηξε -με κίνδυνο της ζωής του- στις 3 Απριλίου 2016 άγνωστος φοιτητής του ΔΠΘ, και στο οποίο αποκαλύπτεται πως η ζωή φοιτητών και μελών ΔΕΠ στο ΔΠΘ δεν είναι πλέον ασφαλής.
Στο βίντεο αυτό φαίνονται 25-30 δήθεν αριστεροί φοιτητές της Πολυτεχνικής Σχολής του ΔΠΘ σε «δράση» ως ομάδες κρούσης και καταστολής, ως άτυπα «φοιτητικά ΜΑΤ» και ως άλλη «Γκεστάπο» να καταδιώκουν στους χώρους του τμήματος ΗΜΜΥ συμφοιτητές των, και όσους εξ’ αυτών δεν πρόλαβαν να διαφύγουν, να τους συλλαμβάνουν, να τους σέρνουν στο έδαφος, να τους κλωτσούν μετά μανίας στο πρόσωπο και σε όλο το σώμα τους, προς σωφρονισμό των. Δύο δε εκ των αγρίως δαρθέντων φοιτητών του ΔΠΘ προσκομίσθηκαν αιμόφυρτοι με ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο Ξάνθης.
Η διοίκηση του Νοσοκομείου κάλεσε, ως ώφειλε, την αστυνομία, η οποία υπέβαλε αυτεπάγγελτα μηνύσεις στους δράστες. Σύμφωνα με μαρτυρίες των δαρθέντων φοιτητών, όταν η αστυνομία ζήτησε την συνδρομή του Πανεπιστημίου για την ταυτοποίηση των υπευθύνων για τους ξυλοδαρμούς φοιτητές, το Πανεπιστήμιο 3
αποδείχθηκε απρόθυμο, όπως και οι ίδιοι οι αστυνομικοί επιβεβαίωσαν, να συμβάλει στην διευκόλυνση του έργου της ταυτοποίησης.
Ανεξάρτητα από τα γεγονότα της 3ης Απριλίου 2016, και ένα μήνα περίπου πριν από αυτά, υπήρξαν αντίστοιχα γεγονότα στην σχολή Αρχιτεκτόνων του ΔΠΘ, όταν φοιτητής σύρθηκε στα καμαρίνια των Εργαστηρίων της Αρχιτεκτονικής Σχολής στην Ξάνθη, όπου υπέστη άγριο ξυλοδαρμό από «γνωστούς – άγνωστους» που συνοδεύονταν από συμφοιτητή τους ο οποίος και τους υπέδειξε το θύμα των. Μετά το γεγονός αυτό οι δράστες έφυγαν ανενόχλητοι. Φεύγοντας ο «συνοδός» φοιτητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων, τον προειδοποίησε πως εάν τολμήσει να μιλήσει θά υποστεί χειρότερα. Ο άγρια δαρθείς φοιτητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων παρέμεινε επί τρεις ημέρες κλεισμένος στο δωμάτιο του με διαρκή αιμορραγία στην μύτη και ιλίγγους, και δεν προσέφυγε στο Νοσοκομείο φοβούμενος τα χειρότερα βάσει της προειδοποίησης των δραστών του ξυλοδαρμού του.
Ως πρόσωπο με ιστορία στην ελληνική Πανεπιστημιακή κοινότητα, γνωρίζετε, Κύριε Υπουργέ, καλύτερα από κάθε άλλον, πως το Δημόσιο Πανεπιστήμιο δεν είναι ιδιωτική περιουσία ούτε του Πρύτανη, ούτε της Διοίκησης, ούτε των μελών ΔΕΠ. Είναι ιδιοκτησία του ελληνικού λαού, ο οποίος με τους φόρους του μάς αμείβει με υψηλούς μισθούς προκειμένου να προσφέρουμε στα παιδιά του παιδεία, εκπαίδευση, εξειδίκευση, και να τα αποδώσουμε στην κοινωνία ως άξιους επιστήμονες και ενάρετους πολίτες. Όμως, με θλίψη μου, διαπιστώνω πως αυτά έχουν ξεχαστεί τον τελευταίο καιρό από την Διοίκηση του ΔΠΘ, η οποία φέρεται ωσάν τα μέλη ΔΕΠ να είναι υπάλληλοί της, και ωσάν το ΔΠΘ να είναι προσωπική και οικογενειακή ιδιοκτησία της.
Εις μάτην, δυστυχώς, προσπάθησα τον τελευταίο χρόνο να επισημάνω καλόπιστα, και με πολύ σεβασμό, τα ζητήματα αυτά στην Διοίκηση του ΔΠΘ. Έτσι, ως δημόσιος λειτουργός που επί σαράντα συνεχή χρόνια ζω και εργάζομαι στο ακριτικό ΔΠΘ, οφείλω να ενημερώσω τόσο εσάς όσο και όλη την ελληνική Πολιτεία για όσα θλιβερά πράγματα καθημερινώς γίνομαι μάρτυρας εδώ στο ΔΠΘ. Η κατάσταση έχει φθάσει πλέον στο απροχώρητο, έτσι που δεν είναι δυνατόν ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι να σιωπούμε, όσο και αν η Διοίκηση του ΔΠΘ προσπαθεί με απαράδεκτες για το ακαδημαϊκό ήθος πράξεις και ενέργειες, να μας τρομοκρατήσει μέσω ποικίλων απειλών, συκοφαντιών, αναστολής ακαδημαϊκών καθηκόντων, ΕΔΕ, μηνύσεις, κατάργηση του πανεπιστημιακού ταχυδρομείου και απαγόρευση της ενδοπανεπιστημιακής επικοινωνίας, ή ό,τι άλλο, προκειμένου να μας κλείσει τα στόματα και να μας επιβάλει μία πρωτόγνωρη για τα πανεπιστημιακά δεδομένα πανεπιστημιακή χούντα δικτατορικής φύσεως.
