Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Κρητών (ΠΣΚ) και οι ανά το κόσμο απανταχού Κρητες, δια μέσω του προέδρου του ΠΣΚ Μανώλη Βεληβασάκη στέλνει τις ακόλουθες
ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΗΝΑ ΘΕΟΔΩΡΟ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟ
Ηράκλειο, Κρήτης, Σεπτέμβρης 2014
Αγαπητέ φίλε Θόδωρε,
Η αυλαία έκλεισε! Όλοι σύσσωμοι, δικοί και φίλοι θα μαζευτούν στο αγαπημένο σου Σικάγο αύριο για να σε αποχαιρετήσουν, να σε ακριβό-φιλήσουν και να σε συναποβγάλουν για το μεγάλο σου ταξίδι!
Πλάγιασες λεοντόθυμος στον κόρφο του φθινοπώρου. Δεν αφουγκράσθηκες τον ανέντιμο χορό του Χάρου που παραμόνευε στις σκοτεινές φυλλωσιές του αδυσώπητου χρόνου, και περίμενε ύπουλα να κλείσει τον κύκλο του.
Το μεγαλείο της λεβέντικης καρδιάς σου, τα ζεστά χνώτα του ανθρωπισμού σου, η χρυσαφένια συμπόνια σου για τους δικούς και φίλους, αλλά και για τον άγνωστο περαστικό διαβάτη, και πάνω απ’όλα για την Ελλάδα, την Ομογένεια και τα αγαπημένα σου Καλάβρυτα και η συγκινητική αξιοπρέπεια σου, δεν μαρμάρωσαν. Έμειναν ένα αναμμένο κερί μεγαλοσύνης που θα φωτίζει πάντα τις σελίδες της περαστικής πορείας σου στην ζωή.
Δεν θα έρθουν στο αγαπημένο σου Σικάγο φίλε Θοδωρε, να σε μοιρολογήσουν. Τα μοιρολόγια είναι για τους κακομοίρηδες και τους ολιγόκαρδους. Δεν σου πρέπουνε μοιρολόγια εσένα, γιατί έζησες την ζωή σε όλο της το μεγαλείο. Μόνο ένα στεφάνι με μυρωδάτους βασιλικούς αντί για δάκρυα και ένα μπουκάλι τσικουδιά που σου στέλνουμε νοερά απο την μακρινή Κρητη, για να σε συντροφεύουν στο μακρινό ταξίδι σου.
Οι φίλοι σου απ’ολη την Αμερική θα έρθουν να σε αποχαιρετήσουν με “μπαλοτιές και μαντινάδες” και να σε ευχαριστήσουν πάνω απ’ολα για το μεστό νόημα της φιλίας σου, της ανθρωπιάς σου και τις Διγενικές πατημασιές που άφησες εδώ στο Νέο Κόσμο, και στον Ελληνισμό της Αμερικής.
Σαν ένα ποτήρι δροσερό νερό ρούφηξες την ζωή και δεν ξεστράτισες από την μοίρα σου. Από την Ανατολή της νιότη σου μέχρι την Δύση, κοίταξες αντρίκεια το ταξίδι της ζωής, χωρίς φόβο. Όρθιος στην άκρα του γκρεμού και σαν φλογερός Ελληνας, μέ το ελληνοπρεπές ύφος και ήθος σου γλέντισες ολες τις χαρές και λύπες της ζωής, μας κερνούσες με την τσικουδιά σου και έδινες απλόχερα την φιλία σου και την αγάπη σου σε όλους εμας που που είχαμε τη καλή τύχη να σε γνωρίσουμε!
Δεν υπόκυψες σε συμβατικούς κανόνες και βολικές περιπλανήσεις. Κρατώντας με τρυφεράδα ένα σβώλο Καλαβρυτιανο χώμα στην χούφτα σου, στροβιλίστικες πολλές φορές, μα δεν αναστόχησες. Λαβώθηκες, αλλά δεν ήξερε κανένας τον πόνο σου.
