Κοινωνικό-πολιτικό πιπεράτο του Καθηγητή Γ. Πιπερόπουλου
Νέος Πρόεδρος και εμφανής με απρόβλεπτη συνέχεια είναι η αναταραχή στο Κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, Π.Σ. και θα μου επιτρέψετε σήμερα να αναφερθώ στα πολιτικά Κόμματα που αποτελούν απαραίτητο συστατικό κάθε Δημοκρατίας και ιδιαίτερα στο ρόλο τους στη διαμόρφωση της σχέσης Πολίτης-Κράτος…
Στην Ελλάδα οι σχέσεις Κράτους – Πολιτών υπήρξαν ανέκαθεν δυσλειτουργικές καθώς έτσι βόλευες και βολεύει στα Κόμματα που με τη βοήθεια παρωπίδων, μπλε, πράσινων και πολύχρωμων ασκούν ασφυκτικό έλεγχο και διαμορφώνουν τις σχέσεις Κράτους-Πολίτη (δεν τις διαμορφώνει η Τουρκοκρατία, ούτε οι ψεκασμοί και τα ληγμένα αλλά ο φανατικός Κομματισμός).
Οι Έλληνες θεωρούσαμε και συνεχίζουμε να βλέπουμε το Κράτος ως «καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και άσπλαχνο αφεντικό» ενώ ταυτόχρονα κοινωνικοποιούμε τις νεότερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό Κράτος ως «τον στοργικό πατέρα, τον πιο σίγουρο εργοδότη, ως μία παροιμιακή αγελάδα που περιμένει την κατάληψη της Κρατικής εξουσίας από το δικό μας Κόμμα για να αρμεχτεί από «τα δικά μας παιδιά».
Μας κατάντησαν σαδομαζοχιστές που περιμένουμε να ευνοηθούμε από το Κράτος το οποίο αντιμετωπίζουμε με καχυποψία…
Σας καλώ σήμερα να θυμηθούμε ξανά αυτό που προφανώς βολεύει ‘κάποιους’ να ξεχνάμε: ότι ουσιαστικά δεν είναι όμοιες ούτε ίδιας αξίας οντότητες οι έννοιες Κράτος και Πατρίδα!..
Εκτιμώ ότι το ελληνικό ΚΡΑΤΟΣ από συστάσεώς του ήταν, και κάποιοι φροντίζουν να παραμένει, προβληματικό για να το ελέγχουν τα Κόμματα όταν Κυβερνούν εξυπηρετώντας λίγο τους οπαδούς τους και τα «αόρατα αφεντικά..»
Η ΠΑΤΡΙΔΑ βρισκόταν και βρίσκεται ζωντανή στην ψυχή όλων εκείνων που έπεσαν στα πεδία μαχών και άλλων που ‘τιμωρήθηκαν’ για την φιλοπατρία τους και όσων παραμένουν όχι απλά Έλληνες αλλά φλογεροί ‘Φιλέλληνες’ που η Πατρίδα τους ‘πληγώνει’ όπου και αν βρεθούν.
Θέτω υπόψη σας την ψυχολογική θεωρία της ‘νοηματικής αντινομίας’ ή με άλλη απόδοση της ‘γνωστικής ασυμφωνίας’ σύμφωνα με την οποία ένα άτομο, ή μια ολάκερη ομάδα, μπορεί να διατηρεί διανοητικά αλλά και συναισθηματικά αντικρουόμενα στοιχεία και να συμπεριφέρονται επηρεαζόμενα από αυτά. Η θεωρία εξηγεί ότι οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να αιτιολογούμε και να διατηρούμε, σε παράλληλη διάταξη και ταυτόχρονα, ασυμβίβαστα δεδομένα εφόσον αυτά ικανοποιούν αντικρουόμενες μεν, αλλά θεμελιακές μας ανάγκες, τόσο πραγματικές όσο και συμβολικές.
Θα συνεχίσουμε να συγχέουμε τις έννοιες «Κράτος» και «Πατρίδα» επιτρέποντας στους εαυτούς μας την ιδιοτελή εμμονή στην ταύτιση Κόμματος και Κράτους ή θα συνειδητοποιήσουμε ότι η Ελλάδα ΔΕΝ ανήκει στα Κόμματα και στους ψηφοφόρους τους και το Κράτος ΔΕΝ επιτρέπεται να συνεχίσει την τακτική Κομματικών «παροχών» (καθώς «μαζί τα φάγαμε») σε οπαδούς που μας κατάντησαν στα ΜΝΗΜΟΝΙΑ!…
Κρίσιμες για τον ΣΥΡΙΖΑ, Π.Σ. ίσως και για ολάκερο το ελληνικό πολιτικό Σύστημα οι επόμενες εβδομάδες αλλά και για την Κυβέρνηση του κ Μητσοτάκη που καλείται να διαχειρισθεί φυσικές καταστροφές και τις επιπτώσεις τους στην Οικονομία και τις κοινωνικό-ψυχολογικές επιβαρύνσεις που δοκιμάζουν τους Έλληνες, τις Ελληνίδες και τα Ελληνόπουλα.
Παραμένει, όμως, αγαπητοί αναγνώστες, επιτακτική η ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι ΔΕΝ είναι το ίδιο πράγμα ΚΡΑΤΟΣ και ΠΑΤΡΙΔΑ!…
Βιώσαμε την απροσδόκητη κοινωνικό-οικονομική λαίλαπα της πανδημίας covid-19 με lockdown που «σακάτεψαν» την Παγκόσμια Οικονομία και έσβησαν ανάλγητα και ξαφνικά τα χαμόγελα που με την αύξηση των τουριστικών ροών είχαν αρχίσει να ανθίζουν στα πρόσωπα των Ελλήνων τα τελευταία 2-3 χρόνια Τρόικας και Θεσμών.
Δεν προλάβαμε να απελευθερωθούμε από τα δεινά της πανδημίας και προέκυψε ο Ρώσο-Ουκρανικός (κάποιοι λένε υβριδικός Ρώσο-Νατοϊκός πόλεμος) με όσα οικονομικά και κοινωνικά δεινά έχει φέρει σε τιμές τροφίμων και ενέργειας και ζήσαμε πρωτόγνωρες πυρκαγιές και ζούμε απροσδόκητες πρωτόγνωρες πλημμύρες.
Είναι πολύ εύστοχος ο στίχος που δηλώνει ότι στην Ελλάδα του Κομματικού Κράτους σε βαθμό που ΔΕΝ υπάρχει πουθενά αλλού, «όλα τριγύρω αλλάζουνε και ΟΛΑ τα ίδια μένουν!…»
Ενόψει των αυτό-διοικητικών εκλογών της ερχόμενης Κυριακής συνιστώ να αποτοξινωθούμε… Κομματικά!…
*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας – Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, Συνταξιούχος Καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