Μετά τα τραγικά αυτά γεγονότα, και διαπιστώνοντας πως η Διοίκηση του ΔΠΘ όχι μόνο δεν μπορεί να ακούσει καλόβουλες και καλόπιστες παραινέσεις για κρίσιμα θέματα ακαδημαϊκής ελευθερίας λόγου και σκέψης, ποιότητας σπουδών, αλλά αντιθέτως -και εντέχνως- συγκαλύπτει ό,τι την εκθέτει και την αποδεικνύει αδύναμη και ανίκανη να προστατεύσει την ακαδημαϊκή ζωή απο κάθε μορφή 4
κατατρομοκράτησης, είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε στο τραπέζι όλη την εικόνα που έχουμε μπροστά μας για αυτήν.
Η Διοίκηση του Πανεπιστημίου Θράκης, απαρτιζόμενη εδώ και σχεδόν 20 και πλέον χρόνια από τα ίδια σχεδόν πρόσωπα, έχει κατορθώσει να δημιουργήσει όρους διαρκούς επιβίωσης των ιδίων στελεχών της αλλά και συγκεκριμένων μελών ΔΕΠ στε διοικητικές θέσεις, διανέμοντας προνόμια και ό,τι άλλο. Το γεγονός αυτό είναι τελείως απαράδεκτο για πανεπιστημιακούς δασκάλους, οι οποίοι πάνω από όλα έχουν ως ιερό σκοπό την παιδεία, την έρευνα και την εκπαίδευση, και μόνον δευτερευόντως μετέχουν και διοικητικών θέσεων, χωρίς αυτό να είναι ο κύριος σκοπός της πανεπιστημιακής των ζωής.
Εδώ πλέον έχουν αντιστραφεί οι όροι. Κάποιοι συνάδελφοι έχουν ξεχάσει τον ακαδημαϊκό εαυτό των και το νόημα της ζωής των είναι πλέον η Διοίκηση. Αυτό είναι άκρως επικίνδυνο και προκαλεί τεράστιες παρενέργειες στον Πανεπιστημιακό χώρο. Μέλη της Διοίκησης ή συγγενικά των πρόσωπα, όπως πληροφορούμεθα από τα ΜΜΕ, μετέχουν σε ιδιωτικές κερδοσκοπικές εταιρείες που σχετίζονται εμμέσως ή αμέσως με το Πανεπιστήμιο. Αυτό, ακόμη και αν γίνεται νόμιμα, συνιστά πλήρη καταρράκωση της ακαδημαϊκής ζωής. Διότι το υψηλό ακαδημαϊκό ήθος επιβάλλει τουλάχιστον αποχή από την Διοίκηση του ΔΠΘ, αν υπάρχει με οιοδήποτε τρόπο ιδιωτική κερδοσκοπική σχέση μελών ΔΕΠ με αυτό.
Εάν, δηλαδή, με οιοδήποτε τρόπο εγώ ο ίδιος ή συγγενικά μου πρόσωπα έχουμε οποιαδήποτε κερδοσκοπική σχέση με το Πανεπιστήμιο μέσω ιδιωτικών επιχειρήσεων, τουλάχιστον πρέπει να εμφορούμαι από το ήθος να μην μετέχω στην Διοίκηση του Πανεπιστημίου. Διότι αλλιώς επιβεβαιώνεται η ισχύς του λαϊκού ρητού ότι, «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει».
Η Διοίκηση του ΔΠΘ έχει πλήρη ευθύνη για το ότι διεθνώς αναγνωρισμένοι επιστήμονες που υπηρετούσαν στο ΔΠΘ αναγκάζονται λόγω της συμπεριφοράς της Διοίκησης να φεύγουν σε πανεπιστήμια της αλλοδαπής, στερώντας έτσι το ΔΠΘ από άξιο και διεθνούς κύρους επιστημονικό δυναμικό. Συνάδελφοι που εργάζονται στο ΔΠΘ, που έχουν φέρει υπέρογκες διεθνείς χρηματοδοτήσεις στο ΔΠΘ μέσω ανταγωνιστικών ερευνητικών προγραμμάτων, παρέχοντας θέσεις εργασίας σε νέους επιστήμονες και μεταπτυχιακούς φοιτητές, ενώ παράλληλα προσέφεραν διεθνή φήμη και προβολή της Ελλάδας και του ΔΠΘ μέσω των διεθνών επιστημονικών και ερευνητικών συνεργασιών των, σήμερα είναι διωκόμενοι από την Διοίκηση του ΔΠΘ επειδή τόλμησαν να ασκήσουν κριτική στο έργο της Διοίκησης.
Συνάδελφοι που έχουν προσφέρει τεράστιες υπηρεσίες στο ΔΠΘ δημιουργώντας ερευνητικά κέντρα και προσφέροντας πολυάριθμες θέσεις εργασίας σε νέους επιστήμονες, λασπολογήθηκαν, κατηγορήθηκαν και διασύρθηκαν από την διοίκηση του ΔΠΘ ως διπλοθεσίτες. Χρειάστηκε να ληφθεί απόφαση από τη Βουλή των Ελλήνων ούτως ώστε οι συνάδελφοι αυτοί να δικαιωθούν και να μην καταστραφούν ακαδημαϊκά και οικογενειακά.
Πρόσφατα ζητήσαμε με επιστολή μας στον Πρύτανη και στην Σύγκλητο, επειδή ακούμε για “κλέφτες”, να μας ενημερώσουν και για το τί οι “κλέφτες” έχουν “κλέψει”. Όμως όχι μόνο δεν λάβαμε κάποια σχετική απάντηση, αλλά, αντιθέτως, 5
μάθαμε πως καταργείται η δυνατότητα αποστολής μαζικών μηνυμάτων μέσω λίστας προς όλα τα μέλη ΔΕΠ. Και ότι πλέον θα επιτρέπεται να αλληλογραφούμε με την πανεπιστημιακή κοινότητα για θέματα που αφορούν την ίδια αλλά και την ευταξία και ακαδημαϊκή δεοντολογία μόνο μέσω της έγκρισης της Πρυτανείας.
