By Kolovos Dimitris, Senior student of linguistics at the Aristotle University of Thessaloniki, 29/3/2015
Αν οι ‘Ελληνες κοιτάξουμε την ιστορία μας στο πέρασμα του χρόνου θα δούμε να ξετυλίγεται σταδιακά ένα πέπλο εγωισμού και ματαιοδοξίας. Έτσι, κατασκευάσαμε την ταυτότητα του ξένου ως αξιολογικά κατώτερου από εμάς. Σήμερα, μπορεί να μην έχουμε διατηρήσει το χαρακτηρισμό αυτό, αλλά η ίδια αντίληψη παραμένει βαθιά ριζωμένη. Η πραγματικότητα δείχνει μία Ελλάδα απομονωμένη από κάθε σύμμαχο στην προσπάθειά της στο πολιτικό στερέωμα, καθώς τους έχει σταδιακά απομακρύνει με αδέξιους, αλλοπρόσαλους κατά πολλούς, χειρισμούς. Παράδειγμα αποτελεί η προηγουμένως ευνοϊκή στάση χωρών όπως της Γαλλίας αλλά και μεμονωμένων προσώπων, όπως του Martin Schultz. Ίσως, μόνο η Γερμανία μένει να υπερασπίζεται την Ελλάδα, προασπίζοντας έτσι τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι μία πιθανή έξοδος της Ελλάδας από την Ε.Ε θα έδινε πάτημα σε ευρωσκεπτικιστές, σαν τον Άγγλο αρχηγό του UK Independence Party (UKIP), να αμφισβητήσουν ανοικτά το οικοδόμημα της.
Βέβαια, όταν το συναίσθημα επικρατεί της λογικής, λίγοι μένουν ανεπηρέαστοι και σταδιακά επέρχεται η “τύφλωση”. Έτσι, καταλήγουμε πάλι να κατηγορούμε άλλους κι άλλους αλλά ποτέ τον εαυτό μας, εκεί που συνήθως πρέπει να αναζητηθούν οι ρίζες του προβλήματος. Το πιο δυσάρεστο και δυσοίωνο είναι να σε εκπροσωπεί μία κυβέρνηση που καλλιεργεί την ανευθυνότητα και ενσαρκώνει το ρόλο του υποτιθέμενου σωτήρα, που επαγγέλεται τη λύτρωση του ελληνικού λαού από τα δεινά. Για να είμαι ειλικρινής, η σημερινή κυβερνηση, όπως κάθε κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση και μετα, ξεκίνησε τη θητεία της γεννώντας ελπίδες για τη βελτίωση της κατάστασης, οι οποίες όμως σταδιακά αποδεικνύονται φρούδες, υποθάλποντας παράλληλα ένα διακριτικό εθνικισμό που έχει σκοπό την εξασφάλιση της υποστήριξης των πολιτών στην ριψοκίνδυνη πολιτική τους. Μη με παρεξηγήσετε για σκοταδιστή και καταστροφολόγο. Μακάρι οι κινήσεις της να αποβούν αποτελεσματικές και να βοηθήσουν στην διασφάλιση της ευημερίας. Απλώς, έχω την εντύπωση ότι, έως τώρα, παρουσιάζεται ανίκανη, να μας βγάλει από το αδιέξοδο και εμείς το αντιλαμβανόμαστε με πολύ αργούς ρυθμούς ή πιστεύουμε εσφαλμένα ότι βαδίζουμε προς τη σωστή κατεύθυνση ακολουθώντας μία άκρως επιθετική ευρωπαϊκή πολιτική, η οποία μόνο αρνητική μπορεί να αποβεί.
Γιατί, όμως, δυσκολευόμαστε να δούμε την αλήθεια; Τι είναι αυτό που δίνει προβάδισμα στο συναίσθημα σε βάρος της λογική; Εκτός της “στριφνής” για μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού κατάστασης, η βαθιά ριζωμένη αίσθηση υπερηφάνειας και δήθεν ανωτερότητας μας εμποδίζουν να δούμε την αλήθεια. Αυτή την αίσθηση ενισχύουν με την στάση τους οι εκπρόσωποι μας στις επαφές τους με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Ευτυχώς, απαντήσεις μπορεί να βρει κανείς, αρκεί να προσπαθήσει να δει τα πράγματα αντικειμενικά και λογικά χωρίς γυαλιά οποιουδήποτε πολιτικού “χρώματος”. Αρχικά, είναι αναγκαία η σωστή ενημέρωση με έντονη κριτική ματιά, καθώς πολλοί παραμονεύουν να χειραγωγήσουν τον φανατισμένο κόσμο. Έπειτα, σημαντικό είναι να παραμένει κανείς διαλλακτικός. Προτείνω να ρίξουμε τον εγωισμό μας και να ακούσουμε πραγματικά το διπλανό μας. Δεν κατέχουμε αποκλειστικότητα στην αλήθεια. Ο διάλογος μπορεί να δώσει λύσεις.
Θα κλείσω το άρθρο αυτό με ένα προβληματισμό. Οι αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν πολλά και διαχρονικά που φέρουν κύρος, είναι άξια θαυμασμού και αποτέλεσαν σε μεγάλο βαθμό θεμέλια του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού. Οι Νεοέλληνες, όμως, τι έχουμε προσφέρει; Γι΄ αυτό καλύτερα ας χρησιμοποιήσουμε ως έμπνευση τους αρχαίους προγόνους μας και τα επιτεύγματα τους για να χτίσουμε ένα μέλλον ευοίωνο και δημιουργικό, για να ορίσουμε ποιοι/τι θέλουμε να γίνουμε.
Χαιρετισμούς από την όμορφη Θεσσαλονίκη,
Κολοβός Δημήτρης.