Δεν γύρισες την πλάτη στην ανώτερη ανθρώπινη ευθύνη. Πάλεψες αντρόκαρδα με αχαλίνωτη λαχτάρα να κρατήσεις την φλόγα της Ελλαδας άσβεστη και σφυρηλάτησες ακράδαντα τον πύρινο δεσμό του απόδημου Ελληνα με την μαννα γη του.
Παλικαρίσια, με μια δύναμη ανώτερη από την ανθρώπινη ψυχή, αγκάλιασες τη ζωή, τον άνθρωπο, την οικογένεια σου και τους φίλους σου, σαν το γάργαρο νερό, βγαλμένο από βαθιά πηγή, βαθύτερη από την κοινή λογική και φρονιμάδα.
Τα μεστά λόγια σου, βόλια αιώνια θα αντηχούν απο την μια ακρη της Ομογενιας της Αμερικής μεχρι την αλλη, αλλα και της μαννας Ελλαδας που υπηρέτησες και αγάπησες ολόκαρδα.
Μα το μεροκάματο τελείωσε. Ξετέλεψες σαν Ελληνας το μεγάλο χρέος σου με αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια. Αθάνατοι είναι οι νεκροί που αφήνουν πίσω τους τα χνάρια της Μεγάλης ψυχής τους!
Η γη του Σικάγου που αγάπησες τοσο πολυ περιμένει να δεχτεί το βασανισμένο σου κορμί με ανυπομονησία. Να λαμπαδιάσει θέλει ο τόπος από το φως της μερακλίδικης καρδιάς σου.
Ξέρω ότι θα ρίξεις κρυφά μια στερνή ματιά και θα αποχαιρετήσεις σιωπηλά όλους εμας που ειχαμε την μεγάλη τιμή να σε θεωρουμε φιλο!
«Γιάντα Θέ μου δεν έκανες μια Ελλαδα παραπάνω,να’μαι στη μια όσο θα ζω, στην άλλη οντε ποθάνω»
Βλογημένο και περήφανο νάναι το χώμα που θα σε αγκαλιάσει και να γίνει σπίθα αμάραντη στην λήθη να μην χαθείς.
Αγαπητέ μου Φίλε, Θόδωρε, μυρωδάτε βασιλικέ Καλαβρυτινής γλάστρας, με μύρα και ροδόσταμο ραντίζουμε τον αποχαιρετισμό μας.
Ευχαριστούμε τον Θεό τον έλληνα που σε έπλασε με σπάνιο μεράκι και μας χάρισες γενναιόδωρα την μεγαλόπρεπη ύπαρξη σου και μοιράστηκες μαζί μας αξέχαστες στιγμές αγάπης, πόνου και χαράς.
Είμαστε σίγουροι αγαπητέ φίλε ΘΌδωρε, πως ο Θεός θα αναγνωρίσει την αξία σου και θα δείξει κατανόηση…. Αντίο για πάντα αγαπημένε μας φίλε και συναγωνιστή.
«Πολύπλευρος και μερακλίδικος ήταν ο καιρός σου,
χαίρεται δά η Γη, που θ’ αγκαλιάσει κορμί νεκρού, σαν το δικό σου».
Για την πονεμένη σου οικογένεια, την σύντροφο σου την Ερικα και τη αγαπημένη κορη Μαριαννα, αφιερώνω τούτο το ποίημα του Λορέντζου Μαβίλη για να εμψυχώσει την ελπίδα και να απαλύνει τον αγκαθωτό, αβάσταχτο πόνο τους.
«……Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε την πίκρα της ζωής. ‘Όντας βυθίσει ο ήλιος και το σούρουπο ακολουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και νάνε…….
Κ’αν δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι, τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν: θέλουν, μα δεν μπορούν να λησμονήσουν.»
Αιωνία σου η μνήμη αξέχαστε φίλε.
Μανωλης Βεληβασακης
Προεδρος
Παγκοσμιου Συμβουλιου Κρητων