Μέλη ΔΕΠ που πρόσκεινται στην Διοίκηση φέρονται να γνωρίζουν το περιεχόμενο της προσωπικής επικοινωνίας μας με τρίτους και να έχουν πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα. Ενημερώσαμε την Πρυτανεία και την ρωτήσαμε αν το πανεπιστημιακό διαδίκτυο είναι ασφαλές. Αντί σχετικής απάντησης, ο υπεύθυνος του Υπολογιστικού Κέντρου μας κάλεσε στο τηλέφωνο και μας μιλούσε προσβλητικά ωσάν να μιλά σε θυρωρούς ή ακόμη χειρότερα, ξεχνώντας την θέση του ως τεχνικού. Έτσι, αντί βεβαίως να μας ενημερώσει για το πώς είναι δυνατόν προσωπικά μας δεδομένα από την ηλεκτρονική ή τηλεφωνικής μας επικοινωνία να είναι γνωστά από άλλα μέλη ΔΕΠ, όταν του ζήτησαμε να απαντήσει για όλα αυτά γραπτώς, μας απάντησε με αυταρχικό τρόπο πως λογοδοτεί μόνο στον Πρύτανη και στον Εισαγγελέα. Ωσάν, δηλαδή, το Πανεπιστήμιο να είναι προσωπική ιδιοκτησία του Πρύτανη. Μετά από αυτό ακολούθησε η πλήρης κατάργηση της δυνατότητας μαζικής αποστολής μηνυμάτων λίστας του πανεπιστημιακού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Αυτή ήταν η απάντηση του Πρύτανη και της Συγκλήτου σε εύλογα ερωτήματα μελών ΔΕΠ περί της ασφάλειας των προσωπικών δεδομένων του πανεπιστημιακού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Όταν το Υπουργείο Παιδείας ζήτησε –μετά τα γεγονότα των ξυλοδαρμών, την Άνοιξη του 2016- από την Διοίκηση του ΔΠΘ να ερευνήσει το όλο ζήτημα της φοιτητικής βίας που θα μπορούσε να είχε στοιχίσει ακόμη και ανθρώπινες ζωές, η Διοίκηση του Πανεπιστημίου αρκέστηκε -μετά από αρκετούς μήνες- απλώς στο να ενεργήσει ΕΔΕ εναντίον μελών ΔΕΠ τα οποία είχαν την ευαισθησία να φανερώσουν τα γεγονότα βίας στην πανεπιστημιακή κοινότητα και να ζητήσουν από την Διοίκηση να προστατεύσει τον Πανεπιστημιακό χώρο από την άσκηση φοιτητικής βίας.
Οι ίδιες μειοψηφικές φοιτητικές ομάδες, των οποίων οι πράξεις βίας συγκαλύπτονται και υποθάλπονται από την Διοίκηση του ΔΠΘ, απαιτούν από καθηγητές των να δεχθούν τις δικές των απόψεις περί διδασκαλίας και εξέτασης. Αυτό σημαίνει πλήρη υποβιβασμό της ποιότητας σπουδών και μετατροπή του Πανεπιστημίου σε εξεταστικό κέντρο και κέντρο παροχής τίτλων πτυχίων χωρίς να λογαριάζεται ιδιαίτερα η επιστημονική αξία των.
Την πρακτική αυτή, η οποία δυστυχώς ενθαρρύνεται από τη Διοίκηση του ΔΠΘ, δεν την συμμερίζεται και δεν την ακολουθεί η μεγάλη πλειοψηφία τόσο των φοιτητών όσο και των διδασκόντων. Δυστυχώς όμως, η Διοίκηση περιέργως ενθαρρύνει αυτές τις μειοψηφίες των φοιτητών που θέλουν να συνδιοικούν το Πανεπιστήμιο, τη στιγμή μάλιστα που, όπως αναφέρθηκε πριν, οι μειοψηφίες αυτές των φοιτητών διαθέτουν και φοιτητικά ΜΑΤ φοιτητικής καταστολής που με την ανοχή της Διοίκησης στεγάζονται παρανόμως στο ΔΠΘ. Εννοώ το αυτόνομο στέκι της Πολυτεχνικής Σχολής, το οποίο έχει καταστεί ο φόβος καί τρόμος όχι μόνο του ακαδημαϊκού χώρου. 6
Αυτή η αφανής συνεργασία δήθεν αριστερών φοιτητών και Διοίκησης του ΔΠΘ εξηγείται εύκολα, δεδομένου ότι συχνά μέλη ΔΕΠ καταφέρνουν και μόνο με τις φοιτητικές ψήφους να αναρριχώνται σε διοικητικές θέσεις. Έτσι, οφείλουν την ανταπόδοση στις φοιτητικές ομάδες που τους συνέδραμαν.
Αυτή η διαπλοκή μεταξύ Διοίκησης και ακραίων φοιτητικών ομάδων αποπροσανατολίζει και αχρηστεύει το υγιές φοιτητικό κίνημα εκδημοκρατισμού της κοινωνίας και του πανεπιστημιακού χώρου.
Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ, μία Διοίκηση που ανέχεται και συγκαλύπτει γεγονότα ξυλοδαρμών που μπορούν να στοιχίσουν τις ζωές ανθρώπων δεν επιτρέπεται να συνεχίσει να ασκεί διοίκηση με τη χρήση εκφοβισμών και διενέργεια ΕΔΕ εις βάρος όσων αγωνίζονται εναντίον του κλίματος τρομοκράτησης και κατάλυσης του Πανεπιστημιακού ασύλου εκ των ένδον.
