Οι Λατίνοι μάς κληροδότησαν ένα σημαντικό ρητό που λέει ότι ο άνθρωπος «πρώτα καλείται να ζήσει και μετά να φιλοσοφήσει» («primum vivere deinde philosophari»).
Αυτό ισχύει πράγματι σε στενή έννοια και είναι οφθαλμοφανές, ωστόσο μια βαθύτερη ανάλυσή του καταδεικνύει ότι η φιλοσοφία και ο φιλοσοφικός τρόπος θεώρησης των πραγμάτων προηγείται της επιβίωσης και διακατέχει ολόκληρη τη ζωή.
Το ρητό αυτό το ενθρόνισε η πανδημία του κορονοϊού.
Σε μια παγκόσμια πλατφόρμα διατεταγμένης συμπεριφοράς έχουν μέχρι σήμερα προτεραιότητα τα καταστήματα των «υλικών» της ζωής, όπως είναι κυρίως τα τρόφιμα.
Οι πνευματικές και ψυχικές τροφές, όπως είναι ο πολιτισμός, ο αθλητισμός και η τέλεση της θρησκευτικής λατρείας βρίσκονται σε καραντίνα και αναμονή.
Με κάποια τεχνάσματα αναγκάστηκε να ανοίξει δειλά-δειλά και η αγορά του λεγόμενου λιανεμπορίου, ωστόσο πρώτη φορά είδαμε φέτος τόσο συνωστισμένο κόσμο σε αυτοκίνητα, δρόμους και μαγαζιά. Οι εικόνα των σουπερμάρκετ παραμονές των εορτών θύμιζε ινδικό προσκύνημα στις όχθες του Γάγγη.
Τεράστιες και πρωτόγνωρες ουρές έξω από τις θύρες των καταστημάτων τέτοιες που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς διαχειριζόταν ο κόσμος τις αγορές του στις περιόδους της κανονικότητας.
Η ασφυξία έπληξε ακόμα και το περήφανο διαδίκτυο της τέταρτης γενιάς, και είναι σίγουρο πια ότι ο δόλιος ιός μας καταρρίπτει ένα-ένα όλα τα παραδοσιακά τείχη προτού ετοιμάσουμε τα νέα.
Μας ψηφιοποιεί εξ ανάγκης, μας μετασχηματίζει βιολογικά, μας αλλάζει το πολιτικόν της ψυχής (civilis animus), μας αποκοινωνικοποιεί, μας έχει κάνει ανθρωποφοβικούς και καχύποπτους, μας αχρηστοποιεί το ερωτικό στόμιο της έκφρασης και του λόγου (αυτό ο Ουίνστον Τσόρτσιλ το απεκάλεσε «degraded sensualism» δηλαδή «υποβαθμισμένο αισθησιασμό» όταν περιέγραφε κάποτε το Ισλάμ με τις μαντίλες), μας δοκίμασε για άλλη μια φορά αλλά με επιτακτικότερο τρόπο την αστυφιλία μας ως χρυσόν εν χωνευτηρίω, μας αχρηστεύει την προηγμένη τεχνολογία και εντέλει μας βάζει να τρέχουμε πίσω του με μια σύριγγα κι αυτός συνεχώς να μεταμορφώνεται.
Κάποιοι ιστορικοί αναλυτές (αυτοκηρυγμένοι οι περισσότεροι) και άλλοι ψευδοπροφήτες είπαν ότι η σύγχρονη πανδημία έχει πολλά κοινά με την ισπανική γρίπη του 1918 και ας είμαστε σήμερα τεχνολογικά υπερεξοπλισμένοι.
Όπως και τότε, λένε, έτσι και τώρα, εφόσον ξεπεράσουμε τον σκόπελο, θα μπούμε σε μια δεκαετή τουλάχιστο οικονομική και κοινωνική άνθηση, δεκαετή γιατί όπως και τότε είχαμε στο τέλος της το οικονομικό κραχ που το ακολούθησε μια δεκαετία πολιτικών μετασχηματισμών και εντάσεων με κατάληξη έναν παγκόσμιο πόλεμο.
Το θέμα λοιπό είναι πώς θα ζήσουμε, αν και φοβάμαι ότι είναι πολύ σπουδαιότερο για τα χρόνια που έρχονται το πώς θα φιλοσοφήσουμε ….
