Γράφει ο Μιχάλης Παπαδημητρίου
Ήταν ένα πρωινό όπως όλα τ’ άλλα.
Ο ήλιος είχε κάνει το αιώνιο καθήκον του.
Τα παιδιά είχαν βάλει στις τσάντες το τοστάκι και τον σουγιά τους και είχαν ξεκινήσει για τα σαλόνια της γνώσης. Ο Χαρίλαος μάλιστα είχε πάρει και μια σιδερογροθιά.
Οι μεγάλοι είχαν μείνει στο σπίτι, είχαν καρφωθεί μπροστά στις οθόνες της τηλεόρασης και περίμεναν με βουλιμία το επόμενο ειδεχθές.
Στο πρώτο διάλειμμα έγινε στην αυλή του σχολείου η πρώτη πράξη του δράματος, ενός δράματος που είχε γίνει πια ρουτίνα.
Ένα τσούρμο μυστικά και ασυναίσθητα στρατολογημένων μαθητών στρίμωξαν σε μια γωνιά της αυλής δυο αδερφάκια σπασικλάκια και ήμερα παιδιά, τα γρονθοκόπησαν με μανία και τα ποδοπάτησαν. Έγινε ένα σούσουρο και μόλις ξαναμπήκαν στην τάξη έγινε έκτακτο συμβούλιο των καθηγητών.
Αποφάσισαν να μην καλέσουν (πάλι) την αστυνομία, και ένας σύμβουλος κοινωνικής αγωγής από τη δύναμη του σχολείου ανέλαβε να πει στα παιδιά μια ιστορία:
-«Ένα παιδί από το αντίμαχο χωριό μας, τη Νέα Σαμάρεια, έρχονταν με τα πόδια ένα πρωί στο σχολείο μας.
Έξω από το χωριό παραφύλαγαν δυο ζωηρά παιδιά του χωριού μας, το χτύπησαν, του πήραν λεφτά, ρολόι και κινητό και το άφησαν αναίσθητο.
Όταν μαθεύτηκε το γεγονός βγήκαν από το χωριό ένα τσούρμο περίεργοι μαθητές και άρχισαν να κοροϊδεύουν το μισοπεθαμένο παιδί και να βιντεοσκοπούν τις πληγές του με τα κινητά τους, τέταρτης γενιάς».
Τότε σηκώθηκε ένας αγανακτισμένος καθηγητής των Θρησκευτικών, ο οποίος σπανίως είχε την ευκαιρία να μιλήσει, και είπε:
-«Κύριε συνάδελφε, δεν έγιναν έτσι τα πράγματα!
Εμάς, όταν ήμασταν παιδιά, ο παπάς που μας έκανε κατηχητικό μας είπε εντελώς ανάποδα αυτή την ιστορία».
-«Κύριε καθηγητά, απάντησε με ύφος ο σύμβουλος, οι κοινωνίες έχουν αλλάξει. Μη μου λέτε για μεγαλοψυχίες των δραστών και τέτοια κουραφέξαλα.
Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να αγωνίζονται για το συμφέρον τους και για τη νίκη.
Πρέπει να οργανώνονται σε ομάδες και να εξουδετερώνουν κάθε μαθητή που δεν αγαπά τη βία.
Διαβάστε κύριε συνάδελφε και λίγο Νίτσε. Μας τα είπε ξεκάθαρα ο σοφός εκείνος φιλόσοφος. Οι Χριστιανοί –επειδή τους αναφέρατε- είναι ύπουλα πλάσματα. Πάνε με την ηττοπάθεια και την αγάπη να κυριαρχήσουν πάνω στη γη».
-«Δεν είναι έτσι τα πράγματα» ξαναείπε ο καθηγητής των Θρησκευτικών.
-«Κύριε καθηγητά, επενέβη ο Γυμνασιάρχης, έχουμε κάνει σοβαρή δουλειά!
Μη μας τσαμπουνάτε για κατηχητικά και παρωχημένες διδασκαλίες. Εμείς έχουμε, αν ξέρετε, προσλάβει πανελλαδικά 3300 συμβούλους επί θεμάτων αγωγής. Αν ήταν να γίνει η δουλειά με έναν παπά, τότε γιατί τους πήραμε;»
Τότε σώπασε ο καθηγητής των Θρησκευτικών, αλλά ακούστηκε να μουρμουρίζει:
-«Κρατήστε τους. Θα χρειαστούν στις πανελλαδικές απεργίες της ΟΛΜΕ» ….