Εάν ετέθη σε κίνδυνο η ζωή και η σωματική ακεραιότητα φοιτητών, όπως πράγματι συνέβη με τα γεγονότα σωματικής βίας και ξυλοδαρμών που περιέγραψα προηγούμενως, μία αμερόληπτη διοίκηση τουλάχιστον θα παραιτείτο και δεν θα προσπαθούσε με κάθε τρόπο και με άσκηση ΕΔΕ εις βάρος όσων προβαίνουν στην αποκάλυψη των γεγονότων να ασκεί τα διοικητικά καθήκοντα της.
Κατόπιν αυτής της ενημέρωσης, σας υποβάλλω θερμή παράκληση προκειμένου να συσταθεί άμεσα Επιτροπή του Υπουργείου σας, η οποία θα ερευνήσει εις βάθος τα όσα συμβαίνουν εδώ στο ΔΠΘ. Έτσι ώστε, να ληφθούν όλα τα νόμιμα μέτρα προκειμένου να επανέλθει το ΔΠΘ στην εύρυθμη, δημοκρατική και με υψηλό ακαδημαϊκό ήθος λειτουργία του, πριν τα αποτελέσματα της σήψης λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις, και –o μη γένοιτο- θρηνήσουμε και νεκρούς.
Με τιμή,
Γεώργιος Π. Παύλος
Αναπλ. Καθηγητής ΔΠΘ
1
Νεοφανής Χούντα στο ΔΠΘ: Τα γεγονότα δεν ψεύδονται.
Όμως οι άνθρωποι μπορούν να λένε αλήθεια,
να ψεύδονται και να διαψεύδονται.
Όταν ως φοιτητής της δεκαετίας του ’70 καλείσαι επανειλημμένα στην Ασφάλεια ως αριστερός, επειδή αγωνίζεσαι εναντίον της δικτατορίας Όταν επί τρεις ημέρες μένεις μέσα στην Νομική αντιστεκόμενος στην Χούντα και δέρνεσαι με ρόπαλα από τους εν παρατάξει -στους διαδρόμους της Νομικής- αστυνομικούς κατά την έξοδό σου, κουβαλώντας τραυματισμένους φοιτητές και φοιτήτριες Όταν αγωνίζεσαι επί ημέρες μέσα στο Πολυτεχνείο και είσαι μπροστά στην πόρτα του Πολυτεχνείου που την ρίχνει το Τάνξ της Χούντας Όταν κουβαλάς φοιτητές αιμόφυρτους από τις σφαίρες των αστυνομικών γύρω από το Πολυτεχνείο,
Τότε μάλλον είναι θέατρο του παραλόγου να σε αποκαλούν σήμερα κάποιοι δήθεν αριστεροί φοιτητές φασίστα, ακροδεξιό και ό,τι άλλο παρόμοιο. Ακόμη δε πιο τραγικό είναι να στοχοποιείσαι σήμερα ως φασίστας, επειδή δεν ανέχεσαι την τυφλή βία ανθρώπου σε ανυπεράσπιστο άνθρωπο.
Εάν λοιπόν έχεις ζήσει όλα αυτά τα γεγονότα, πως μπορείς να είσαι οπαδός πολιτικών κομμάτων όπως η Χρυσή Αυγή, που σαφώς θεωρούν την βία ανθρώπου σε άνθρωπο, ως νόμιμη μέθοδο υποστήριξης των ιδεολογικών των επιλογών; Εξ’ άλλου, η ρίξη μου με ορισμένους συνδικαλιστές φοιτητές, δήθεν αριστερούς, έχει ως αιτία ακριβώς ότι οι ίδιοι μιμούμενοι την Χρυσή Αυγή, χρησιμοποιούν την σωματική βία και την τρομοκράτιση για να προωθήσουν τις πολιτικές και ιδεολογικές των θέσεις. Σε όλα τα πολιτικά κείμενα μου, σαφώς προειδοποιώ τον πολιτικό κόσμο και πρόσφατα και τον Αλέξη Τσίπρα, πως η πολιτική των Μνημονίων που δυστυχώς και ο ίδιος ακολουθεί, κινδυνεύει να οδηγήσει τον ελληνικό λαό ως επιλογή ανάγκης στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής. Επομένως, είναι εκ του πονηρού ότι κάποιοι φοιτητές και όσοι άλλοι βρίσκονται πίσω απο αυτούς, και οι οποίοι θέλουν να φιμώσουν στο πανεπιστήμιο τον δημοκρατικό λόγο και την ακαδημαϊκή ελευθερία σκέψης, προσπαθούν να με ταυτίσουν με την Χρυσή Αυγή. Επανειλημμένα σε συνεντεύξεις μου έχω τοποθετηθεί, πως η Χρυσή Αυγή όχι μόνο δεν ωφελεί την Ελλάδα αλλά επιπλέον βλάπτει και την εθνική υπόθεση και την δημοκρατία, από την στιγμή που υιοθετεί απαράδεκτες ναζιστικές ιδέες, αντιλήψεις και μεθόδους βίας και τρομοκράτησης, όπως είδαμε να πράττει κατά το παρελθόν απέναντι σε ταλαίπωρους μετανάστες και όχι μόνο. Ο ελληνικός λαός πολεμούσε πάντα τον απάνθρωπο, ρατσιστικό, φεουδαρχικό και αντιδημοκρατικό γερμανισμό και ναζισμό, αφού όλη η πνευματική του υπόσταση και πολιτιστική του κληρονομιά είναι εκ φύσεως, ανοικτή, μη φυλετική, μη 2
ρατσιστική, μη εθνικιστική, αλλά προσωποκεντρική, δημοκρατική, οικουμενική και φιλάνθρωπη, όπως επιμένω διαρκώς να διδάσκω στα μαθήματα μου, της φιλοσοφίας και πολιτικής θεωρίας στο ΔΠΘ.
