Θέλεις να γνωρίσεις ένα βιβλίο που έχει γραφτεί στη γλώσσα της εποχής;
Στην εποχή του internet δημιουργούνται οι συνθήκες για ένα “Νέου Τύπου” multitasking μυθιστόρημα.
Το μυθιστόρημα “Και στο ρεφρέν θα μπω ξανά” του Γιώργου Περισανίδη είναι ένα βιβλίο τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι μέχρι στιγμής έχουμε συνηθίσει. Με συνεχόμενες “παρεμβολές” από τραγούδια, ταινίες και άλλα βιβλία, το μυθιστόρημα προσεγγίζει την αισθητική του multitasking!
Όμως και ο τρόπος γραφής μεταβάλλεται συνεχώς, από τον κλασσικό μυθιστορηματικό σε δοκιμιακό, στη συνέχεια μετατρέπεται σε ιστοσελίδα, σε περιοδικό, παρεμβάλλεται ο ίδιος ο συγγραφέας και ακούμε τις σκέψεις του, χωρίς όλο να αυτό να είναι εις βάρος της ροής. Η γραφή είναι περισσότερο αφαιρετική. Δεν περιγράφονται τοπία, ο καιρός ή τα συναισθήματα των ηρώων. Επίσης, το λεξιλόγιο και οι εκφράσεις που χρησιμοποιούνται είναι όσο πιο απλές γίνονται, δημιουργώντας συνθήκες πραγματικής εύκολης ανάγνωσης από όλους.
Το μυθιστόρημα παραμένει όμως πάντα και μια ερωτική ιστορία, που περιγράφει μια διαδρομή από τον έρωτα στην άδολη αγάπη:
“…Αγάπα την, αγάπα την, αγάπα την! Αν σε προτιμά, αγάπα την. Αν σε πληγώνει, αγάπα την. Αν σου κάνει την καρδιά κομμάτια – και καθώς μεγαλώνει και είναι πιο δυνατή, ο πόνος θα είναι πιο βαθύς – αγάπα την, αγάπα την, αγάπα την! …”
Το μυθιστόρημα του Γιώργου Περισανίδη είναι και ένα οδοιπορικό στα μπουζουξίδικα της Ελλάδας. Το βιβλίο περιγράφει έναν έρωτα ανάμεσα σε δύο φαινομενικά αταίριαστους ανθρώπους και παρακολουθεί μέσα σε μια διάρκεια σχεδόν 10 χρόνων την πορεία της ζωής τους και πως το τέλος του έρωτα μπορεί να είναι το ξεκίνημα μιας άδολης αγάπης.
Παράλληλα με την ερωτική αφήγηση ξεδιπλώνεται μεγάλο μέρος της ιστορίας των νυχτερινών μαγαζιών και ανθρώπων που την σημάδεψαν με τον δικό τους τρόπο.
Αφηγήσεις και Αστικοί Μύθοι για τον Ωνάση, τον Κουγιουμτζή, τον Χιώτη, αλλά και η ιστορία των μπουζουκιών από το σπάσιμο των πιάτων ως σήμερα είναι μόνο μερικές από τις ιστορίες που εκτυλίσσονται παράλληλα με την ερωτική ιστορία.
Ο συγγραφέας προσπαθεί να κρατήσει μια αντικειμενική ματιά ανθρώπου που, μέσα από τον έρωτα που έζησε, αγάπησε και αυτούς τους χώρους, χωρίς κριτική διάθεση αλλά και χωρίς πρόθεση να τους ωραιοποιήσει.
“…Γιατί νομίζεις λένε ότι “οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο”; Γιατί “αν μπορεί να υπάρξει άδολη αγάπη, είναι αυτή που θα συναντήσεις στο τέλος του έρωτα. Αν μπορέσουμε να τον μεταβάλλουμε σε αγάπη, έχει εκπληρώσει την αποστολή του!…”
– Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα
“…Εκείνος που κυκλοφόρησε ένα βιβλίο διέτρεξε ένα πολύ μεγάλο κίνδυνο από τους αναγνώστες του…” – Μιγκέλ Ντε Θερβάντες
Η Άννα είναι με τον Φάνη και ο Πέτρος με την Μαρία. Η ζωή τους όμως περιπλέκεται όταν βρίσκονται «συνδεδεμένοι» στην πιο δημοφιλή σελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα «εισβάλλει» με έναν ιδιαίτερο τρόπο σε ταινίες, σε τραγούδια και σε άλλα μυθιστορήματα. Με όχημα το διαδίκτυο γίνεται ένα “πολυμεσικό” μυθιστόρημα που κρατάει περίπου όσο μια ταινία…
Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα είναι ένα μυθιστόρημα που ψηλαφίζει την ερωτική σύγχυση στην εποχή του ίντερνετ.
