ΦΕΓΓΟΛΑΜΠΡΕΣ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΝΑΟΥΣΑΣ*

Το Α΄ Βραβείο – στον 1ο Ποιητικό Διαγωνισμό του “Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων” και “Ζαλώνη – ‘Ξάστερον” με θέμα “Η Γυναίκα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821” έλαβε το ποίημα “Φεγγόλαμπρες κόρες της Νάουσας” απο τον κ. Ιωάννη Παναγάκο.

Ακολουθεί το ποίημα:

Κόρες φεγγόλαμπρες κι αγνές, της Νάουσας εικόνα
οι εχθροί οι σκληροί των χριστιανών κι οι έμποροί εθνών
την ομορφιά σας θέλησαν, του τόπου την κορώνα
να γίνει όνειδος δεινών, θρήνος των ουρανών`
του έθνους αλγηδόνα.

Κήποι, περβόλια ανθόλουστα, της ομορφιάς το κάλλος
σπίτια, εκκλησιές, συνοικισμοί γινήκανε λυγμοί
η ομορφιά των κοριτσιών, θρήνος πολύ μεγάλος
δηώσεις και κατατρεγμοί, φόνοι και βιασμοί`
έδυσαν τόσο θάλος!

Χιλιάδες κόρες τρυφερές, παρθένες, παντρεμένες
που είχανε οδηγηθεί στου Τούρκου το σπαθί
γευτήκαν τις κτηνώδεις τους ορέξεις, οι καημένες
και η ψυχούλα τους πενθεί στο σκότος το βαθύ`
αποτροπιασμένες.

Μα ξάφνου κάποιες λυγερές ξεφεύγουν απ’ τ’ ασκέρι
και τρέχουν προς τη λευτεριά, προς τη ρεματαριά
με τα μωρά τους στο βυζί, πιασμένες χέρι-χέρι
στου Αράπιτσα την κρύα θωριά βουτούν με αντρειά`
δόξας φυσά τ’ αγέρι!

Ο ηλιοπότης ποταμός τώρ’ απ’ το φως μεθάει
που δέχτηκε μες στο κορμί τη μέγιστη τιμή
της λευτεριάς ο οιωνός στα πέρατα σκορπάει
μια ευωδιά σαν γιασεμί, του γένους το πλουμί`
τη λευτεριά κεντάει!

Οι κόρες του Ελληνισμού στη Νάουσα ή στη Μάνη
στου Αράπιτσα τον ποταμό, ή Ζάλογγου γκρεμό
τη λευτεριά τη γράφουνε με του έθνους το μελάνι
με της ψυχής τους τον χυμό, κι’ ελληνικό παλμό`
δόξας λαμπρό στεφάνι!

10/2/2021
Ιωάννης Παναγάκος

“Διαβάτη, στάσου με ευλάβεια στη μνήμη των νεκρών.
Μέσα στο βάραθρο που ξανοίγεται μπροστά σου, βρήκαν
ένδοξο και ηρωικό θάνατο οι γυναίκες και τα παιδιά
της Νάουσας, για την ελευθερία και την ανεξαρτησία
του Ελληνικού έθνους, στις 22 Απριλίου 1822”.
Επίγραμμα πάνω από το ποτάμι της Αράπιτσας, όπου έπεσαν και θυσιάστηκαν
13 γυναίκες της Νάουσας με τα μωρά τους.