Γεώργιος Π. Παύλος
Αναπληρωτής Καθηγητής ΔΠΘ
Με όσα ακολουθούν, δεν θέλω να καταστώ δικαστής κανενός. Θεωρώ τον εαυτό μου τελευταίο από όλους τους ανθρώπους. Με όσα γράφω, θέλω ακόμη και αυτή την στιγμή, να παροτρύνω τόσο την διοίκηση αλλά και τους φοιτητές του ΔΠΘ, να αντιληφθούν τα σφάλματα των και να κινηθούν προς το καλό, το δίκαιο, το αληθές, το δημοκρατικό και το όμορφο. Γράφω επίσης με πόνο ψυχής για όσα ζω και βλέπω να συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στο ΔΠΘ. Περιγράφω με πολύ θλίψη μία κατάσταση που δεν μας τιμά ούτε ως πανεπιστημιακούς δασκάλους, ούτε ως φοιτητές, ούτε ως Έλληνες αλλά ούτε και ως ανθρώπους. Δεν με στεναχωρεί το ότι λοιδορούμαι, συκοφαντούμαι, διασύρομαι, και κατηγορούμαι ψευδώς, αλλά με στεναχωρεί κυρίως και πρωτίστως πως το ελληνικό πανεπιστήμιο και η ελληνική κοινωνία γενικότερα ζούνε την χειρότερη στιγμή των και την χειρότερη κατάπτωση των.
Στην “Εφημερίδα των Συντακτών”, σε τοπικές εφημερίδες της Θράκης, και σε διάφορα πανελλήνια μπλόγκ ειδήσεων διαβάζουμε πως ο καθηγητής Γ. Παύλος είναι φασίστας, ακροδεξιός, και είναι αυτός που ασκεί τρομοκρατία εναντίον αγνών συνδικαλιστών φοιτητών στο ΔΠΘ. Βέβαια, παλαιότερα ο ίδιος εθεωρείτο από την δεξιά πτέρυγα της παλιάς γενιάς των μελών ΔΕΠ του ΔΠΘ ως ακραιφνής αριστερός. Τελικώς, όταν αντιστέκεσαι στην σωματική βία ανυπεράσπιστου ανθρώπου σε άνθρωπο, όταν υπερασπίζεσαι την αλήθεια, την διαφάνεια, την ελευθερία λόγου και σκέψης και το ακαδημαϊκό ήθος, ή όταν κριτικάρεις τα κακώς κείμενα στο Πανεπιστήμιο και την κοινωνία, χωρίς να μασάς τα λόγια σου και χωρίς να βάζεις νερό στο κρασί σου, τότε σίγουρα ενοχλείς αυτούς που, είτε ως φοιτητές, είτε ως μέλη ΔΕΠ, διαπλέκονται χάριν της εξουσίας και των συνεπαγόμενων ωφελειών. 3
Επειδή, όμως, πριν από τις θεωρίες και πριν από τις ερμηνείες ή τις οποίες κριτικές και τις οποίες αξιολογήσεις, πρέπει να προηγούνται τα γεγονότα, θα μιλήσω ευθαρσώς για τα γεγονότα.
Διότι, όταν κάποιοι φοιτητές απειλούνται από συμφοιτητές των και ακολούθως δέρνονται ανελέητα από τους ίδιους συμφοιτητές των και οδηγούνται με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο Ξάνθης, όπου η Αστυνομία εκλήθη -από το ίδιο το Νοσοκομείο- και αυτεπάγγελτα απαγγέλθηκαν κατηγορίες για κακουργηματικές πράξεις, τότε η όποια πολιτική ρητορεία και αντιφασιστική φρασεολογία εναντίον κάποιου καθηγητή δεν μπορεί να αναιρέσει τα ίδια τα γεγονότα των εγκληματικών πράξεων. Η τυφλή βία δεν μπορεί να ηθικοποιηθεί, όσο και αν αυτό μας βολεύει και όσο και αν την επενδύουμε με πολιτική ιδεολογία.
Έτσι, όσοι δημοσιογράφοι, συνάδελφοι ΑΕΙ, μέλη της ΑΔΕΔΥ, ή όποιοι άλλοι, παρασύρθηκαν, χωρίς να έχουν πλήρη εικόνα των πραγμάτων, από την αντιφασιστική ρητορεία μίας μικρής ομάδας δήθεν αριστερών φοιτητών που θέλουν να λένε πως εκπροσωπούν το φοιτητικό κίνημα, για να ρίξουν την πέτρα του αναθέματος σε έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο και συνάδελφό των, που επί 40 χρόνια αγωνίζεται εναντίον κάθε είδους αυταρχισμού, και υπέρ της ποιότητας σπουδών, της δημοκρατίας και της ελευθερίας της ακαδημαϊκής ζωής, αυτοί αγνοούν την αλήθεια των πραγμάτων επί της ουσίας βιάστηκαν να πάρουν θέση. Αδίκησαν και τους εαυτούς των και την αλήθεια.
Αγνοούν το ότι εις βάρος των φοιτητών αυτών, οι οποίοι έχουν στραφεί πολιτικά εναντίον μου, είναι αποδοχείς καταγγελιών από την Δικαιοσύνη -τελείως ανεξάρτητα από εμένα- και σε βάρος των διενεργείται κύρια ανάκριση που είναι σε εξέλιξη από την Εισαγγελία Ξάνθης.
Νομίζω πως κανείς πανεπιστημιακός δάσκαλος, ή φορέας, κοινωνικός ή πολιτικός, θα ήθελε ποτέ να χρησιμοποιηθεί προκειμένου να γίνει το άλλοθι για τη συγκάλυψη σοβαρών κακουργηματικών πράξεων. Το έγκλημα είναι έγκλημα, είτε το διαπράττουν φασίστες είτε αντιφασίστες. Μάλιστα δε, οι φοιτητές που εχθές διαδήλωσαν στην πόλη της Ξάνθης υπέρ των 11 συμφοιτητών των, έλεγαν -μεταξύ άλλων- στα σύνθηματά των, πως αντιφασισμός σημαίνει ανοιγμένα κεφάλια πατριωτών…., φασίστες στο νεκροτομείο…, κλπ. Γι’ αυτό δεν νομίζω πως υπάρχει νοήμων Έλληνας πολίτης, όσο αλληλέγγυος και αν νοιώθει προς ομοϊδεάτες του, που θά ήθελε να γίνει -για τον οποιοδήποτε λόγο- άλλοθι για συγκάλυψη κακουργηματικών πράξεων.