“…Ο άνθρωπος καμιά στιγμή της ιστορικής εξέλιξής του δεν ερωτευόταν με τον ίδιο τρόπο. Σήμερα ο χρόνος τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, σχετικά με τον ρυθμό με τον οποίο κυλούσε παλιότερα. Εξαιτίας των τεχνολογικών καινοτομιών που γεννήθηκαν στα τέλη του 20ου αιώνα, και κυρίως χάρη στο ίντερνετ, αποκτήσαμε πρόσβαση σε πληροφορίες και εφαρμογές γρήγορα, πληρώνοντας ταυτόχρονα το κόστος της επιτάχυνσης όλων των διαδικασιών. Μια επιτάχυνση που σκεπάζει με λήθη τα πάντα.
Χάθηκε η βραδύτητα! Χάθηκε ο ρυθμός της απόλαυσης και της μνήμης! Τρέχουμε, τρέχουμε, τρέχουμε!
Συλλέγουμε εμπειρίες, μνήμες, τους ανθρώπους τους ταξινομούμε σε κάποιο ψηφιακό άλμπουμ, κάνουμε κάποιο σχόλιο στο facebook και μετά τα προσπερνά η ζωή μας, που τρέχει με αυτόν τον ιλιγγιώδη ρυθμό…”
“…ζούμε αυτά που κάποιος παλιότερα απορροφούσε σε μια δεκαετία, μέσα σε έναν μήνα! Έχει χαθεί η πεποίθηση του αιώνιου έρωτα, επειδή η αιωνιότητα εμπεριέχει άπειρα δεδομένα… Τόσα δεδομένα, που η ζωή ενός ανθρώπου μοιάζει ασήμαντη… Πιο σωστά… Μετά βίας γίνεται διακριτή!”
——————————————————————-
Τι είναι Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα (Πολυμεσική παρουσίαση)
– Δελτίο Τύπου 1: Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα //
– Δελτίο Τύπου 2: Τι είναι “Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα”
———————————————————————
– Συνοπτικό Βιογραφικό
– Multitasking μυθιστόρημα:
http://www.digilove.eu/index.php/nea/45-to-mythistorima-stin-epoxi-tou-multitasking
———————————————————————
Αγορά Βιβλίων
Διαβάστε Επίσης…
Ο Klimt και τα πορτρέτα της Adele Bloch – Bauer ή αλλιώς μια απίστευτη ιστορία γύρω από τρεις πίνακες!
Η ιστορία μας ξεκινά το 1899, όταν η νεαρή Adele, σε ηλικία μόλις 17 ετών, παντρεύεται τον πολύ πλούσιο και κατά 18 χρόνια μεγαλύτερο της τραπεζίτη Ferdinand Bloch Bauer.
Η άσχημη του Facebook
Τα like σήμερα μπορούν να θεωρηθούν κάτι σαν μονάδα μέτρησης κοινωνικής αποδοχής. Πολλά like σημαίνουν ότι είσαι εξαιρετικά δημοφιλής, αποδεκτός και ψηφιακά πετυχημένος.
Και τώρα μ’ άλλονε περνάς της εκκλησιάς την πόρτα!
Βρισκόμαστε στο 1998 και ένα άσημο γκρουπ με το ευφάνταστο όνομα “Κινούμενα Σχέδια” κυκλοφορεί ένα τραγούδι με τίτλο “Στης Εκκλησίας την Πόρτα”.
Πως ο Βενιαμίν Φραγκλίνος με έναν χαρταετό σκότωσε τους θεούς.
Ίσως να μην ξέρεις ότι η ατάκα “…Ο χρόνος είναι χρήμα….” είναι δικιά του ή ότι δεν κατοχύρωσε καμία από τις εφευρέσεις του, γιατί θεωρούσε ότι ανήκουν στο λαό.
