Γράφει ο Μιχάλης Παπαδημητρίου
Το αστυνομικό δελτίο κάθε μέρα ξεχειλίζει από εγκλήματα παντός τύπου, γεγονός που προκαλεί ατέρμονες και ατελέσφορες συζητήσεις περί του τι δέον γενέσθαι.
Όλοι ανεξαιρέτως ζητούν μεγαλύτερη και εντατικότερη αστυνόμευση για όλα αυτά τα παραβατικά συμπτώματα μιας ελληνικής κοινωνίας που βράζει και βρίσκεται σε αποσύνθεση.
Ωστόσο έκπληξη πρώτου μεγέθους αποτελεί το γεγονός ότι κανείς δεν ψάχνει να βρει (και να θεραπεύσει) τις πραγματικές αιτίες του φαινομένου που ασφαλώς και δεν είναι η πλημμελής αστυνόμευση, αλλά η φτώχεια, η ανεργία των νέων, η έλλειψη προοπτικής και η χαλάρωση των θεμελιακών θεσμών, όπως είναι το σχολείο, η θρησκεία και η οικογένεια.
Κατά τη λογική αυτών των «ειδημόνων» κάθε Έλληνας των 300 ΕΥΡΩ μισθού ή σύνταξης θα πρέπει εκτός των άλλων (υγεία, εκπαίδευση, κανόνια κλπ) να πληρώνει και δυο αστυνομικούς να τον φυλάνε!
Ένα άλλο φαινόμενο που ταλανίζει τη ζωή μας και τη γεμίζει αιθαλομίχλη και ρύπους και προξενεί ακραία φαινόμενα είναι η ενεργειακή πολιτική στο σύνολό της. Κανείς δεν αντιδρά λ.χ. έμπρακτα στη πετρελαϊκή πολιτική της κυβέρνησης που συνεχίζει να είναι άτολμη, κοντόθωρη και φορομπηχτική. 80 λεπτά στα 120 του λίτρου του πετρελαίου θέρμανσης είναι «ειδικός φόρος κατανάλωσης»! Πρόκειται μάλλον για πολιτική μαστροπεία –για ένα αγαθό τόσο ευρείας κατανάλωσης και τόσο ανελαστικής ζήτησης- παρά για μια καλώς εννοούμενη φορολογία.
Εγκληματικό, όπως εγκληματική και η πολιτική περί μη αξιοποίησης των ήπιων μορφών ενέργειας που έχει επιδαψιλεύσει η φύση στη χώρα μας. Μέχρι πότε όμως θα μας περιμένει ο αέρας και θα μας ανέχεται ο ήλιος;
Ένα άλλο εφιαλτικό σενάριο που υφαίνεται τον τελευταίο καιρό είναι η πρόβλεψη ότι καταρρέουν οι ελληνικές τράπεζες. Θα χρειαστούν πάλι (για τρίτη φορά) ένα ακριβό και πολύπλοκο συνδυασμό «φαρμακευτικής» αγωγής, που όμως όλοι οι ειδικοί προεξοφλούν ότι δεν πρόκειται να θεραπεύσει την τραπεζική νόσο. Ζούμε εξωφρενικά πράγματα κι έναν απαίσιο φαύλο κύκλο: μια πεθαμένη οικονομία θα χρειαστεί να στηρίξει αυτούς που πρέπει να τη στηρίξουνε!
Τα ίδια και με το καχεκτικό κυανόλευκο χρηματιστήριο.
Όλα αυτά είναι συμπτώματα μιας εθνικής νόσου. Οι πραγματικές της αιτίες είναι οι αβάσταχτοι φόροι, η γραφειοκρατία, η παντελής έλλειψη ελέγχου της κεφαλαιαγοράς και των ελεγκτικών θεσμών (όπως αποκάλυψε η περίπτωση της Folli-Follie) και πρωτίστως η ιδεοληπτική κρατική αντίληψη για το ρόλο του κράτους και τη φυσιογνωμία της ανάπτυξης.
Αυτές είναι οι πραγματικές αιτίες. Όλα τα άλλα που βλέπουμε (αποεπένδυση, φορολογικά χρέη, υψηλά επιτόκια δανεισμού, τραπεζική ασφυξία κ.α.) είναι απλώς επακόλουθα συμπτώματα.
Και φυσικά φωτογραφίζεται ο πυρήνας όλης της αιτίας που είναι η επάρκεια και το ανάστημα των πολιτικών μας, πολιτικών που καυχώνται στα κανάλια ότι επιχειρούν να σώσουν μια θαλασσοδαρμένη χώρα, ενώ ο λαός της γνωρίζει ότι με δική τους ευθύνη καταποντίζεται.
«Ευτυχισμένος όποιος μπορεί να βρίσκει τις αιτίες των πραγμάτων» είχε πει πολύ σοφά ο άριστος των Ρωμαίων επικών Πόπλιος Βιργίλιος (70-19 π.Χ.), που προσπάθησε να σφυρηλατήσει το εθνικό φρόνημα των Ρωμαίων γράφοντας την «Αινειάδα», ένα έπος πάνω στα χνάρια των δύο ομηρικών επών.
Ήταν μάλιστα αυτός που υποστήριξε ότι οι ηττηθέντες Τρώες με πίστη και σκληρή δουλειά έχτισαν μια ισχυρή Ρώμη, ενώ οι νικητές Έλληνες, με την επιπολαιότητα και την άκρατη φιλονικία, έμειναν με ένα άδειο πουκάμισο και μια Ελένη …..