Οι εν λόγω 11 φοιτητές, μαζί με άλλους 20-25, συνολικά δηλαδή 35 περίπου φοιτητές της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης, αφού προηγουμένως και κατ’ επανάληψη είχαν απειλήσει τα θύματά των, δηλαδή συμφοιτητές των που τόλμησαν να έχουν άλλη άποψη σε διάφορα θέματα –τα οποία θα περιγράψω ακολούθως- στις 3 Απρίλιου του 4
2016, όσους μεμονωμένους συμφοιτητές των μπόρεσαν να «συλλάβουν» μετά από άγρια καταδίωξη στους διαδρόμους, τις αίθουσες, το κυλικείο και τον προαύλιο χώρο του Τμήματος ΗΜΜΥ, τους έσυραν στο έδαφος, τους κλωτσούσαν, και μετά από άγριο ξυλοδαρμό, τους έστειλαν αιμόφυρτους στο Νοσοκομείο Ξάνθης.
Οι στοχοποιημένοι φοιτητές που υπέστησαν τον άγριο αυτό ξυλοδαρμό και όσοι πρόλαβαν να κρυφτούν, όχι μόνο δεν είναι οπαδοί ακροδεξιών ιδεών, αλλά, αντιθέτως, έχουν το θάρρος να καταγγέλλουν στις φοιτητικές συνελεύσεις τις «αστυνομικές», αντιακαδημαϊκές και αυταρχικές συμπεριφορές της ομάδας αυτής των δήθεν αριστερών συμφοιτητών των, η οποία λειτουργεί ως άτυπη φοιτητική συγκυβέρνηση του ΔΠΘ και, μάλιστα, σε διαπλοκή με την επίσημη Διοίκηση του ΔΠΘ.
Προσωπικά, συνειδητοποίησα την φοιτητική αυτή αυθαιρεσία και την ύπαρξη άτυπης φοιτητικής «κυβέρνησης» στο ΔΠΘ, η οποία διαπλέκεται με την επίσημη διοίκηση του ΔΠΘ, όταν οι εν λόγω φοιτητές που είναι υπεύθυνοι για τους ξυλοδαρμούς και την βία στο ΔΠΘ μου έθεσαν όρο, προκειμένου να μην διωχθώ από τους ίδιους, όπως κατά το παρελθόν είχε συμβεί με άλλους συναδέλφους, να δίδω 10-15 το πολύ λυμένα θέματα και από αυτά να εξετάζω τα μαθήματά μου κάτι που σαφώς το αρνήθηκα. Μερικοί δε από τους στοχοποιηθέντες και δαρθέντες φοιτητές είχαν τολμήσει να πούν ή να γράψουν λίγα καλά λόγια για τον δάσκαλό τους.
Διότι, από την στιγμή που αρνήθηκα να υποταχθώ στις αυταρχικές απαιτήσεις των φοιτητών εκείνων που απαιτούσαν –σε επίδειξη δύναμης- να με αναγκάσουν να υποταχθώ στους όρους τους, άρχισαν να ψάχνουν όλη την ζωή μου για να αποδείξουν οπωσδήποτε πως είμαι φασίστας: απομονώνοντας επιλεκτικά κάποιες φράσεις μου και αντιστρέφοντας με γκεμπελικό τρόπο το νόημα των λόγων μου σε δημοσιευμένα κείμενά μου ή σε συνεντεύξεις μου στην τηλεόραση, ή τα μαθήματά μου. «Κόβοντας και ράβοντας» μπορείς να βγάλεις όποια εικόνα θέλεις. Σε αυτό βρήκαν αρκετή και ποικίλη βοήθεια από μέλη της Διοίκησης του ΔΠΘ, τα οποία με τις ενέργειές των, που έχω περιγράψει αλλού, αποδεικνύουν πως ευρίσκονται σε στενή διαπλοκή με αυτή την δήθεν αριστερή ομάδα φοιτητών.
Ανεξάρτητα από τα γεγονότα της 3ης Απριλίου 2016, και ένα μήνα περίπου πριν από αυτά, υπήρξαν αντίστοιχα γεγονότα στην Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΔΠΘ, όταν φοιτητής σύρθηκε στα καμαρίνια των Εργαστηρίων της Αρχιτεκτονικής Σχολής, όπου υπέστη άγριο ξυλοδαρμό από «γνωστούς – άγνωστους» που συνοδεύονταν από συμφοιτητή τους ο οποίος και τους υπέδειξε το θύμα των. Μετά το γεγονός αυτό οι δράστες έφυγαν ανενόχλητοι. Φοιτήτριες που ειδοποίησαν την Αστυνομία έλαβαν την απάντηση πως δεν μπορεί η Αστυνομία να παραβιάσει το πανεπιστημιακό άσυλο. Ο φοιτητής που εσυνόδευε τη φοιτητική ομάδα βίας/κρούσης στην Αρχιτεκτονική Σχολή εδικαιολογείτο μετά πως δεν γνώριζε -όταν υπέδειξε τον συμφοιτητή του- τι θα συμβεί, αλλά καλό είναι να μην μιλήσει για το γεγονός, διότι θα πάθει χειρότερα. 5
Το θύμα αυτού του ξυλοδαρμού είχε κάνει το εξής μεγάλο έγκλημα, κατά την «φοιτητική χούντα» των δήθεν αριστερών φοιτητών του ΔΠΘ: είχε τολμήσει να γεννηθεί δίπλα στα Ίμια το τραγικό εκείνο βράδυ που έπεσε το ελικόπτερο του Ελληνικού Ναυτικού. Το ακόμη πιο τραγικό, βέβαια, ήταν πως τολμούσε να αναφέρει στο Facebook πως τα γενέθλια του συμπίπτουν με τα γεγονότα των Ιμίων και πως ένοιωθε ιδιαίτερη συγκίνηση για το γεγονός αυτό και αναρτούσε στο Facebook την ελληνική σημαία. Το Αυτόνομο Στέκι, που διατηρεί στενές σχέσεις συνεργασίας με την ανωτέρω ομάδα φοιτητών στην Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης, ανέλαβε την ευθύνη των ξυλοδαρμών λέγοντας πως στο ΔΠΘ δεν μπορούμε να ανεχθούμε εθνικές και αντιτουρκικές πατριωτικές μπούρδες.
