Γράφει ο Μιχάλης Παπαδημητρίου
Έχει παρέλθει πλέον η εποχή που οι υπέροχοι από κάθε άποψη αρχαίοι Έλληνες δίδαξαν την ανθρωπότητα, την ίδια στιγμή που δεν δίσταζαν να υιοθετήσουν ανατολικές θεότητες και πανηγύρια και να τα εντάξουν στα πατρώα.
Τα πράγματα βέβαια από τότε άλλαξαν.
Ένας απέραντος αλλά διαπερατός κόσμος έχει περιχαρακωθεί σε διαφορετικές θρησκείες, εθνότητες, αντιλήψεις και βαθμό ανάπτυξης, και δεν μπορεί ούτε και αυτή η παγκοσμιοποιητική μόδα να τον ωσμώσει, βοηθούντος του αγαθού τουρισμού και της διάχυσης της οικονομίας.
Η αρχή είχε γίνει με τις εισβολές των αγρίων φύλων του Βορρά και της Ανατολής.
Οι Βάνδαλοι λ.χ., ένα γερμανικό φύλο, αφιονισμένο με τον αρειανισμό (!), από το 407 μέχρι το 533 που νικήθηκαν από τον βυζαντινό Βελισάριο, είχαν προφτάσει να σκορπίσουν τον απόλυτο τρόμο σε όλη την Ευρώπη και τη βόρεια Αφρική, εξ ου και ο όρος «βανδαλισμός».
Η πίστη σε οδηγεί σε θαύματα, αλλά το ίδιο εύκολα και σε πράξεις μισαλλοδοξίας και βαρβαρότητας.
Στην παγίδα αυτή έπεσαν δυστυχώς όλες οι θρησκείες του κόσμου, και οι καλές και οι κακές (και λέμε κακές αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουμε τρόπο να μετρήσουμε την ηθική αξία και την πολιτιστική στάθμη μιας θρησκείας …), και αυτές δηλαδή που «ευαγγελίζονται» στο καταστατικό τους τη βία, αλλά και οι λεγόμενες θρησκείες της αγάπης, του αλτρουισμού και του διαλογισμού.
Σήμερα όλα τα προηγμένα έθνη έχουν αποδεχθεί τον αλληλοσεβασμό των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, και το έχουν περάσει και ως βασική διάταξη στα Συντάγματά τους. Αυτό σημαίνει ότι οι πολιτικές τους ηγεσίες έχουν χρέος να διδάσκουν αυτή την υπερβατική αλληλοεκτίμηση.
Η Τουρκία έχει κάθε λόγο να εξανίσταται και να παραπονιέται διεθνώς όταν κάποιοι θερμοκέφαλοι και αφιλοσόφητοι Ευρωπαίοι λοιδορούν και βεβηλώνουν τα μουσουλμανικά ιερά και τα σάνκτα.
Είναι όρος απαράβατος της διαπολιτισμικής συνεργασίας και κατανόησης όλων των ανθρώπων, και φυσικά έχουν δίκιο.
Με την ίδια ευαισθησία όμως οφείλει και η Τουρκία να προστατεύει τα ιερά των «ξένων» και κυρίως των Ελλήνων, είτε αυτά προϋπήρξαν σ’ αυτόν τον ενδιαφέροντα τόπο (ελληνικές και ελληνιστικές αρχαιότητες) είτε συνυπήρξαν στην πορεία τους (βυζαντινά μνημεία και εκκλησίες).
Το ξέφρενο πάρτι με ηλεκτρονική μουσική που έγινε τις προάλλες στον ανακαινισμένο από το 2011 ναό του Αγίου Βουκόλου στη Σμύρνη, και μάλιστα με την άδεια της Δημοτικής αρχής, ήταν πράξη προσβλητική και απαράδεκτη (και δεν είναι η πρώτη) που αντιστρατεύεται τις παγκόσμιες ιδέες του αλληλοσεβασμού.
Ο Βουκόλος ήταν σημαντικός για την χριστιανική Σμύρνη καθότι ήταν ο πρώτος επίσκοπός της χειροτονηθείς από τον γέροντα και παρεπιδημούντα στην περιοχή Ευαγγελιστή Ιωάννη.
Και εάν δεν μπορούν (ή καλύτερα δεν θέλουν) οι πολιτικές ηγεσίες της γείτονος να εμφυσήσουν τη θρησκευτική ευγένεια στους νεαρούς Τούρκους, τουλάχιστον ας τους δείξουν τις ουρές των ομοδόξων τους που ανεβαίνουν κάθε χρόνο το μοναστηράκι του Αγίου Γεωργίου στην κορυφή της Πριγκηποννήσου στην ανατολική Προποντίδα, για να προσκυνήσουν !…..
