Το παράδειγμα του
New St. Nicholas Greek Orthodox Church designed by Santiago
Calatrava [1]
Επί 1500 σχεδόν χρόνια πολλοί ναοί του
Ανατολικού Ορθοδόξου δόγματος
αποτελούσαν και αποτελούν μνημεία της
Αρχιτεκτονικής. Και ενώ και σήμερα θα
μπορούσαν να αποδίδουν αξιόπιστα το
στίγμα της εποχής τους, αλλά και
ενδιαφέρουσες κατασκευές του
ευρύτερου δομημένου χώρου, όπως
άλλωστε συμβαίνει σε πολλά μέρη του
κόσμου, ο ορθόδοξος ναός της σύγχρονης
εποχής παραμένει στάσιμος.
Προσδιορίζεται από μια στείρα
αναπαραγωγή παλαιών προτύπων, με τις
νόρμες που επιβάλει η αντίστοιχη
υπηρεσία, καθορίζοντας και
επιβάλλοντας συγκεκριμένη τυπολογία
που περιορίζεται σε τρια είδη …
Θεωρώ, λοιπόν, απολύτως εύλογη τη
σχετική απορία που διατυπώνει σε μια
θεώρηση της σύγχρονης εκκλησιαστικής
Αρχιτεκτονικής, _ο Ανδρέας
Γιακουμακάτος, _καθηγητής
Αρχιτεκτονικής στην Ανωτάτη Σχολή
Καλών Τεχνών: _ “αν η κατοικία του
ανθρώπου υιοθετεί άπειρες χωρικές
μορφές γιατί η κατοικία του ορθόδοξου
Θεού πρέπει να αποκρυσταλλώνεται σε
μια χωρική λύση αμετάβλητη και
ανελαστική;” _(βλ. του ίδιου _Η
Αρχιτεκτονική και η κριτική_, Νεφέλη,
Αθήνα, 2001, σελ. 110-115).
Κόντρα σ’ αυτή τη λογικη και
αποτελώντας μια ενδιαφέρουσα
εξαίρεση, είναι ο ναός του Αγίου
Νικολάου στη Νέα Υόρκη, που σχεδιάστηκε
από τον Santiago Calatrava [1] στην περιοχή των
δίδυμων πύργων, όπου υπήρχε ο
προγενέστερος, αυτός που καταστράφηκε
μαζί τους από την τρομοκρατική
ενέργεια της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001.
Ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες
των θρησκευόμενων, χρησιμοποιώντας νέα
υλικά και τεχνολογίες και
εναρμονίζεται στις συνθήκες και τα
δεδομένα που επικρατούν στην εποχή μας.
28-10-2015
Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης
αρχιτέκτων