Όταν προσπάθησα να μιλήσω με τον φοιτητή – θύμα των ξυλοδαρμών της Αρχιτεκτονικής, οι συμφοιτητές του με πληροφόρησαν πως δεν θέλει να μιλά για το γεγονός σε κανέναν. Αργότερα, συνάδελφος και οικογενειακός φίλος της οικογένειας του φοιτητού αυτού, μου εζήτησε να βοηθήσω, διότι το παιδί φίλων του, όπως είπε, έχει υποστεί άγριο ξυλοδαρμό στο ΔΠΘ και έχει σοβαρό πρόβλημα. Έτσι, έμαθα πως επί τρεις ημέρες αυτός ο δαρθείς φοιτητής αιμορραγούσε και είχε ζαλάδες, αλλά έμενε στο σπίτι του διότι εφοβείτο να πάει στο νοσοκομείο, ύστερα από την προειδοποίηση που είχε λάβει.
Το γεγονός αυτό των ξυλοδαρμών στην Αρχιτεκτονική Σχολή συζητήθηκε στην Συνέλευση της Σχολής αλλά συγκαλύφθηκε χωρίς να ληφθούν μέτρα.
Επανειλημμένα, μόλις συνειδητοποίησα πως υφίσταται συστηματικό πανεπιστημιακό και φοιτητικό μπούλινγκ στο ΔΠΘ, προσπάθησα να ενημερώσω την Διοίκηση του Πανεπιστημόιυ. Όμως η όλη προσπάθειά μου ήταν «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Η μόνη απάντηση που πήρα ήταν πως η Σύγκλητος -μετά από καταγγελίες των ιδίων των φοιτητών ενάντια στο πρόσωπο μου, και χωρίς ουδόλως να με καλέσει σε ακρόαση- πήρε απόφαση μονομερώς -λαμβάνοντας υπόψιν μόνο την όλη εναντίον μου λασπολογία και τα ασύστολα ψεύδη της φοιτητικής αυτής ομάδας- διέταξε ένορκη διοικητική εξέταση εναντίον μου. Η απόφαση αυτή για ΕΔΕ εναντίον μου υποκινήθηκε από μέλος της Διοίκησης του ΔΠΘ το οποίο αγωνίζεται με κάθε τρόπο ώστε να αποπροσανατολιστεί το ζήτημα των ξυλοδαρμών και των εγκληματικών πράξεων που βαραίνουν τους εν λόγω φοιτητές. Στην ίδια κατεύθυνση, δυστυχώς, κινείται όλη η Διοίκηση του ΔΠΘ.
Το πράγμα, βέβαια, έχει την εξής απλή εξήγηση:
Πρώτον, αυτή την στιγμή υπάρχουν στον «αέρα» σοβαρές καταγγελίες εναντίον της Διοίκησης του ΔΠΘ και η Πολιτεία διεξάγει ελέγχους. Επομένως, η όλη αυτή «φούσκα» που παίρνει πανελλήνια διάσταση πλέον, υπό τη μορφή του ότι δήθεν ένας φασίστας πανεπιστημιακός καθηγητής διώκει τους αγωνιστές και δημοκράτες φοιτητές, 6
αποστρέφει τα φώτα της δημοσιότητας από την κριτική που ασκείται προς την Διοίκηση του ΔΠΘ και από ελέγχους που διεξάγονται σχετικά με τα πεπραγμένα της Διοίκησης.
Δεύτερον, η εν λόγω φοιτητική ομάδα, για την οποία διενεργείται κύρια ανάκριση απο την Εισαγγελία Ξάνθης, έχει διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στήριξης της Διοίκησης του ΔΠΘ κατά το παρελθόν, βεβαίως με το αζημίωτο. Πως;
Με το να διαλύει κάθε κρίσιμη Συνεδρίαση που είχε ως αντικείμενο την όποια κριτική και διαφάνεια σε σχέση με το έργο και τα μέλη της Διοίκησης του ΔΠΘ μέλη της οποίας εδώ και 25 σχεδόν χρόνια ευρίσκονται διαρκώς -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- σε θέσεις διοίκησης, ως Πρυτάνεις, Αντιπρυτάνεις, Κοσμήτορες, κ.ό.κ. Ως γνωστόν δε, η πολυετής τριβή με την εξουσία συνεπάγεται και μεγάλους πειρασμούς.
Για τους λόγους αυτούς, και παράλληλα με την διενεργούμενη ανάκριση απο την Εισαγγελία Ξάνθης για τα γεγονότα των ξυλοδαρμών, είναι ανάγκη η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, ως η καθ’ ύλην αρμόδια για τα πανεπιστημιακά θέματα, να προχωρήσει σε μία συνολική ΕΔΕ για το ΔΠΘ, προκειμένου με την ουσιαστική παρέμβαση της Πολιτείας να εξυγιανθεί η ακαδημαϊκή ζωή στο ΔΠΘ. Διότι όσοι ζούμε από μέσα τα γεγονότα του ΔΠΘ ευρισκόμεθα πρό μίας σαφώς τραγικής κατάπτωσης της πανεπιστημιακής ζωής, όπου σε όποιον τολμήσει να θίξει τα κακώς κείμενα αμέσως ο Πρύτανης εισηγείται εναντίον του ΕΔΕ.
Η τρομοκρατία στο ΔΠΘ ξεκινά από μειοψηφίες φοιτητών-συνδικαλιστών, που κατ’ ουσίαν άτυπα, αλλά ουσιαστικά, διαπλέκονται με την Διοίκηση και απολαμβάνουν την όποια ασυλία, φθάνοντας στην ανήκουστη πλέον κατάσταση να συστήνουν τις φοιτητικές και πανεπιστημιακές ομάδες κρούσης (κάτι σαν ΜΑΤ), δέρνοντας και ξυλοκοπώντας όποιον αντιφρονούντα. Αλλά η προφανής αυτή άσκησης αντιδεοντολογικής εξουσίας εκτείνεται μέχρι τα υψηλά κλιμάκια της Διοίκησης όπου λαμβάνει τη μορφή της ΕΔΕ. Η οποία και αποτελεί το σύνηθες εργαλείο άσκησης διοίκησης.
Άξιοι επιστήμονες και μέλη ΔΕΠ με διεθνή ακτινοβολία και επιστημονική παρουσία διώκονται με ποικίλους τρόπους από μία διοίκηση που έχει πλέον ξεχάσει πως -ως πανεπιστημιακοί- αμειβόμαστε από τον ελληνικό λαό για να προάγουμε την έρευνα και να εκπαιδεύουμε τα παιδιά της πατρίδας μας, αποδίδοντάς τα στην κοινωνία ως άξιους επιστήμονες και ενάρετους πολίτες. Και ακόμη, πως, ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, έχουμε ευθύνη για την σωματική και ψυχική ακεραιότητα των παιδιών που έρχονται να φοιτήσουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
Όταν κλήθηκα από την Εισαγγελία Ξάνθης ως μάρτυρας για τα γεγονότα των ξυλοδαρμών, εζύγισα μέσα μου όλες τις παραμέτρους, γνωρίζοντας, πως ανοίγω εναντίον μου «ασκούς του Αιόλου» και πως έρχομαι σε σύγκρουση με μία σύνθετη 7
κατάσταση προβλημάτων για την οποία συνάδελφοι μού λένε: «εσύ θα βγάλεις το φίδι απο την τρύπα»;
Αποφάσισα να μιλήσω και να πω όλη την αλήθεια, όσο πικρή και αν είναι αυτή. Δεν κρίνω και δεν προδικάζω κανέναν, ούτε συνάδελφό μου ούτε φοιτητή μου. Όμως, αποφάσισα να μιλήσω, προκειμένου να μην επαναληφθούν στο ΔΠΘ τα φοβερά γεγονότα της περίπτωσης του Βαγγέλη Γιακουμάκη της Γαλακτοκομικής Σχολής των Ιωαννίνων.
Προς τους συναδέλφους μου, προς την Διοίκηση του ΔΠΘ, προς τους φοιτητές που με λοιδωρούν και με συκοφαντούν ως φασίστα ή ό,τι άλλο, αλλά και προς όλη την ελληνική κοινωνία λέω ευθαρσώς και αποφασιστικά πως κάνω και λέω ό,τι κάνω και ό,τι λέω, διότι δεν θα ήθελα με κανέναν τρόπο μία μάνα όπως η μάνα του Γιακουμάκη, αλλά και όλων των παιδιών που δολοφονήθηκαν ή έπεσαν θύματα φοιτητικού, πανεπιστημιακού, κοινωνικού ή και πολιτικού μπούλινγκ τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, να πει: «καλά, δεν βρέθηκε ένας καθηγητής ή ένας άνθρωπος να φροντίσει να μην μου φέρουν το παιδί μου νεκρό, ενώ το έστειλα να σπουδάσει στο ΔΠΘ;»
Για όλες τις άλλες κατηγορίες που αναφέρονται σε όσα γράφτηκαν ή θα γραφούν εναντίον μου στα ελληνικά ΜΜΕ και όπου αλλού, παραπέμπω ως απάντηση στα επισυναπτόμενα κείμενα που έχω λάβει απο άγνωστους φοιτητές μου, οι οποίοι ζώντας στο πετσί των την τρομοκρατία της «φοιτητικής χούντας» του ΔΠΘ, μου ζήτησαν να τηρήσω την ανωνυμία των. Είναι σαφές πως από την στιγμή που υπάρχουν φοιτητές του ΔΠΘ που φοβούνται να εκφραστούν δημόσια για τον καθηγητή των και για τα τεκταινόμενα στο ΔΠΘ, για εμένα τουλάχιστον αυτό είναι σοβαρός λόγος παραίτησης του Πρύτανη και όλης της Διοίκησης του ΔΠΘ.
Το μόνο ελαφρυντικό που έχουν οι 11 φοιτητές, αλλά και όσοι άλλοι συμμετείχαν σε πράξεις βίας και τρομοκράτησης στο ΔΠΘ, είναι πως με τον ένα ή άλλο τρόπο της η Διοίκηση του ΔΠΘ όλα αυτά τα χρόνια τούς έκλεινε το «μάτι της διαπλοκής».
Στο δεύτερο μέρος της απάντησης στα υποκινούμενα δημοσιεύματα σε βάρος μου θα πω ποιός είμαι, τί διδάσκω και πώς σκέπτομαι για την πολιτική, την κοινωνία, το φοιτητικό κίνημα, την παγκοσμιοποίηση και φτωχοποίηση της ανθρωπότητας, τα Μνημόνια, την συνομοσιολογία και για όσα άλλα έχω υποχρέωση να ασχολούμαι ως πανεπιστημιακός δάσκαλος αλλά και ως ενεργός Έλληνας πολίτης.
Διότι το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν πρέπει ποτέ να πάψει να υπηρετεί τον ζωντανό πολιτικό διάλογο, την δημοκρατία και την ελευθερία των ανθρώπων και των λαών, κάτι που είναι και η ουσία του υγιούς φοιτητικού κινήματος, πέραν διαπλοκών και λατρείας της εξουσίας.
